حضرت آيت‌ الله صافى گلپايگانى (مدظله العالى)

بخش شهید آوینی

حرف دل

موبایل

شعر و سبک

اوقات شرعی

کتابخانه

گالری عکس

صوتی

فیلم و کلیپ

لینکستان

استخاره

دانلود نرم افزار

بازی آنلاین

ورود به ویژه نامه ماه رمضان

حضرت آيت‌ الله صافى گلپايگانى (مدظله العالى)

قصد مسافرت

س 106 ـ شخصى از اول قصد مسافت نداشت، اول قصد سه كيلو متر داشت بعد از آن گفت برويم تا هشت كيلومتر و هكذا تا رسيد به 25 كيلومتر، نماز اين شخص در ذهاب تمام است سؤال اينكه اگر در 25 كيلو مترى دو شب ماند در مدتى كه مانده و در برگشت نمازش چگونه است؟

ج ـ در فرض سؤال در آن دو شب نمازش تمام است و در برگشت نيز چون برگشت هشت فرسخ شرعى

نيست نماز تمام است.

س 107 ـ شخص بيهوشى كه در حال بيهوشى به تهران برده مى شود و معلوم است كه از شرايط قصر قصد مسافت شرعى در حين خروج از وطن مى باشد. اگر اين شخص بمجرد رسيدن به تهران بهوش بيايد و پنج روز بيشتر قصد ماندن در تهران را نداشته باشد نماز خود را در تهران و برگشتن به وطن قصر بخواند يا تمام؟

ج ـ در مورد مسأله بايد نمازهايش را در تهران تمام بخواند و در بازگشت به وطنش كه على الفرض بحدمسافت شرعيه است چون انشاء سفر مى نمايد نمازش قصراست.

س 108 ـ مى گويند اگر كسى در شهرى مقيم شد و قصد توطن نداشته اگر مدّت مديدى بماند كه صدق كند عرفاً اهل آن بلد است نماز او تمام است سؤال اينكه از چه موقع نماز را تمام بخواند از همان اوّل يا بعد از گذشتن آن مدّت كه عرفاً صدق كند و چه مدت بايد بگذرد چند ماه يا چند سال؟

ج ـ حدّ معينى چند ماه يا چند سال ندارد ميزان اين استكه بمقدارى توقف كند كه در نظر عرف صدق وطن كند يعنى مردميكه از وضع او باخبرند بگويند اين شخص وطنش اينجا شده است.

س 109 ـ اعراض با قصد محقق مى شود و يا به اعراض قهرى هم محقق مى شود؟

ج ـ باعراض قهرى نيز محققّ مى شود. والله العالم.

س 110 ـ دخترى كه خانه شوهر مى رود اگر خارج از مسافت شرعى باشد در شب اول كه خانه شوهر وارد مى شود و قبل از 10 روز برمى گردد نماز او چه حكمى دارد؟ آيا دختر به مجرد ورود به خانه شوهر وطن او حساب مى شود يا خير؟

ج ـ در فرض سؤال به مجرد ورود به خانه شوهر وطن محسوب نمى شود، بنابر اين در مدت توقف كمتر از ده روز، نماز شكسته است. والله العالم.

س 111 ـ زنى كه ازدواج مى كند و از وطن اصلى خود به شهر ديگرى مى رود و در عرض سال چند مرتبه براى ديدن ارحام به وطن اصليش باز مى گردد نماز و روزه او چه حكمى دارد؟

ج ـ در فرض سؤال كه زن بنا دارد در وطن شوهر همراه با شوهر زندگى كند اعراض قهرى از وطن خود اوست در بازگشت به وطن جهت صله ارحام حكم مسافر را دارد.

س 112 ـ دخترى را پس از ازدواج بشهر ديگرى ميبرند و در آنجا ساكن مى شود و اگر با شوهرش بشهر خودش (يعنى زادگاه پيش پدر و مادرش) مى آيد با توجه باينكه تابع شوهر است مثل شوهرش حكم مسافر دارد يا نه؟

ج ـ در مورد سؤال چنانچه زوجه بنا دارد با شوهر خود در شهر شوهرش زندگى نمايد معنى اين اعراض قهرى از زادگاه خود مى باشد. بنابراين زوجه مذكوره در زادگاه خود حكم مسافر دارد مگر اينكه قصد اقامه ده روز بنمايد يا متردّداً يكماه در آنجا مانده باشد.

س 113 ـ اينجانب وطن پدر و مادريم و محل ولادتم در 90 كيلومترى اصفهان است كه منزل مسكونى هم

در آن محلّ دارم و از آن محلّ اعراض نكرده ام و هفت فرزند دارم كه در تهران متولد شده اند كه چهار نفر آنها ازدواج كرده اند و سه نفر آنها در منزل حقير هستند و شوهر نكرده اند هر زمانيكه به آن محلّ ميرويم و چند روزى آنجا هستيم آيا نماز فرزندانم قصر يا تمام است؟ و آيا فرق ميباشد بين فرزندانيكه ازدواج كرده اند و يا ازدواج نكرده اند. (و اكنون هم ساكن تهران هستم).

ج ـ در فرض سؤال، چنانچه فرزندانى كه هنوز در منزل هستند صغيرند و همراه شما به وطنتان ميآيند وطن آنها محسوب مى شود و اگر كبير هستند و نيز آنها كه ازوداج كرده اند اگر قبل از بلوغ همراه شما به آنجا رفت و آمد داشته وبعد از بلوغ اعراض نكرده اند باين معنى كه بنا گذارى بر عدم سكونت در آن محل ننموده اند و در ضمن هر سال براى ماندن در آنجا به آن محلّ ميروند كه عرفاً گفته شود آنجا را ترك نكرده اند حكم وطنيت باقى است ولى اگر در صورتى كه آنجا را ترك كرده اند و براى انجام كارى مثل رسيدگى به وضع منزل يا صله رحم مى روند حكم وطن را ندارد.

س 114 ـ آيا خارج شدن از حدّ ترخص مُضر به قصد اقامه مى باشد يا خير؟

ج ـ اگر از اوّل قصد داشته كه در بين ده روز از محل اقامه خارج شود نمازش قصر است.

س 115 ـ پس از قصد اقامت ده روز و خواندن نماز چهار ركعتى تصميم گرفتم فقط سه روز توقف نمايم در همان حال متوجه شدم نمازى كه خواندم (بخاطر عدم طهارت لباس) باطل بود، آيا در اين سه روز نماز شكسته است يا تمام؟

احكام دائم السفر و سفر شغلى

س 116 ـ ملاك دائم السفر بودن چيست ؟ همچنين تكليف معلمين ومحصلينى كه هفته اى يكبار به شهر يا روستاى خود مسافرت مى كنند چيست ؟

ج ـ دائم السفر يعنى كسيكه بدون توقف ده روز در يكجا (وطن و ياغير وطن) مسافرت كند و معلم و يامحصّل كه شغل او در سفر است و هر هفته به شهر يا روستاى خود برميگردد نماز او تمام وروزه او صحيح است. والله العالم.

س 117 ـ فرق بين من شغله السفرو من شغله فى السفر چيست؟ آيا احكام مسافر بر هر دو مترتب است؟

ج ـ من شغله السفر مانند راننده و من شغله فى السفر مانند كسى كه از وطنش تا محل كارش بقدر مسافت شرعى است و درآمد و رفت است بطورى كه در هيچكدام ده روز متوالى نمى ماند و هيچكدام حكم مسافر را ندارند و نمازشان تمام و روزه آنها صحيح است. والله العالم.

س 118 ـ كليه اساتيد دانشگاه كه هفته اى دو روز از تهران به اصفهان براى تدريس ميآيند حكم نماز و روزه آنها چيست؟

ج ـ افرادى كه شغلشان مثل معلمى يا استادى يا مأموريت يا دانشجوئى يا خريد جنس يا كارگرى يا

كشاورزى يا تجارت يا تبليغ و امثال اينهاست اگر در مدت طولانى مثل پنج شش ماه و بيشتر براى اين شغلها بصورت همه روزه يا هر هفته يكروز يا بيشتر يا هر ده روز يكبار سفر مينمايند و سفرشان حد اقل ذهاباً و اياباً هشت فرسخ باشد روزه آنها صحيح و نمازشان تمام است.

س 119 ـ كسى كه براى درس خواندن هفته اى يك يا دو بار به بيش از مسافت شرعى سفر ميكند، آيا دائم السفر محسوب مى شود؟

ج ـ در صورتى كه مدتى طولانى مانند چهار ماه و بيشتر اين وضع را داشته باشد نمازش تمام و روزه اش صحيح است.

س 120 ـ حكم نماز و روزه دانشجويانى كه به صورت نامرتب و نامعلوم بين شهر خود و محل تحصيل رفت و آمد مى كنند به طورى كه در محل تحصيل گاهى يكى دو روز و گاهى مثلا چهل روز و يا كمتر مى مانند و در شهرهاى اصلى خويش نيز به همين ترتيب گاهى در تعطيلات مثلا سى روز و گاهى هم فقط تعطيلات آخر هفته را مى مانند و بعضى از اوقات نيز در محل تحصيل تنها يك روز براى امتحان و يا ساير امور درسى مى مانند، چيست؟

ج ـ با فرض اينكه وضع رفت و آمد ايشان مرتب نيست كه اغلب بين شهر خود و محل تحصيل هر هفته يا در بين هر ده روز در رفت و آمد نيستند، حكم مسافر را دارند كه بايد در بين راه و محل تحصيل با عدم قصد اقامه ده روز يا عدم توقف سى روز بدون قصد، نماز را قصر خوانده و روزه نگيرند و اگر وضع آمد و شد آنها بصورتى است كه اغلب بطور مرتب همه هفته يا در بين ده روز آمد و شد به محل تحصيل دارند مثل اينكه آخر ايام هفته بوطن مى روند وظيفه ايشان اتمام نماز و گرفتن روزه است و در اين صورت اگر اتفاقاً يا بجهت تعطيلى دانشگاه ده روز و بيشتر با قصد در محل تحصيل يا ده روز در وطن چه با قصد و چه بى قصد بمانند در سفر اول بعد از آن نمازشان قصر و وظيفه ترك روزه است.

س 117 ـ فرق بين من شغله السفرو من شغله فى السفر چيست؟ آيا احكام مسافر بر هر دو مترتب است؟

س 118 ـ كليه اساتيد دانشگاه كه هفته اى دو روز از تهران به اصفهان براى تدريس ميآيند حكم نماز و روزه آنها چيست؟

ج ـ افرادى كه شغلشان مثل معلمى يا استادى يا مأموريت يا دانشجوئى يا خريد جنس يا كارگرى يا

س 119 ـ كسى كه براى درس خواندن هفته اى يك يا دو بار به بيش از مسافت شرعى سفر ميكند، آيا دائم السفر محسوب مى شود؟

ج ـ در صورتى كه مدتى طولانى مانند چهار ماه و بيشتر اين وضع را داشته باشد نمازش تمام و روزه اش صحيح است.

سربازان و نيروهاى مسلح

س 121 ـ سربازى هستم كه در غير وطن خودم مشغول خدمت هستم و در طول خدمت وظيفه ام رانندگى است هم رانندگى داخل شهر را انجام مى دهم و هم مأموريتى كه پيش بيايد خارج از شهر بيش از حد ترخص رانندگى مى كنم حالا وظيفه من در طول خدمت نسبت به نماز و روزه ام چگونه است؟

ج ـ اگر خدمت به نحو مذكور حداقل تا چهارماه ادامه دارد و طورى است كه ده روز پشت سرهم در شهر نمى مانيد نماز تمام و روزه صحيح است. والله العالم.

س 122 ـ اگر شغلى در داخل پادگان داشته باشم و هر چند روز يك بار بيشتر از 4 كيلومتر از آن محل دور شويم و بعدازظهر و يا مدت طولانى (چند ساعت) به پادگان برگردم نماز را چگونه به جاى آورم آيا مى توان با توجه به اينكه مطمئن هستم كه بيش از 10 روز به اين طريق در پادگان هستم نماز را تمام بخوانم و اگر در مدت اقامت بيش از ده روز در پادگان هر چند روز يك بار بيشتر از 23 كيلومتر از آن محل دور شده و بعد

از چند ساعت به پادگان برگردم. از خداوند متعال براى شما و تمامى خدمتگزاران واقعى به اسلام طول عمر و سلامتى روزافزون خواهانم.

ج ـ چنانچه راننده پادگان شويد و بنحو مذكور در سؤال در شهرها رفت و آمد نماييد و معلوم باشد كه حد اقل تا چهار ماه اين شغل ادامه دارد نماز تمام و روزه صحيح است و اگر شغل شما در داخل پادگان باشد در صورتيكه مطمئن باشيد ده روز متوالى در آنجا مى مانيد و با اين اطمينان يك نماز چهار ركعتى بخوانيد بعد از آن، دور شدن از پادگان به مقدار كمتر از مسافت شرعى ضرر ندارد و نماز تمام است و اگر مسافرت به 23 كيلومتر و بيشتر در هر چند روز حداقل تا چهار ماه ادامه داشته باشد در اينصورت هم نماز تمام است بشرط اينكه ده روز پى در پى، در پادگان نمانيد انشاء اللّه تعالى موفق به انجام فرايض و تكاليف دينى باشيد تعهد شما به احكام دين و وظايف مذهبى مورد تقدير است انشاء اللّه تعالى شما و سائر برادرانى كه در پادگان انجام وظيفه مى نمايند در ظل عنايات حضرت بقية اللّه ارواح العالمين له الفداء موفق و سعادتمند باشيد والسلام عليكم ورحمة اللّه وبركاته. واللّه العالم.

س 123 ـ اينجانب پاسدار هستم در نيروى دريايى سپاه، محلّ كار من تا وطنم بيش از چهار فرسخ است و كار من طورى است كه حالت شيفتى دارد به اين معنى كه هفت روز يا ده روز در محلّ كار هستم و در بين اين چند روز ممكن است يا حتماً مأموريت دريايى براى من پيش بيايد كه بيشتر از چهار فرسخ در دريا بايد بروم و بعداً به همين مقدار هفت يا ده روز در حال استراحت هستم در اين صورت نماز و روزه من چگونه است؟

ج ـ در فرض سؤال اگر هميشه 7 روز در محل كار و 7 روز در وطن مى مانيد نماز تمام و روزه صحيح است و اگر هميشه ده روز مى مانيد نماز در محل كار شكسته است و روزه صحيح نيست مگر اينكه قصد اقامت ده روز داشته باشيد. والله العالم.

س 124 ـ پرسنل يكى از يگانهاى نظامى از نيروهاى هوائى ارتش جمهورى اسلامى ايران هفته اى يك بار جهت خريد از حدّ ترخص خارج مى شوند تكليف نماز و روزه آنان چيست؟

ج ـ در فرض سؤال كه جهت خريد از حدّ ترخص خارج مى شوند چنانچه جزء خدمت و شغل آنها باشد نمازشان تمام و روزه شان صحيح است و اگر براى احتياجات شخصى خود هر هفته خارج مى شوند نمازشان قصر است و روزه هم صحيح نيست. والله العالم.

س 125 ـ مهاجر جنگ تحميلى مى باشم و در محلى نزديك شهر كه حدوداً 18 يا 19 كيلومتر فاصله دارد زندگى مى كنم و شغلم هميشه در سفر مى باشد و يا به عبارت ديگر برنامه كارى من ايجاب مى كند كه هميشه در سفر باشم كه 2 روز بيشتر در 7 يا 8 روز در خانه نمى مانم بعضى وقتها مسافرت باربرى بين ايران و امارات متحده و گاهى بين ايران و كويت و گاهى بين شهرهاى ايران مسافرت مى كنم. آيا دائم السفر بحساب مى آيم يا خير؟ و اگر همراه سفركارى بزيارت قوم و خويشى كه در آن شهر زندگى مى كند و يا از تهران به قم بروم نماز و روزه ام چه حكمى دارد. و اگر سفرى غير محدوده اى كه ذكر كردم براى من پيش

آيد در آن صورت نماز و روزه ام چه حكمى پيدا مى كند مثلا سفر براى تنظيم پرونده به آبادان و يا اروند كنار بروم كه براى ساختن خانه در موطن اصلى باشد. در طى راه و مسافت نماز و روزه ام چه حكمى پيدا مى كند؟

ج ـ در فرض مسأله تكليف شما در سفر و محلّ سكونت و بين راه گرفتن روزه و تمام خواندن نماز است، بلى در هر مورد كه براى غيرشغل خود مسافرت ميكنيد حكم مسافر را داريد. والله العالم.

س 126 ـ شخصى كارش ملوانى است در لنجى كه از بندر خرمشهر به كويت مى رود، كار آنها بردن بار مى باشد اين شخص بعد از برگشت، به موتور لنج ديگرى مى رود وبه ماهيگيرى در مسافت شرعيّه مشغول مى شود آيا اين شغل ديگرى است كه بايد در سفر اوّل نماز را شكسته بخواند يا اينكه ادامه همان سفر قبلى است؟

ج ـ شغل ديگرى است پس اگر بنا دارد حد اقل تا چهار ماه بدون اينكه ده روز پى در پى در جائى توقف كند اين كار را ادامه دهد در سفر اوّل نماز شكسته و در سفرهاى بعد تمام است.

س 127 ـ اگر در فرض قبلى با همان موتور لنج باشد و لنج خود را عوض نكند ولى كار آنها از باركشى به ماهيگيرى عوض شد آيا اين موجب تغيير شغل است كه در سفر اول شروع به كار دوم، نماز شكسته و بعد تمام است يا اينكه ادامه سفر اولى است؟

ج ـ چنانچه در مسأله قبلى گفته شد اين شغل ديگرى است و در اينجهت فرقى نميكند كه با موتور لنج خودش برود يا ديگرى.

س 128 ـ شخصى محلّ كارش در اصفهان است هفته اى پنج روز در محلّ كار است و دو روز برمى گردد به وطن در يزد هفته ديگر پنج روز در محل كار است و دو روز در قم مى ماند كه مسافر است نماز و روزه اين شخص در محل كار حكمش چيست؟

ج ـ در مورد سؤال نماز و روزه شخص مذكور در وطن و محل كار و در بين راه و محل كار و وطن تمام و صحيح است ولى در دو روز مسافرت به قم كه جهت شغل نيست نماز شكسته است و روزه صحيح نيست.

س 129 ـ افرادى در محل كار با قصد 10 روز مى مانند ولى به علت پيش آمدى قبل از 10 روز مسافرت مى كنند وظيفه آنها نسبت به نماز و روزه چيست؟

ج ـ در فرض سؤال اگر مسافرتى كه پيش آمده بحدّ مسافت شرعى است نماز او در اين مسافرت شكسته است ولى نمازهائى كه در محلّ كار با قصد ده روز تمام خوانده صحيح است و بعد از برگشت به محلّ كار چنانچه مجدداً قصد ده روز اقامت نداشته باشد نماز او در محلّ كار نيز شكسته است، بلى اگر مسافرت مذكور كمتر از مسافت شرعى باشد در اين مسافرت و در مراجعت به محل اقامه نماز تمام است. والله العالم

س 130 ـ اينجانب مدت بيست سال است كه در شركت ملى حفارى نفت مشغول بكار مى باشم در طول ماه پس از 14 روز متوالى كار، 14 روز متوالى استراحت و مرخصى دارم. با اين تناوب طبق ضوابط شركت در پى حفر چاه نفت در خارج از شهرها فعاليت مى نمايم و به فراخور حجم كار مدت اتمام حفارى چاهها مختلف و در نتيجه محل كارم متغيّر خواهد بود بطوريكه گاهى سه ماه و گاهى يكسال عمليات حفارى در

يك منطقه طول مى كشد نظر به اينكه خانواده ام در شهر و به فاصله دهها كيلومتر دور از محلّ كارم زندگى مى كنند و پس از پايان هر 14 روز كار به محل زندگى خانواده ام مراجعت مى كنم و پس از 14 روز استراحت دوباره براى يك دوره 14 روز به محل كار بر مى گردم مرقوم فرمائيد حكم نماز و روزه اينجانب در محلّ كار و همچنين در مدت مسافرت از منزل تا محلّ كار و يا بالعكس كه گاهى از يك روز هم بيشتر مى شود چگونه خواهد بود؟

ضمناً در يكسال يكماه مرخصى دارم در پايان مرخصى كه به سركار مى روم در مسير راه و سركار وضعيت نماز و روزه چگونه است؟

و در بعضى از مواقع قبل از شروع عمليات حفارى ميدانيم كه كمتر از ده روز در يك مكان براى كار متوقف مى شويم و عمليات حفارى را انجام ميدهم در اينصورت حكم نماز و روزه ام چگونه خواهد بود؟

ج ـ در مورد سؤال، كه چهارده روز در محلّ زندگى ميمانيد و چهارده روز در محلّ كار حكم دائم السفر نداريد يعنى هر وقت فاصله محلّ كار با محلّ سكونت بقدر مسافت شرعى باشد در بين راه حكم مسافر را داريد يعنى نماز شكسته است و روزه صحيح نيست و اما در محل كار با اينكه قصد ماندن ده روز و بيشتر داريد نماز تمام و روزه صحيح است و الاّ نماز قصر و روزه هم صحيح نيست و از اينجا حكم مسافرت بعد از دو ران مرخّصى و نيز مواقعيكه عمليّات حفّارى كمتر از ده روز طول ميكشد هم معلوم شد كه در هر دو مورد نماز شكسته است و روزه صحيح نيست.

مسائل متفرقه نماز مسافر

س 131 ـ اول وقت در وطن مثلاً اصفهان حاضر بودم و نماز نخواندم و مسافرت به قم كردم در بين راه هم فراموش كردم و نماز ظهر و عصر قضا شد در برگشتن از قم به اصفهان اول ظهر در قم بودم نماز نخواندم بعداً هم كه باصفهان رسيدم فراموش كردم و نماز نخواندم قضاى اين نمازها را چگونه بايد بجا آورد؟

ج ـ در فرض اول بايد قضاى نماز را شكسته بخوانيد و در فرض دوم تمام.

س 132 ـ حكم نماز و روزه در سفرى كه براى شركت در يك مسابقه ورزشى انجام مى شود، چيست؟

ج ـ اگر سفر حرام باشد مثل اينكه براى مسابقه بكس يا مسابقه در شطرنج باشد سفر معصيت است و نماز در آن تمام است و روزه را بايد بگيرد و الاّ تكليفش قصر نماز و افطار روزه است.

س 133 ـ آيا تهران بلاد كبيره است در صورتيكه جواب مثبت باشد حكم آن چيست؟

ج ـ بلاد كبيره بابلاد صغيره در حكم اقامه در آن وطى مسافت در داخل آن فرقى ندارند باين معنى كه قصد اقامه ده روز در تمام شهر گرچه در محلّ واحد نباشد براى وجوب اتمام نماز كافى است وطى مسافت شرعى داخل آن موجب ترتب حكم سفر نيست.

رؤيت هلال ـ ثبوت ماه

س 134 ـ آيا با محاسبات منجمين، ماه ثابت مى شود ـ مخصوصاً وقتيكه آنها امروز نسبت به زمان گذشته امكانات خيلى دقيق و مجهّز در اختيار دارند و اصرار مىورزند كه نتائج دستگاه هاى علمى امروز قابل انكار نمى باشد.

ج ـ پيشگوئى منجمّين بنفسه حجّت شرعيّه نيست، بلى اگر براى هر كس موجب علم به صحّت محاسبه شود، بايد به علمى كه از گفته منجّم حاصل شده عمل نمايد.

س 135 ـ آيا تطوق و بلند بودن هلال را، دليل بر شب دوم مى دانيد؟

ج ـ بلند بودن ماه و تطوق آن، دليل شرعى بر شب دوم نيست.

س 136 ـ آن طور كه از توضيح المسائل و كتاب هداية العباد حضرتعالى استفاده مى شود حضرتعالى در طريق ثبوت هلال اتحاد افق را شرط نمى دانيد بنابر اين آيا ما مى توانيم مثلا به راديو عربستان اعتماد كنيم و اگر فردا را اول ماه يا روز عيد فطر اعلام كرد ما هم روزه بگيريم يا افطار كنيم در هر صورت وظيفه ما چيست؟ سؤال ديگر اينكه در ذيل عنوان طريق ثبوت هلال در كتابة هداية العباد حضرتعالى پيرامون همين مسأله فرموديد كه سزاوار است كه احتياط ترك نشود، رعايت احتياط در صورت اعلام اينكه فردا عيد فطر است چگونه ميسر است.

ج ـ همانطوريكه در توضيح المسائل و هداية العباد ذكر شده بنظر اينجانب رؤيت هلال در بلدى نسبت به بلاد ديگر نيز بعيد نيست كافى باشد البته ثبوت رؤيت بايد بعلم ويا بيّنه شرعى باشد و احتياط باين حاصل ميشود كه مكلف در آنروز بمقدار مسافت شرعى مسافرت بنمايد و روزه خود را در مسافرت افطار نمايد.

س 137 ـ كيفيت روزه شخص كاهل نماز، كه در انجام نمازهاى واجبش، كوتاهى كرده چيست؟

ج ـ روزه، واجب ديگرى است و شخص مذكور به جهت كاهل نماز بودن، معصيت كار است، ولى اگر روزه گرفته روزه او صحيح است.

س 138 ـ آيا اگر در ماه مبارك رمضان، قرآن را بطرز غلطى بخوانيم، ضررى متوجه روزه ميشود؟ (عدم تلفظ صحيح كلمات)

ج ـ اگر عمداً آيات را غلط نخواند، اشكال ندارد و رعايت تجويد در قرائت قرآن واجب نيست.

س 139 ـ اگر كسى در ماه مبارك رمضان، قبل از اذان صبح، از خواب بيدار شود و در خواب محتلم شده باشد و امكان غسل كردن را نداشته باشد، حكم روزه اين فرد چه ميشود؟

ج ـ در فرض سؤال اگر متمكن از غسل قبل از اذان صبح نباشد، تيمم بدل از غسل كند و روزه بگيرد.

س 140 ـ شخصى در ماه رمضان با خودبازى مى كند ولى منى بيرون نمى آيد و علائم جنب هم در او نيست بعد از ساعتى بول مى كند مايعى سفيد رنگ خارج مى شود شك دارد منى هست يا نه روزه او باطل است يا نه در صورت بطلان كفاره دارد يا نه؟

ج ـ اگر كارى با خود كند كه بر حسب عادت موجب انزال منى مى شود، هر چند منى انزال نشود، روزه اش

باطل است، ولى در فرض مذكور وجوب كفّاره معلوم نيست. والله العالم.

س 141 ـ در باب كفاره روزه آيا مى شود بمقدار پول گندم، يا برنج به فقير داد؟

ج ـ پرداخت كفاره بنحو مذكور در سؤال مجزى نيست. بايد همان گندم را بدهد و يا برنج و يا اجناس ديگرى كه در باب كفارات مذكور است. والله العالم.

س 142 ـ زنى مريض بوده و ماه رمضان روزه نگرفته و مرض او تا سال بعد ادامه داشته است و كفاره بر عهده او آمده ولى از خود پولى ندارد آيا كفاره زن بر عهده شوهر واجب است يا نه؟

ج ـ كفّاره زن بر شوهر واجب نيست.

س 143 ـ اين جانب داراى سنگ كليه مى باشم وقبلا نيز هر دو كليه هايم را عمل جراحى نموده ام و دكتر متخصص گفته است روزه نبايد بگيريد و آب و مايعات زياد بخوريد، اگر اين جانب فقط آب بخورم و چيز ديگرى نخورم روزه ام درست است يا خير، وتا كنون نيز حقير اينگونه عمل نموده ام؟

ج ـ در فرض مسأله كه روزه گرفتن براى شما ضرر دارد و بايد در اثناء روز از مايعات استفاده نمائيد، روزه بر شما واجب نيست و براى هر روز يك مدّ طعام (تقريباً هفتصد و پنجاه گرم) به فقير غير سيد در رمضان آينده كفاره بدهيد.

س 144 ـ شخصى به حدّ بلوغ رسيده است امّا ندانسته در ماه مبارك رمضان با اينكه روزه است (نعوذ بالله) عمل منافى عفت انجام داده حالا كه اين شخص بعد از گذشت چند سال، حكم حرام بودن اين عمل را دانسته نمى داند كه آيا بايد كفاره جمع دهد يا اصلا كفاره بدهد يا نه و روزه اش چگونه است، خواهشمند است حكم اين شخص را بيان فرمائيد و بفرمائيد اين چند سال كه گذشته، روزه او كه باطل شده، چه حكمى دارد؟

ج ـ در فرض سؤال، چنانچه حرام بودن عمل را نميدانسته و در جهل خود هم مقصّر نبوده فقط قضاى آن روزه ها واجب است و چون در انجام قضا تأخير نموده، براى هر روز 10 سير طعام مانند گندم يا آرد بعنوان كفاره تأخير قضا به فقير غير سيّد بدهد و اگر حرام بودن عمل را ميدانسته هر چند وجوب كفاره را نميدانسته ويا اينكه در جهل بمسأله مقصّر بوده علاوه بر آنچه گفته شد كفاره عمد هم بر او واجب است و تفصيل آن در توضيح المسائل مسأله 1669 مذكور است مراجعه نمائيد.

س 145 ـ مسافر در سفر نماز تمام خوانده، روزه را هم گرفته بعداً فهميد كه بايد نماز را شكسته و روزه را افطار نمايد. آيا نماز و روزه قبلى وى درست است يا احتياج به اعاده دارد؟

ج ـ نماز و روزه اش صحيح است احتياج به قضاء ندارد.

س 146 ـ نمى دانم چند ساله بودم شك دارم حدود 14 الى 15 سالگى نماز نخوانده ام عمداً و روزه خوارى هم كرده ام بفرمائيد چه حكمى دارد وظيفه من در قبال اين اعمال انجام نشده چيست؟

ج ـ هر مقدار از نماز و روزه خود را كه يقين داريد در حال بلوغ ترك كرده ايد بايد قضا نمائيد و براى تأخير قضاى روزه كفاره غير عمد بايد بدهيد و چنانچه افطار روزه بدون عذر و عمدى بوده بايد براى هر روز كفاره عمد هم بدهيد.

كسانى كه به واسطه بيمارى نمى توانند روزه بگيرند

س 147 ـ آيا احتمال ضرر و بيمارى مجوزى براى افطار مى باشد يا اطمينان به ضرر و بيمارى لازم است؟ ميزان در مقدار ضرر چيست؟

ج ـ خوف ضرر مجوز بلكه موجب افطار است و اطمينان لازم نيست و نسبت به مقدار آن كافى است كه عرف عقلاء اثر مترتب بر روزه را ضرر محسوب دارند. والله العالم.

س 148 ـ خانمى از 27 سالگى به بعد بر اثر بيمارى قادر به گرفتن روزه نبوده است حال تكليف او چيست؟

ج ـ در فرض سؤال، قضاى روزه ها لازم نيست لكن براى هر روز يك چارك طعام مانند گندم و آرد به فقير غير سيّد بعنوان كفّاره بدهد.

س 149 ـ اينجانب متولد 1343 كه تا سال 70 هجرى شمسى در سلامت بوده و بعلت مسافرت و عذر شرعى بعد از بلوغ تا سال 70 روى هم نود روز (سه ماه) از روزهاى ماه مبارك رمضان را نتوانسته ام بگيرم بنابر اين از سال 70 هجرى شمسى بدليل بيمارى كليوى و دستور پزشك بر منع روزه گرفتن تا آخر عمر از گرفتن روزه معذورم.

خواهشمندم حكم روزه هاى قضائيكه در روزهاى سلامتى به علت عذر شرعى (مسافرت) نگرفته ام بيان بفرمائيد؟

ج ـ كفاره روزه هائى كه قضاء آنها را تا رمضان بعد نگرفته ايد بپردازيد (براى هر روز يك مد طعام) و چنانچه در تمام عمر از گرفتن آن عاجز باشيد وصيت كنيد بعد از شما قضاء آنها را بگيرند.

س 150 ـ شخصى در ماه رمضان مريض بوده روزه نگرفته ـ بعد از ماه رمضان هم مريض بوده ـ و اوّل ذى القعده فوت كرد و در حيات خود كفاره ماه رمضان را كه روزى 750 گرم باشد اطعام نداده، حالا كفّاره بر عهده كيست آيا از اصل مال برداشت شود يا نه ويا اينكه بر پسر بزرگ قضا واجب است يانه؟

ج ـ در فرض سؤال، اگر از اوّل ماه رمضان تا وقت فوت مريض بوده قضا و كفّاره ندارد و اگر در ماه رمضان مريض نبوده و عمداً روزه نگرفته و بعد از ماه رمضان مريض شده بايد كفاره عمد از اصل مال برداشته شود و قضا هم دارد و اگر در ماه رمضان مسافر بوده وباين جهت روزه نگرفته و بعد از ماه هم مريض شده تا فوت كرده كفاره ندارد ولى قضاء دارد و در تمام صور قضاء بعهده پسر بزرگ است.

س 151 ـ آيا زن حامله اى كه نمى تواند روزه بگيرد و روزه هايش را مى خورد، براى اداى روزه هاى نگرفته بايد دو كفّاره بپردازد يا خير؟

ج ـ براى افطار روزه يك كفّاره بپردازد و اگر تا رمضان آينده موفق به گرفتن قضا نشد كفاره تأخير هم لازم است. والله العالم.

س 152 ـ روزه زنانى كه در ماه مبارك رمضان براى جلوگيرى از عادت ماهانه از قرص استفاده مى نمايند

صحيح است يا خير؟

ج ـ اگر عادت نشوند روزه آنها صحيح است.