بخش شهید آوینی حرف دل موبایل شعر و سبک اوقات شرعی کتابخانه گالری عکس  صوتی فیلم و کلیپ لینکستان استخاره دانلود نرم افزار بازی آنلاین
خرابی لینک Instagram

 

 

 

 

2601

ما عال من اقتصد.

هر كه ميانه روى كند فقير نشود.

2601

ما الّذي يعطي من سعة بأعظم أجرا من الّذي يقبل إذا كان محتاجا.

پاداش كسى كه در حال گشايش بخشش كند از آنكه بخشش را ميپذيرد بيشتر نيست، بشرط آنكه محتاج باشد.

2602

ما الموت فيما بعده إلّا كنطحة عنز.

مرگ نسبت بما بعد آن چون شاخ زدن بز است.

2603

ما أتى اللَّه عالما علما إلّا أخذ عليه الميثاق أن لا يكتمه.

خدا بعالمى علم نداده مگر آنكه از او پيمان گرفته كه علم خويش را نهان ندارد.

2604

ما اجتمع الرّجاء و الخوف في قلب مؤمن إلا أعطاه اللَّه عزّ و جلّ الرّجاء و آمنه الخوف

اميد و ترس در دل مؤمن مجتمع نشود جز آنكه خدا عز و جل اميد بدو عطا كند و از بيم ايمنش سازد.

2605

ما أحبّ عبد عبدا للَّه إلّا أكرمه ربّه.

وقتى بنده اى بنده ديگر را براى خدا دوست دارد پروردگارش او را گرامى كند.

2606

ما أحبّ أنّ أحدا تحوّل لي ذهبا يمكث عندي منه دينار فوق ثلاث إلّا دينار أرصده لدين.

دوست ندارم كه كوه احد براى من مبدل بطلا شود و دينارى از آن بيش از سه روز نزد من بماند مگر دينارى كه براى قرض ذخيره نگه دارم.

2607

ما أحد أكثر من الرّبا إلّا كان عاقبة أمره إلى قلّة.

هر كه ربا فراوان خورد سر انجام او بفقر انجامد.

2608

ما أحسن القصد في الغنى، ما أحسن القصد في الفقر و أحسن القصد في العبادة.

چه نيكست اعتدال هنگام بى نيازى، چه نيكست اعتدال هنگام ندارى و چه نيكست اعتدال در عبادت.

2609

ما أحلّ اللَّه شيئا أبغض إليه من الطّلاق.

خدا چيزى را حلال نكرده كه نزد وى از طلاق دشمن تر باشد.

2610

ما أخاف على أمّتي إلّا ضعف اليقين.

بر امت خويش بيم ندارم مگر از ضعف ايمان.

2611

ما أخاف على أمّتي فتنة أخوف عليها من النّساء و الخمر.

از هيچ فتنه اى كه خطرناكتر از زن و شراب باشد بر امت خويش بيم ندارم.

2612

ما أخشى عليكم الفقر و لكنّي أخشى عليكم التّكاثر و ما أخشى عليكم الخطاء، و لكنّي أخشى عليكم التّعمّد.

از فقر بر شما بيم ناك نيستم بلكه بيم دارم به كثرت اموال تفاخر كنيد، از خطا بر شما بيم ناك نيستم بلكه از تعمد بيم دارم.

2613

ما استرذل اللَّه عبدا إلّا خطر عليه العلم و الأدب.

خدا بنده اى را پست نشمارد مگر علم و ادب را از او باز دارد.

2614

ما أخذت الدّنيا من الآخرة إلّا كما أخذ المخيط غرس في البحر من مائه.

دنيا از آخرت آنقدر گرفته كه سوزنى كه در دريا فرو كنند از آب آن گيرد.

2615

ما استفاد المؤمن بعد تقوى اللَّه عزّ و جلّ خيرا له من زوجة صالحة إن أمرها أطاعته و إن نظر إليها سرّته و إن أقسم عليها أبرّته و إن غاب عنها نصحته في نفسها و ماله.

مؤمن پس از پرهيزكارى خداى عز و جل چيزى بهتر از زن پارسائى كه فرمانش دهد اطاعت كند و اگر بدو نگرد مسرورش كند و اگر در باره او قسم خورد قسمش را رعايت كند و اگر از او غايب شود مال وى و عفت خويش حفظ كند، چيزى بهتر از اين نيابد.

2616

ما أسرّ عبد سريرة إلّا ألبسه اللَّه رداءها إن خيرا فخير و إن شرّا فشرّ.

هر نيتى كه بنده بدل گيرد خدا نشان آن را بر او نمودار كند، اگر نيك باشد نيك و اگر بد باشد بد.

2617

ما أطعمت زوجتك فهو لك صدقة، و ما أطعمت ولدك فهو لك صدقة، و ما أطعمت خادمك فهو لك صدقة، و ما أطعمت نفسك فهو لك صدقة.

هر چه بهمسر خويش بخورانى صدقه كرده اى و هر چه بفرزند خويش بخورانى صدقه كرده اى و هر چه بخدمتكار خويش بخورانى صدقه كرده اى، هر چه بخويش خورانى صدقه كرده اى.

2618

ما أعطى أهل بيت الرّفق إلّا نفعهم.

مدارا نصيب هيچ خاندانى نشود مگر سودشان دهد.

2619

ما اكتسب مكتسب مثل فضل علم يهدي صاحبه إلى هدى أو يردّه عن ردى و لا استقام دينه حتّى يستقيم عقله.

هيچ كس چيزى چون مايه علمى كه صاحب خويش را بهدايت رساند يا از خطرى برهاند به دست نخواهد آورد و دين شخص استقامت نيابد تا عقل وى استقامت يابد.

2620

ما أكل أحد طعاما قطّ خيرا من أن يأكل من عمل يده و إنّ نبىّ اللَّه داود كان يأكل من عمل يده.

هيچ كس غذائى بهتر از آنچه از عمل خويش خورد، نخواهد خورد داود پيغمبر نان از عمل خويش ميخورد.

2621

ما أنت محدّث قوما حديثا لا تبلغه عقولهم إلّا كان على بعضهم فتنة.

وقتى با قومى سخنى گوئى كه عقولشان بدان نرسد براى بعضيشان مايه فتنه خواهد بود.

2622

ما أنعم اللَّه على عبد نعمة فحمد اللَّه عليها إلّا كان ذلك الحمد أفضل من تلك النّعمة و إن عظمت.

وقتى خدا بنده اى را نعمتى دهد و خدا را بر آن ستايش كند اين ستايش از آن نعمت، هر قدر بزرگ باشد بهتر است.

2623

ما أنكر قلبك فدعه.

هر چه را قلبت نميپذيرد واگذار

2624

ما أهدى المرء المسلم لأخيه هديّة أفضل من كلمة حكمة يزيده اللَّه بها هدى أو يردّه بها عن ردى.

مرد مسلمان ببرادر خويش هديه اى بهتر از سخن حكمت آميزى كه خدا بوسيله آن هدايت وى افزون كند يا خطرى از وى بگرداند نتواند داد.

2625

ما برّ أباه من شدّ إليه الطّرف بالغضب.

هر كه نگاه خشمگين سوى پدر خويش افكند از فضيلت نيكى با وى بى نصيب است.

2626

ما أوذى أحد ما أوذيت في اللَّه.

هيچ كس آنقدر كه من در راه خدا اذيت ديدم اذيت نكشيد.

2627

ما تجالس قوم مجلسا فلم ينصت بعضهم لبعض إلّا نزع من ذلك المجلس البركة.

هر گروهى كه مجالست كنند و بيك ديگر گوش فرا ندارند بركت از مجلسشان برخيزد.

2628

ما تجرّع عبد جرعة أفضل عند اللَّه من جرعة غيظ كظمها ابتغاء وجه اللَّه.

هيچ كس جرعه اى ننوشد كه نزد خدا از جرعه خشمى كه براى رضاى خدا فروبرد بهتر باشد.

2629

ما ترك عبد للَّه أمرا لا يتركه إلّا للَّه إلّا عوّضه اللَّه منه ما هو خير له منه في دينه و دنياه.

هر كه چيزى را براى خدا ترك آن بكند. كه جز براي خدا ترك آن نكند خدا بعوض آن چيزى كه براي دين و دنياي وى بهتر باشد بدو بدهد.

2631

ما تشهد الملائكة من لهوكم إلّا الرّهان و النّضال.

فرشتگان از بازيهاى شما جز در اسب دوانى و كشتى حضور نمييابند.

2632

ما تصدّق النّاس بصدقة أفضل من علم ينشر.

هيچ صدقه اى كه مردم دهند از علمى كه منتشر شود بهتر نيست.

2633

ما جاءني جبرئيل قطّ إلّا أمرني بالسّواك حتّى لقد خشيت أن أحفي مقدّم فمي.

هر وقت جبريل پيش من آمد مرا بمسواك كردن فرمان داد تا آنجا كه ترسيدم جلو دهان خود را ببرم.

2634

ما جلس قوم يذكرون اللَّه تعالى فيقومون حتّى يقال لهم قوموا قد غفر اللَّه لكم ذنوبكم و بدّل سيّئاتكم حسنات.

گروهى كه با هم بذكر خدا بنشينند، از جا برنخيزند مگر بايشان بگويند برخيزيد كه خداى تان آمرزيد و اعمال بدتان را باعمال خوب مبدل كرد.

2635

ما جمع شي إلى شي ء أفضل من علم إلى حلم.

چيزى با چيز ديگر فراهم نيامده كه از دانش و بردبارى بهتر باشد.

2636

ما خرج رجل من بيته يطلب علما إلّا سهل اللَّه له طريقا إلى الجنّة.

هر كس از خانه خويش به جستجوى علمى برون شود خدا براى وى راهى بسوى بهشت بگشايد.

2637

ما خفّفت عن خادمك من عمله فهو أجر لك في موازينك يوم القيامة.

هر چه از كار خدمتگزار خويش سبك كنى پاداشى است كه روز قيامت در ميزان عمل تو نهند.

2638

ما خلق اللَّه من شي ء إلّا و قد خلق له ما يغلبه و خلق رحمته تغلب غضبه.

خداوند هر چه آفريده چيزى ديگرى براى غلبه بر آن آفريده و رحمت خويش را براى غلبه بر غضبش آفريده.

2639

ما رفع قوم أكفهم إلى اللَّه تعالى يسألونه شيئا إلّا كان حقا على اللَّه أن يضع في أيديهم الّذي سألوا.

هيچ گروهى دستان خويش باستدعاى چيزى سوى خدا بر ندارند مگر آنكه خدا عهده دار است مسئولشان را بكفشان نهد.

2640

ما زال جبريل يوصيني بالجار حتّى ظننت أنّه سيورثه.

جبريل در باره همسايه آنقدر سفارش ميكرد كه پنداشتم همسايه ارث خواهد برد.

2641

ما زان اللَّه العباد بزينة أفضل من زهادة في الدنيا و عفاف في بطنه و فرجه.

خدا ببندگان خويش آرايشى بهتر از بى رغبتى به دنيا و عفت شكم و عورت نداده.

2642

ما زويت الدّنيا عن أحد إلّا كانت خيرا له.

دنيا را از كسى نگيرند مگر كه خير وى در آنست.

2643

ما ساء عمل قوم قطّ إلّا زخرفوا مساجدهم.

چون عمل گروهى بد شود مساجد خويش را زينت كنند.

2644

ما سلّط اللَّه القحط على قوم إلّا بتمرّدهم على اللَّه.

خدا قحط را بر گروهى مسلط نكند مگر براى نافرمانى كه از خدا كرده اند.

2645

ما شبّهت خروج المؤمن من الدّنيا إلّا مثل خروج الصّبيّ من بطن أمّه من ذلك الغمّ و الظلمة إلى روح الدّنيا.

برون شدن مؤمن را از دنيا به برون شدن كودك از شكم مادر از آن محنت و ظلمت بر راحت دنيا تشبيه ميكنم.

2646

ما صدقة أفضل من ذكر اللَّه تعالى.

صدقه اى بهتر از ياد كردن خداى والا نيست.

2647

ما ضاق مجلس بمتحابّين.

هيچ نشيمن گاهى براى دو دوست تنگ نيست.

2648

ما ضلّ قوم بعد هدى كانوا عليه إلّا أوتوا الجدل.

هيچ قومى پس از هدايت بضلال نيفتاد مگر آنكه بجدل خو گرفت.

2649

ما عظمت نعمة اللَّه على عبد إلّا اشتدّت عليه مؤنة النّاس فمن لم يحتمل تلك المئونة للنّاس فقد عرض تلك النّعمة للزّوال.

وقتى نعمت خدا بر بنده اى بزرگ شود حاجت مردم بر او بيشتر شود و هر كه اين حاجات را تحمل نكند نعمت خويش را بمعرض زوال آورده است.

2650

ما علم اللَّه من عبد ندامة على ذنب إلّا غفر له قبل أن يستغفره.

چون خدا پشيمانى بنده را از گناهى بداند پيش از آنكه آمرزش بخواهد وى را بيامرزد.

2651

ما عمل ابن آدم شيئا أفضل من الصّلاة و صلاح ذات البين و خلق حسن.

بنده آدم كارى بهتر از نماز و آشتى ميان كسان و نيكخوئى نميكند.

2652

ما فتح رجل باب عطيّة بصدقة أو صلة إلّا زاده اللَّه تعالى بها كثرة، و ما فتح رجل باب مسألة يريد بها كثرة إلّا زاده اللَّه تعالى بها قلّة.

هر كه با صدقه اى يا صله اى در بخششى گشايد خداى والا بسبب آن مال وى بيفزايد و هر كه در سؤالى بگشايد و از اين راه فزونى جويد خداى والا وى را نقصان فزايد.

2653

ما كان الفحش في شي ء قطّ إلّا شانه و لا كان الحياء في شي ء قطّ إلّا زانه.

بدى و بد زبانى در هر چه باشد آن را خوار كند و حيا در هر چه باشد آن را زينت دهد.

2654

ما كان الرّفق في شي ء إلّا زانه و لا نزع من شي ء إلّا شانه.

مدارا در هر چه باشد آن را زينت دهد و از هر چه دور شود آن را خوار كند.

2655

ما كرهت أن تواجه به أخاك فهو غيبة.

هر چيزى كه دوست ندارى رو بروى برادر خويش كنى غيبتست.

2656

ما كرهت أن يراه النّاس منك فلا تفعله بنفسك إذا خلوت.

هر كارى كه دوست ندارى مردم از تو ببينند وقتى بخلوت شدى به تنهائى مكن.

2657

ما لي و للدّنيا، ما أنا و الدّنيا إلّا كراكب استظلّ تحت شجرة ثمّ راح و تركها.

مرا با دنيا چه كار من در دنيا چون مسافرى هستم كه در سايه درختى نشست و برفت و آن را واگذاشت.

2658

ما محق الإسلام محق الشّح شي ء.

هيچ چيز مسلمانى را چون بخل پايمال نميكند.

2659

ما من القلوب قلب إلّا و له سحابة كسحابة القمر بينما القمر يضي ء أو غلته سحابة فأظلم أو تجلّت.

هر دلى پاره ابرى چون پاره ابر ماه دارد هنگامى كه ماه نور پاشى كند پاره ابرى آن را بپوشاند و تاريك شود يا باز روشن شود.

2660

ما من آدميّ إلّا و في رأسه حكمة بيد ملك فإذا تواضع قيل للملك ارفع حكمته و إذا تكبّر قيل للملك ضع حكمته.

هر انسانى در سر خويش حكمتى دارد كه به دست فرشته ايست وقتى تواضع كند فرشته را گويند حكمت او را بر آر و چون تكبر كند به فرشته گويند حكمت او را فرو بر.

2661

ما من أحد يموت إلّا ندم إن كان محسنا ندم أن لا يكون أزداد و إن كان مسيئا ندم أن لا يكون نزع.

هر كه بميرد پشيمان مى شود، اگر نيكوكار بوده پشيمان است كه چرا بيشتر نكرده و اگر بد كار بود پشيمانست كه چرا بس نكرده.

2662

ما من أحد يحدث في هذه الامّة حدثا لم يكن فيموت حتّى يصيبه ذلك.

هر كس در اين امت بدعتى بد بدارد نميرد تا سزاى آن بدو رسد.

2663

ما من إمام يعفو عند الغضب إلّا عفى اللَّه عنه يوم القيامة.

هر پيشوائى كه هنگام خشم ببخشد خدا روز قيامت او را ببخشد.

2664

ما من أحد يلبس ثوبا ليباهي به فينظر النّاس إليه إلا لم ينظر اللّه إليه حتّى ينزعه.

هر كه جامه اى پوشد كه بدان مباهات كند و مردم بدو نگرند خدا بدو ننگرد تا آن لباس را بكند.

2665

ما من امرئ يحيي أرضا فيشرب منها كبد حرّى إلّا كتب اللَّه له بها أجرا.

هر كه زمينى را احيا كند كه تشنه اى از آن آب نوشد خدا در قبال آن پاداشى براى وى ثبت كند.

2667

ما من أمير عشرة إلّا و هو يؤتى به يوم القيمة مغلولا حتّى يفكّه العدل أو يوبقه الجور.

هر كه زمام دار ده تن باشد روز قيامت در غل بيارندش تا عدالت غل او باز كند يا ستم هلاكش كند.

2668

ما من جرعة أحبّ إلى اللَّه تعالى من جرعة غيظ يكظمها عبد، ما كظمها عبد إلّا ملاء اللَّه تعالى جوفه إيمانا.

هيچ جرعه اى نزد خدا از جرعه خشمى كه بنده اى فرو برد محبوب تر نيست. هر بنده اى جرعه خشم فرو برد خدا ضمير او را از ايمان پر كند.

2669

ما من خارج خرج من بيته في طلب العلم إلّا وضعت له الملائكة أجنحتها رضا بما يصنع حتّى يرجع.

هر كه از خانه خويش بطلب دانش بيرون شود فرشتگان بسبب رضايتى كه از رفتار او دارند بالهاى خويش براى وى بگسترند تا باز گردد.

2670

ما من دابّة طائر و لا غيره يقتل بغير حقّ إلّا سنخاصمه يوم القيمة.

هر حيوان پرنده يا غير آن بناحق كشته شود روز قيامت با قاتل خويش مخاصمه كند.

2671

ما من ذنب أجدر أن يعجّل اللَّه تعالى لصاحبه العقوبة في الدّنيا مع ما يدّخره له في الآخرة من قطيعة الرّحم و الخيانة و الكذب و إنّ أعجل الطّاعة ثوابا لصلة الرّحم حتّى إنّ أهل البيت ليكونوا فجرة فتنموا أموالهم و يكثر عددهم إذا تواصلوا.

گناهى چون گسستن از خويشاوند و خيانت و دروغ نيست كه خداوند بغير از عقوبت آخرت، در اين دنيا نيز مرتكب آن را كيفر دهد. ثواب پيوند با خويشاوند زودتر از همه اعمال خوب ميرسد. تا آنجا كه خاندانى بد كارند اما اگر پيوسته شوند اموالشان فزونى گيرد و عددشان بيش شود.

2672

ما من ذنب إلّا و له عند اللَّه توبة إلّا سوء الخلق فإنّه لا يتوب من ذنب إلا رجع إلا ما هو شرّ منه.

هر گناهى نزد خدا توبه اى دارد مگر بدخوئى كه بدخوى از گناهى بازنگردد مگر ببدتر از آن رو كند.

2673

ما من ذي غنى إلّا سيودّ يوم القيامة لو كان إنّما أوتي من الدّنيا قوتا.

هر ثروتمندى روز قيامت آرزو كند كه در دنيا فقط قوت خويش مى داشت.

2674

ما من رجل يغرس غرسا إلّا كتب اللَّه له من الأجر قدر ما يخرج من ثمر ذلك الغرس.

هر كه درختى بنشاند خدا به اندازه ميوه اى كه از آن درخت برون مى شود پاداش براى وى ثبت كند.

2675

ما من رجل يتعاظم في نفسه و يختال في مشيته إلّا لقى اللَّه تعالى و هو عليه غضبان.

هر كه در ديده خويش بزرگ نمايد و در راه رفتن گردن افرازد به پيشگاه خداى والا رود و خدا بر او خشمگين باشد.

2676

ما من رجل ينظر إلى وجه والديه نظر رحمة إلّا كتب اللَّه له بها حجّة مقبولة مبرورة

هر كه از روى مهربانى بصورت پدر و مادر خويش نظر كند خدا بپاداش آن براى وى حج مقبول نيكوئى رقم زند.

2677

ما من ساعة تمرّ بابن آدم لم يذكر اللَّه فيها إلّا حسر عليها يوم القيامة.

ساعتى بى ذكر خداى بر آدميزاد نگذرد مگر روز قيامت بر آن حسرت خورد.

2678

ما من شي ء في الميزان أثقل من حسن الخلق.

در ميزان اعمال چيزى سنگين تر از نيكخوئى نيست.

2679

ما من شي ء أحبّ إلى اللَّه تعالى من شاب تائب و ما من شي ء أبغض إلى اللَّه تعالى من شيخ مقيم على معاصيه.

هيچ كس پيش خداى والا محبوبتر از جوان توبه گر نيست و هيچ كس پيش خداى والا چون پيرى كه بگناهان خويش مشغول باشد مبغوض نيست.

2680

ما من صباح يصبحه العباد إلّا صارخ يصرخ يا أيّها النّاس لدوا للتّراب و اجمعوا للفناء و ابنوا للخراب.

هر صبحدم كه بر بندگان در آيد بانگزنى بانگ زند: اى مردم براى خاك توليد كنيد و براى نابودى فراهم آريد و براى ويرانى بنا كنيد.

2681

ما من صدقة أفضل من قول.

صدقه اى بهتر از گفتار نيك نيست.

2682

ما من صدقة أحبّ إلى اللَّه من قول الحقّ.

نزد خدا صدقه اى محبوبتر از گفتار حق نيست.

2683

ما من عبد مسلم يدعو لأخيه بظهر الغيب إلّا قال الملك و لك بمثله

هر بنده مسلمانى كه در غياب برادر خويش براى او دعا كند فرشته گويد براى تو نيز نظير آن باد.

2684

ما من عبد يبيع قالدا إلّا سلّط اللَّه عليه تالفا.

هر بنده كه چيز فاسد فروشد خدا تلف كننده اى را بر او مسلط كند.

2685

ما من عبد كانت له نيّة في أداء دينه إلّا كان له من اللَّه عون.

هر بنده كه نيت اداى دين خويش داشته باشد، از جانب خدا تاييد شود.

2686

ما من عبد ابتلى ببليّة في الدّنيا إلّا بذنب و اللَّه أكرم و أعظم عفوا من أن يسأله عن ذلك الذّنب يوم القيامة.

هيچ كس در دنيا ببليه اى مبتلا نشود مگر در قبال گناهى كه كرده و خدا كريمتر و بزرگتر از آنست كه روز قيامت او را از آن گناه بازخواست كند.

2687

ما من عبد يظلم رجلا مظلمة في الدّنيا لا يقصّه من نفسه إلّا قصّه اللَّه تعالى منه يوم القيامة.

هر كس در دنيا به ديگرى ظلمى كند كه شخصا تلافى آن نكند خداى والا در روز قيامت تلافى آن از وى بگيرد.

2688

ما من عبد إلّا و له صيت في السّماء فإن كان صيته في السّماء حسنا وضع في الأرض و إن كان صيته في السّماء سيّئا وضع في الأرض.

هر بنده اى در آسمان شهرتى دارد اگر شهرت وى در آسمان نيك باشد در زمين نهند و اگر شهرت وى در آسمان بد باشد در زمين نهند.

2689

ما من عبد استحيا من الحلال إلّا ابتلاه اللَّه بالحرام.

هر كه از حلال شرم كند خدا ويرا بحرام مبتلا كند.

2690

ما من قاض من قضاة المسلمين إلّا و معه ملكان يسدّدانه إلى الحقّ ما لم يرد غيره فإن أراد غيره و جار متعمّدا تبرّأ منه الملكان و وكلاه إلى نفسه.

هر يك از قضات مسلمانان دو فرشته موكل دارد كه ويرا مادام كه جز حق نخواهد بر آن استوار كند و اگر غير حق اراده كند و بعمد منحرف شود فرشتگان از او برى شوند و كار ويرا بخودش واگذارند.

2691

ما من قلب إلّا و هو معلّق بين إصبعين من أصابع الرّحمن إن شاء أقامه و إن شاء أزاغه، و الميزان بيد الرّحمن يرفع أقواما و يخفض آخرين إلى يوم القيامة.

هر دلى به دو انگشت از انگشتان قدرت خداى رحمان آويخته اگر خواهد آن را ثابت دارد و اگر خواهد آن را بگرداند و ميزان كارها به دست خداست كه تا روز قيامت گروهى را بالا برد و گروهى ديگر را پائين برد.

2692

ما من قوم يعمل فيهم المعاصي هم أعزّ و أكثر ممّن يعمله ثمّ لم يغيّروه إلّا عمّهم اللَّه تعالى منه بعقاب.

هر گروهى كه در ميانشان گناه كنند و ايشان از گنهكاران قوى تر و بيشتر باشند و جلوگيرى نكنند، خداى والا از جانب خويش همه را عقوبت كند.

2693

ما من قوم يظهر فيهم الرّبا إلّا أخذوا بالسّنة و ما من قوم يظهر فيهم الرّشا إلّا أخذوا بالرّعب.

هر گروهى كه ربا ميانشان رواج گيرد بقحط مبتلا شوند و هر گروهى رشوه ميانشان رواج گيرد بترس دچار شوند.

2694

ما من مسلم يموت له ثلاثة من الولد لم يبلغوا الحنث إلّا تلقّوه من أبواب الجنّة الثّمانية من أيّها شاء دخل.

هر مسلمانى كه سه فرزند وى قبل از آنكه بعقل رسند بميرند بر هشت در بهشت باو برخورد كنند كه از هر كدام خواهد در آيد.

2695

ما من مسلم ينظر إلي امرأة أوّل رمقة ثمّ يغضّ بصره إلّا أحدث اللَّه تعالى له عبادة يجد حلاوتها في قلبه.

هر مسلمانى كه يك بار به زنى بنگرد آنگاه چشم از او باز دارد خداى والايش با عبادتى انس دهد كه لذت آن را در قلب خويش احساس كند.

2696

ما من مسلم تدرك له ابنتان فيحسن إليهما ما صحبتاه إلّا أدخلتاه الجنّة.

هر مسلمانى كه دو دختر وى ببلوغ رسند و تا در خانه ويند با آنها نيكى كند بهشتى مى شود.

2697

ما ملاء آدميّ وعاء شرّا من بطنه يجب ابن آدم أكلات يقمن صلبه.

آدمى ظرفى بدتر از شكم پر نميكند براى آدميزاد همين قدر غذا كه بنيه او را نگه دارد كافيست.

2698

ما نقصت صدقة من مال و ما زاد اللَّه عبدا يعفو إلّا عزّا و ما تواضع أحد للَّه إلّا رفعه اللَّه.

مال از صدقه كاهش نگيرد و بنده اى كه عفو كند خدايش جز عزت نيفزايد و هر كه براى خدا تواضع كند خدايش رفعت دهد.

2699

ما يحلّ لمؤمن أن يشتدّ إلى أخيه بنظرة تؤذيه.

روا نيست كه مؤمنى ببرادر خويش بتندى نظر كند كه مايه آزار او شود.

2700

ما كرهته لنفسك فاكرهه لغيرك و ما أحببته لنفسك فأحبّه لأخيك.

هر چه بخود نميپسندى بغير خود مپسند و آنچه براى خود دوست دارى براى برادرت دوست دار.

 

 

 

 

 
 Copyright © 2003-2022 - AVINY.COM - All Rights Reserved