1001
إيّاكم و الهوى فإنّ
الهوى يعمي و يصمّ.
از هوس بپرهيزيد كه هوس انسان را كور و كر مى كند.
1002
إيّاكم و خضراء الدّمن قيل و ما خضراء الدّمن؟ قال المرأة الحسناء في منبت
سوء.
از سبزه مزبله بپرهيزيد گفتند سبزه مزبله چيست؟ گفت زن زيبا در خانواده بد.
1003
إيّاكم و دعوة المظلوم و إن كان من كافر فإنّه ليس لها حجاب من دون اللَّه عزّ
و جلّ.
از نفرين مظلوم بپرهيزيد اگر چه كافر باشد زيرا ميان آن و خدا حجابى نيست.
1004
إيّاكم و محادثة النّساء فإنّه لا يخلو رجل بامرأة ليس لها محرم إلّا همّ بها.
از گفتگو با زنان بپرهيزيد كه هر وقت مردى با زنى خلوت كند، قصد او ميكند.
1005
إيّاكم و محقّرات الذّنوب فإنّما مثل محقّرات الذّنوب كمثل قوم نزلوا بطن واد
فجاء ذا بعود و جاء ذا بعود حتّى حملوا ما أنضجوا به خبزهم و إنّ محقّرات الذّنوب
متى يؤخذ بها صاحبها تهلكه.
از گناهان كوچك بپرهيزيد، مثال گناهان كوچك مانند گروهى است كه در دره فرود
آيند يكى چوبى آرد و ديگرى چوبى آرد و آنقدر هيزم بياورند كه با مجموع آن نان خود
را بپزند، گناهان حقير نيز وقتى از مرتكب آن باز خواست كنند مايه هلاك او مى شود.
1006
إيّاك و التّسويف بأملك فإنّك ليومك و لست بما بعد فإن يك غد لك فكن في الغد
كما كنت في اليوم و إن لم يكن غد لك لم تندم على ما فرّطت في اليوم.
از اهمال بپرهيز كه تو براى امروز زنده نه براى فردا اگر فردائى بود فردا نيز
مثل امروز باش و اگر فردائى نبود از اهمال و سستى امروز پشيمان نخواهى
بود.
1007
إيّاك و السّؤال فإنّه ذلّ حاضر و فقر تتعجّله.
از سؤال و تقاضا بپرهيز كه سؤال ذلت نقد است و فقريست كه در رسيدن آن شتاب
مى كنى.
1008
إيّاك و اللّجاجة فإنّ أوّلها جهل و آخرها ندامة.
از لجاجت بپرهيز كه آغازش جهالت است و انجامش ندامت.
1009
إيّاك و خصلتين الضّجر و الكسل فإنّك إن ضجرت لم تصبر على حقّ و إن كسلت لم
تؤدّ حقّا.
از دو صفت بپرهيز: ملالت و تنبلى كه اگر ملول باشى حق را تحمل نكنى و اگر تنبل
باشى از اداى حق باز مانى.
1010
إيّاك و كلّ أمر يعتذر منه.
از هر كارى كه عذر آن بايد خواست بپرهيز.
1011
إيّاك و ما يسوء الاذن.
از هر چه بگوش بد آيد بپرهيز.
1012
إيّاك و قرين السّوء فإنّك به تعرف.
از يار بد بپرهيز كه ترا بدو شناسند.
1013
إيّاك و محقّرات الذّنوب فإنّ لها من اللَّه طالبا.
از گناهان كوچك بپرهيز كه خدا از آن باز خواست ميكند.
1014
إيّاك و مصاحبة الكذّاب فإنّه كسراب يقرّب إليك البعيد و يبعّد إليك القريب.
از مصاحبت دروغگو بپرهيز كه دروغگو چون سراب است دور را نزديك مى نمايد و نزديك
را دور.
1015
إيّاك و مصاحبة الأحمق فإنّه يريد أن ينفعك فيضرّك.
از مصاحبت احمق بگريز كه مى خواهد بتو نفع رساند ضرر مى رساند.
1016
أيّتها الامّة إنّي لا أخاف عليكم فيما لا تعلمون و لكن انظروا كيف تعملون
فيما تعلمون.
اى امت من از آنچه نمى دانيد بر شما بيم ندارم ولى بنگريد آنچه را مى دانيد
چگونه عمل مى كنيد.
1017
أيّ داء أدوى من البخل.
هيچ دردى بدتر از بخل نيست.
1018
أيّما امرأة أدخلت على قوم من ليس منهم فليست من اللَّه في شي ء و لن يدخلها
اللَّه جنّته و أيّما رجل جحد ولده و هو ينظر إليه احتجب اللَّه منه و فضحه على رؤس
الأوّلين و الآخرين يوم القيامة.
هر زنى فرزندى را بناحق به كسانى ملحق كند خدا از او بيزار باشد و او را ببهشت
نبرد و هر مرديكه فرزند خود را كه بدو نگران است انكار كند خدا از او دور شود و روز
رستاخيز وى را ميان اولين و آخرين رسوا كند.
1019
أيّما امرأة استعطرت ثمّ خرجت فمرّت على قوم ليجدوا ريحها فهي زانية و كلّ عين
زانية.
هر زنى عطر بزند و بيرون رود و بر گروهى بگذرد كه بوى او را دريابند زنا كار
است و هر ديده زنا كار است.
1020
أيّما امرأة خرجت من بيتها بغير إذن زوجها كانت في سخط اللَّه تعالى حتّى يرجع
إلى بيتها أو يرضى عنها زوجها.
هر زنى كه بدون اجازه شوهر از خانه خود بيرون رود مورد خشم خداست تا بخانه بر
گردد يا شوهرش از او راضى شود.
1021
أيّما امرأة سألت زوجها الطّلاق من غير ما بأس فحرام عليها رائحة الجنّة.
هر زنى كه بدون جهت از شوهر خود طلاق خواهد بوى بهشت بر او حرام است.
1022
أيّما امرأة ماتت و زوجها عنها راض دخلت الجنّة.
هر زنى كه بميرد و شوهرش از او خشنود باشد ببهشت ميرود.
1023
أيّما امرأة نزعت ثيابها في غير بيتها خرق اللَّه عزّ و جلّ عنها ستره.
هر زنى كه لباس خود را جز در خانه خود بيرون آورد خدا پرده خويش را از او بر
گيرد.
1024
أيّما امرأة وضعت ثيابها في غير بيت زوجها فقد هتكت ستر ما بينها و بين اللَّه
عزّ و جلّ.
هر زنى كه لباس خود را جز در خانه شوهر بيرون آورد پرده اى را كه ميان او و خدا
است پاره كرده است.
1025
أيّما امرء ولي من أمر المسلمين شيئا لم يحطهم بما يحوط نفسه لم يرح رائحة
الجنّة.
هر كس چيزى از كار مسلمانان را بدست گيرد و در كار آنها مانند كار خود دلسوزى
نكند بوى بهشت بدو نخواهد رسيد.
1026
أيّما داع دعا إلى ضلالة فاتّبع فإنّ عليه مثل أوزار من اتّبعه و لا ينقص من
أوزارهم شيئا و أيّما داع دعا إلى هدى فاتّبع فإنّ له مثل أجور من اتّبعه و لا ينقص
من أجورهم شيئا.
هر كه كسان را بسوى گمراهى بخواند و او را پيروى كنند نظير گناهان پيروان خود
را بدوش مى برد بدون آنكه از گناهان آنها چيزى كم شود و هر كه كسان را به سوى هدايت
خواند و او را پيروى كنند نظير ثواب پيروانش نصيب او مى شود بدون اينكه از ثواب
آنها چيزى كم شود.
1027
أيّما راع غشّ رعيّته فهو في النّار.
هر كه با زير دستان خود بنيرنگ رفتار كند اهل جهنم است.
1028
أيّما راع لم يرحم
رعيّته حرّم اللَّه عليه الجنّة.
هر كس به زير دستان خود رحم نكند خداوند بهشت را بر او حرام كند.
1029
أيّما رجل استعمل رجلا على عشرة أنفس علم أنّ في العشرة أفضل ممّن استعمل فقد
غشّ اللَّه و غشّ رسوله و غشّ جماعة المسلمين.
هر كس مردى را بر ده تن رياست دهد و بداند كه ميان آنها كسى هست كه از او برتر
است با خدا و پيغمبر و گروه مسلمانان تقلب كرده است.
1030
أيّما رجل تديّن دينا و هو مجمع أن لا يوفيه إيّاه لقي اللَّه سارقا.
هر كس قرضى بگيرد و در خاطر داشته باشد كه آن را نپردازد مانند دزدان محشور
شود.
1031
أيّما رجل تزوّج امرأة فنوى أن لا يعطيها من صداقها شيئا مات يوم يموت و هو
زان و أيّما رجل اشترى من رجل بيعا فنوى أن لا يعطيه من ثمنه شيئا مات يوم يموت و
هو خائن و الخائن في النّار.
هر كه زنى گيرد و در خاطر داشته باشد كه مهر او را نپردازد هنگام مرگ چون
زناكاران بميرد و هر كس چيزى از مردى بخرد و در خاطر داشته باشد كه قيمت آن را
نپردازد هنگام مرگ چون خائنان بميرد و خائن در آتش است.
1032
أيّما رجل ظلم شبرا من الأرض كلّفه اللَّه تعالى أن يحفره حتّى يبلغ آخر سبع
أرضين ثمّ يطوّقه يوم القيامة حتّى يقضي بين النّاس.
هر كس بقدر يك وجب زمين را بناحق تصرف كند روز رستاخيز خدا وادارش ميكند كه آن
را تا عمق زمين هفتم بكند و طوق گردن كند تا رسيدگى ميان مردم بپايان رسد.
1033
أيّما رجل حالت شفاعته دون حدّ من حدود اللَّه تعالى لم يزل في سخط اللَّه
حتّى ينزع.
هر كس شفاعت او مانع از اجراى حدى شود در معرض خشم خداست تا از كار خود دست
دارد.
1034
أيّما شابّ تزوّج في حداثة سنّه عجّ شيطانه يا ويله عصم منّي دينه.
هر جوانى در آغاز جوانى زن بگيرد شيطان وى بانگ برآرد واى بر او دين خود را از
دستبرد من محفوظ داشت.
1035
أيّما مسلم شهد له أربعة بخير أدخله اللَّه تعالى الجنّة.
هر مسلمانى كه چهار تن بنيكى او شهادت دهند خدا او را ببهشت مى برد.
1036
أيّما مسلم كسا مسلما ثوبا على عري كساه اللَّه تعالى من خضر الجنّة و أيّما
مسلم أطعم مسلما على جوع أطعمه اللَّه تعالى يوم القيامة من ثمار الجنّة و أيّما
مسلم سقى مسلما على ظماء سقاه اللَّه يوم القيامة من الرّحيق المختوم.
هر مسلمانى كه مسلمان برهنه را بپوشاند خداوند از پارچه هاى سبز بهشت بدو
بپوشاند و هر مسلمانى كه مسلمان گرسنه را سير كند خداوند روز رستاخيز از ميوه هاى
بهشت بدو بچشاند و هر مسلمانى كه مسلمان تشنه اى را سيراب كند خداوند روز قيامت از
شربت سر بمهر به او بنوشاند.
1037
أيّما ناشئ نشأ في طلب العلم و العبادة حتّى يكبر أعطاه اللَّه يوم القيامة
ثواب اثنين و سبعين صدّيقا.
هر طفلى كه در طلب علم و عبادت بزرگ شود خداوند ثواب هفتاد و دو صديق به او عطا
كند.
1038
أيّما راع استرعى رعيّة فلم يحطها بالأمانة و النّصيحة ضاقت عليه رحمة اللَّه
تعالى الّتي وسعت كلّ شي ء.
هر كس سرپرستى گروهى را بعهده گيرد و در كار آنها به امانت و دلسوزى رفتار نكند
رحمت خدا كه شامل همه چيز است باو نميرسد.
1039
أيّما وال ولي شيئا من أمر أمّتي فلم ينصح لهم و يجتهد لهم كنصيحته و جهده
لنفسه كبّه اللَّه تعالى على وجهه يوم القيامة في النّار.
هر زمامدارى چيزى از كار
امت مرا بدست گيرد و در كار آنها مثل كارهاى خصوصى خود دلسوزى و كوشش نكند روز
رستاخيز خداوند او را وارونه در آتش اندازد.
1040
أيّما وال ولي فلان و رفق رفق اللَّه تعالى به يوم القيامة.
هر كس بزمامدارى برسد و با مردم بملايمت و مدارا رفتار كند خداوند روز قيامت با
او مدارا كند.
1041
أيّما وال ولي من أمر أمّتي بعدي أقيم على الصّراط و نشرت الملائكة صحيفته فإن
كان عادلا نجّاه اللَّه بعدله و إن كان جائرا انتفض به الصّراط انتفاضة تزايل بين
مفاصله حتّى يكون بين عضوين من أعضائه مسيرة مائة عام ثمّ ينخرق به الصّراط.
هر زمامدارى كه پس از من كار امت مرا بدست گيرد روز رستاخيز بر صراط متوقف شود
و فرشتگان نامه اعمال او را بگشايند اگر عادل باشد خداوند او را بوسيله عدلش نجات
دهد و اگر ستمگر باشد صراط زير پاى او چنان بلرزد كه بندهاى او را از هم جدا كند
چنان كه ميان دو عضو او صد سال راه فاصله باشد سپس از صراط بيفتد.
1042
أيّها النّاس اتّقوا اللَّه فو اللَّه لا يظلم مؤمن مؤمنا إلّا انتقم اللَّه
تعالى منه يوم القيامة.
اى مردم از خدا بترسيد بخدا مؤمنى مؤمنى را ستم نكند جز
آنكه روز رستاخيز خدا از او انتقام گيرد.
1043
أيّها النّاس اتّقوا اللَّه و أجملوا في الطّلب فإنّ نفسا لن تموت حتّى تستوفي
رزقها و إن أبطأ عنها فاتّقوا اللَّه و أجملوا في الطّلب.
اى مردم از خدا بترسيد و در طلب معتدل باشيد زيرا هيچ كس نميميرد تا روزى خود
را بپايان برد اگر چه روزى او دير برسد از خدا بترسيد و در كار طلب معتدل باشيد.
1044
أيّها النّاس إنّ ربّكم واحد و إنّ أباكم واحد، كلّكم لآدم و آدم من تراب إنّ
أكرمكم عند اللَّه أتقاكم لا فضل لعربيّ على عجميّ إلّا بالتّقوى.
اى مردم خداى شما يكى و پدر شما يكى است همه فرزند آدميد و آدم از خاك است هر
كس از شما پرهيزكارتر است پيش خدا بزرگوارتر است عربى بر عجمى جز بپرهيزكارى امتياز
ندارد.
1045
أيّها النّاس عليكم بالقصد عليكم بالقصد فإنّ اللَّه تعالى لا يملّ حتّى
تملّوا.
اى مردم معتدل باشيد زيرا خدا ملول نمى شود مگر هنگامى كه شما ملول شويد.
1046
أيّها النّاس لا تعلّقوا علىّ بواحدة، ما أحللت إلّا ما أحلّ اللَّه تعالى و
ما حرّمت إلّا ما حرّم اللَّه.
اى مردم هيچ چيز را بمن مربوط
نكنيد من حلال نكردم مگر آنچه را خداوند حلال كرده است و حرام نكردم مگر آنچه را
خداوند حرام كرده است.
1047
أيّها النّاس ما جاءكم عنّي يوافق كتاب اللَّه فأنا قلته و ما جاءكم يخالف
كتاب اللَّه فلم أقله.
اى مردم هر چه از من براى شما نقل كردند و موافق قرآنست من گفته ام و هر چه
براى شما نقل كردند و مخالف قرآنست من نگفته ام.
1048
الآمر بالمعروف كفاعله.
آنكه بكار نيك فرمان دهد مانند كسى است كه آن را انجام مى دهد.
1049
الإحسان أن تعبد اللَّه كأنّك تراه فإن لم تكن تراه فإنّه يراك.
نيكى آنست كه خدا را چنان پرستش كنى گوئى كه او را مى بينى اگر تو او را
نميبينى او تو را مى بيند.
1050
الآخذ و المعطي سواء في الرّبا.
آنكه ربا مى دهد و آنكه مى گيرد در گناه برابرند.
1051
الأرض أرض اللَّه، و العباد عباد اللَّه، من أحيا مواتا فهي له.
زمين زمين خداست و بندگان بندگان خدا هستند هر كه زمين
مرده اى را آباد كند متعلق باوست.
1052
الأرواح جنود مجنّدة فما تعارف منها ائتلف و ما تناكر منها اختلف.
ارواح مانند سپاهيان منظمند روحهاى آشنا مؤتلفند و روحهاى ناآشنا مختلف.
1053
الإستغفار ممحاة للذّنوب.
استغفار وسيله محو گناهانست.
1054
الإسلام علانية و الإيمان في القلب.
اسلام آشكار است و ايمان در دل نهفته است.
1055
الإسلام نظيف فتنظّفوا فإنّه لا يدخل الجنّة إلّا نظيف.
اسلام پاكيزه است شما نيز پاكيزه باشيد زيرا بجز پاكيزگان كسى به بهشت نميرود.
1056
الإسلام يعلو و لا يعلى عليه.
اسلام برترى مى گيرد و چيزى بر آن برترى نگيرد.
1057
الاقتصاد في النّفقة نصف المعيشة و التّودّد إلى النّاس نصف العقل و حسن
السّؤال نصف العلم.
ميانه روى در خرج يك نيمه معيشت است و دوستى با مردم يك نيمه عقل است و خوب
پرسيدن يك نيمه دانش است.
1058
الاقتصاد نصف العيش و حسن الخلق نصف الدّين.
ميانه روى يك نيمه معيشت است و خوش خلقى يك نيمه دين است.
1059
الأكبر من الإخوة بمنزلة الأب.
برادر بزرگ بمنزله پدر است.
1060
الأكل في السّوق دناءة.
غذا خوردن در بازار نشان پستى است.
1061
الأكل مع الخادم من
التّواضع
چيز خوردن با خادم از فروتنى است.
1062
الأمانة تجلب الرّزق و الخيانة تجلب الفقر.
امانت موجب رزق است و خيانت باعث فقر.
1063
الأمن و العافية نعمتان مغبون فيهما كثير من النّاس.
امنيت و سلامت دو نعمتست كه بسيارى از مردم در آن مغبونند.
1064
الأمور كلّها خيرها و شرّها من اللَّه.
همه چيزها بد و خوب از جانب خداوند است.
1065
الأناة من اللَّه و العجلة من الشّيطان.
تأنى از يزدان است و شتاب از شيطان.
1066
الأيدي ثلاثة فيد اللَّه العليا و يد المعطي الّتي تليها و يد السائل السّفلى
فاعط الفضل و لا تعجز عن نفسك.
دستها سه گونه است دست خداوند بالا است و دست دهنده زير آنست و دست سائل پائين
است پس بخشش كن و دست بسته مباش.
1067
الإيمان الصّبر و السّماحة.
ايمان صبر است و بخشش.
1068
الإيمان بالقدر يذهب الهمّ و الحزن.
اعتقاد بتقدير غم و اندوه را ميبرد.
1069
الإيمان معرفة بالقلب و قول باللّسان و عمل بالأركان.
ايمان معرفت قلب است و گفتار زبان و عمل اعضاء.
1070
الإيمان نصفان نصف في الصّبر و نصف في الشّكر.
ايمان دو نيمه است نيمى صبر و نيمى شكر.
1071
الإيمان و العمل قرينان لا يصلح كلّ واحد منهما إلّا مع صاحبه.
ايمان و عمل قرين يك ديگرند و هيچ يك از آنها بدون ديگرى درست نيست.
1072
بابان معجّلان عقوبتهما في الدّنيا البغى و العقوق.
دو چيز است كه كيفر آن را در دنيا مى دهند ظلم و بد رفتارى با پدر و مادر.
1073
بادر بأربع قبل أربع:
شبابك قبل هرمك و صحّتك قبل سقمك و غناك قبل فقرك و حياتك قبل موتك.
چهار چيز را پيش از
چهار چيز غنيمت شمار جوانى پيش از پيرى صحت پيش از بيمارى و توانگرى پيش از فقر و
زندگى پيش از مرگ
1074
بادروا بالأعمال ستّا: إمارة السّفهاء و كثرة الشّرط و بيع الحكم و استخفافا
بالدّم و قطيعة الرّحم و نشاء يتّخذون القرآن مزامير يقدّمون أحدهم ليغنّيهم و إن
كان أقلّهم فقها.
فرصت را براى اعمال نيك پيش از آنكه شش چيز رخ دهد غنيمت شماريد، فرماندارى
سفيهان و كثرت شرط در كار معامله و فروش منصبها و كوچك شمردن خونريزى و بريدن با
خويشاوندان و تازه رسيدگانى كه قرآن را بآواز خوانند و يكى را بامامت وادارند كه
براى آنها تغنى كند اگر چه دانش او كمتر باشد.
1075
بادروا بالأعمال فتنا
كقطع اللّيل المظلم: يصبح الرّجل.
فرصت را براى اعمال نيك پيش از آنكه فتنه هائى مانند پاره
هاى شب تاريك پديد آيد غنيمت
1076
مؤمنا و يمسي كافرا، و يمسي مؤمنا و يصبح كافرا، يبيع أحدهم دينه بعرض من
الدّنيا قليل.
شماريد در آن هنگام انسان صبح مؤمن است و شب كافر مى شود شب كافر است و روز
مؤمن مى شود و دين خود را به عرض ناچيز دنيا مى فروشند.
1077
باكروا بالصّدقة فإنّ البلاء لا يتخطّى الصّدقة.
بامداد خود را با صدقه آغاز كنيد زيرا بلا از صدقه نميگذرد.
1078
باكروا في طلب الرّزق و الحوائج فإنّ الغدوّ بركة و نجاح.
صبح زود در طلب روزى و حاجتهاى خود برويد، زيرا صبح- خيزى مايه بركت و
رستگاريست.
1079
بئس العبد المحتكر: إن أرخص اللَّه تعالى الأسعار حزن و إن أغلاها اللَّه فرح.
چه بد است محتكر اگر خدا قيمتها را ارزان كند غمگين شود و اگر گران كند خوشحال
گردد.
1080
بئس الطّعام طعام العرس يطعمه الأغنياء و يمنعه المساكين.
چه بد است غذاى عروسى كه ثروتمندان از آن بخورند و فقيران محروم مانند.
1081
بئس القوم قوم لا ينزلون الضّيف.
چه بدند مردمى كه مهمان بخانه نمى آورند.
1082
بئس القوم قوم يمشي المؤمن فيهم بالتّقيّة و الكتمان.
چه بدند مردمى كه مؤمن در ميان آنها با تقيه و كتمان راه رود.
1083
بحسب المرء إذا رأى منكرا لا يستطيع له تغييرا أن يعلم اللَّه تعالى أنّه له
منكر.
براى مرد كافيست كه وقتى ناروائى ديد و نمى تواند آن را تغيير دهد خدا بداند كه
قلبا از آن بيزار است.
1084
بحسب امرئ من الشّرّ أن يشار إليه بالأصابع في دين أو دنيا إلّا من عصمه
اللَّه.
براى مرد اين بدي كافيست كه در كار دين يا دنيا انگشت نما باشد جز كسى كه خدايش
حفظ كند.
1085
برى ء من الشّحّ من أدّى الزّكاة و قرى الضّيف و أعطى في النّائبة.
هر كه زكات خود را بپردازد و مهمان بخانه ببرد و هنگام سختى بخشش كند از بخل بر
كنار است.
1086
برّ الوالدين يجزئ عن الجهاد.
نيكى با پدر و مادر جاى جهاد را مى گيرد.
1087
برّ الوالدين يزيد في العمر و الكذب ينقص الرّزق و الدّعاء يردّ القضاء.
نيكى با پدر و مادر عمر را افزون كند و دروغ روزى را كاهش دهد و دعا قضا را دفع
كند.
1088
برّدوا طعامكم يبارك لكم فيه.
غذاى خود را سرد كنيد تا بركت يابد.
1089
برّوا آباءكم تبرّكم أبناؤكم و عفّوا تعفّ نساؤكم.
با پدران خود نيكى كنيد تا فرزندانتان با شما نيكى كنند و عفيف باشيد تا زنان
شما عفيف باشند.
1090
بشّر المشّائين في ظلم اللّيل إلى المساجد بالنّور التّام يوم القيامة.
بآنها كه در ظلمات شب بسوى مسجدها ميروند بشارت بده كه روز رستاخيز روشنى كامل
دارند.
1091
بشرى الدّنيا الرّؤيا الصّالحة.
بشارت اين جهان رؤياى نيك است.
1092
بعثت بالحنيفيّة السّمحة و من خالف سنّتي فليس منّي.
من دينى ساده و آسان آورده ام و هر كه با روش من مخالفت كند از من نيست.
1093
بعثت بمداراة النّاس.
من بمدارا با مردم مبعوث شده ام.
1094
بلّوا أرحامكم و لو بالسّلام.
با خويشان نزديكى جوئيد اگر چه بوسيله سلام باشد.
1095
بني الإسلام على خمس:
شهادة أن لا إله إلّا اللَّه و أنّ محمّدا رسول اللَّه و إقام الصّلاة و إيتاء
الزّكاة و حجّ البيت و صوم رمضان.
اسلام بر پنج چيز استوار شده شهادت اينكه خدائى جز خداى يگانه نيست و محمد
پيغمبر خدا است و بپاداشتن نماز و اداى زكاة و زيارت خانه و روزه رمضان.
1096
بيت لا صبيان فيه لا بركة فيه.
خانه كه بچه در آن نيست بركت در آن نيست.
1097
بين العالم و العابد سبعون درجة.
ميان عالم و عابد هفتاد درجه است.
1098
بين العبد و بين الكفر ترك الصّلوة.
ميان بنده و كفر ترك نماز فاصله است.
1099
بين العبد و الجنّة سبع عقاب أهونها الموت و أصعبها الوقوف بين يدي اللَّه
تعالى إذا تعلّق المظلومون بالظّالمين.
ميان بنده و بهشت هفت عقبه است كه آسانتر از همه مرگ است و سختتر از همه توقف
در پيشگاه خداست هنگامى كه ستم كشان دامن ستمگران را بگيرند.
1100
بين يدي السّاعة أيّام الهرج.
پيش از رستاخيز روزگارى آشفته است.
