پاها كشف می‏شود . اين جمله در زبان عربی همين‏طور كه كشاف و ديگران‏
گفته‏اند كنايه است ، يعنی روزی كه كار در نهايت درجه شدت پيدا می‏كند .
مثل آنچه ما می‏گوييم " آن روزی كه پاچه‏ها را بايد بالا زد " كه وقتی‏
انسان پاچه را بالا می‏زند ساق پا معلوم است . آن روزی كه پاچه‏های پاها
بايد بالا زده شود ، كنايه از اين است : روزی كه هر كسی جز با نيروی عمل‏
خودش كاری نمی‏تواند انجام دهد ، روزی كه اين خيالات و اوهام بايد دور
ريخته شود .

قيامت ، نتيجه ملكات انسان

و در آن روز مردم خوانده می‏شوند به سجده كردن ولی اينها ديگر قدرت‏
سجده‏كردن ندارند . مكرر گفته‏ايم آنچه در قيامت ظهور می‏كند نتيجه ملكاتی‏
است كه انسانها در دنيا كسب می‏كنند ، با اين تفاوت كه ملكاتی كه انسان‏
در دنيا كسب می‏كند اگرچه عمل به خلافش خيلی دشوار است ولی انسان تا در
دنيا هست باز امكان اينكه برخلاف ملكات خودش عمل كند برايش وجود دارد
، چون دار ، دار عمل است ، دار قوه و استعداد است ، دار فعليت محض‏
نيست . به هر اندازه كه ملكات خوب انسان در اين دنيا فعليت پيدا كند
امكان اينكه كار بد از انسان سر بزند ضعيفتر است ولی امر ناممكنی نيست‏
. آن عادلترين عادلها هم امكان اينكه يك معصيت از او سر بزند هست .
فقط مقام عصمت يك مقام بالاتری است كه ديگر روی آن نمی‏شود حرف زد و الا
عادلترين عادلها هم امكان لغزش در آنها هست .