پاسخ به يك سوال
حال چرا نفرمود : به امنا ( تنها به او ايمان آوردهايم ) و عليه توكلنا و تنها به او تكيه كردهايم ؟ آنچه به نظر من رسيده اين است : چون در موضوع ايمان چيز ديگری نيست كه لايق اين باشد كه لفظ " ايمان " در مورد آن به كار رود و حتی در عرف گفته شود ما به اين ايمان آوردهايم نه به آن ، يعنی همان " امنا به " كار " به امنا " را میكند ، لزومی ندارد به را مقدم بداريم . اما در توكل [ اينطور نيست . ] توكل يعنی اعتماد كردن . در اعتماد كردنهاست كه انسانها ، حتی انسانهايی كه به خدا ايمان دارند ، بايد به يك مرحله كمالی برسند كه توكلشان فقط بر خدا باشد . اين است كه در اينجا احتياج است كه اين عنايت حتما بشود : " « و عليه توكلنا " تنها و تنها به خدا توكل و اعتماد داريم ، يعنی وسائل ، اسباب ، مقدمات ، پول ، قدرت ، عده ، عده ، هيچ به اينها تكيه نداريم ، تكيهمان فقط و فقط به خداست . " « فستعلمون من هو فی ضلال مبين »" در آينده خواهيد دانست آن كه در گمراهی آشكار است كيست .