قطع نمیشود . " او ولد صالح يستغفر له " فرزند صالحی را به دنيا آورده
و تربيت كرده كه بعد از او برای او استغفار میكند ( يا به موجب روايات
، منحصر به استغفار نيست ، بعد از او كار خيری انجام میدهد ) .
در حديث است : عيسی بن مريم از قبرستانی میگذشت ، با چشم غيبی و
ملكوتی احساس كرد كه شخصی معذب است . بار ديگر از آنجا گذشت و ديد
عذاب از او برداشته شده است . از خدای متعال رازش را خواست ، به او
گفتند اين فرزندی از خود باقی گذاشته است كه او در اين خلال « " اوی
يتيما و اصلح طريقا " » دو كار خير كرد ، يكی اينكه يتيم و بیپناهی را
جا داد ، ديگر اينكه راهی را اصلاح كرد ، يك راه خرابهای بود كه مردم
ناراحت بودند ، جاده و راهی را اصلاح كرد ، خداوند به موجب عمل فرزندش
به اين شخص پاداش داد كه آن فرزند را او اينطور ساخته بوده است .
وقتی كه يك انسان عادی مثلا كسی كه يك كتاب مفيد تاليف كرده است كه
سالها در ميان مردم باقی میماند هنوز نزد خدا دفترش باز است ، به يقين
پيغمبر كه نه يك نفر ، نه دو نفر ، نه هزار نفر ، نه يك ميليون نفر ،
نه صد ميليون نفر ، نه يك قرن و نه دو قرن سرچشمه تمام خيرات و بركات
است ، از او قطع شدن [ اجر ] معنی ندارد ، تا دنيا دنياست [ اجر و
پاداش دارد . ] آن وقت انسان اجر دارد كه كار او از روی كمال عقل و
دانايی و اختيار باشد ، چون شرط تكليف اين است كه انسان عاقل و مختار و
با اراده باشد ( و بالغ بودن كه يك امر مفروض و مسلمی است ) .
" « و انك لعلی خلق عظيم »" همانا تو بر خلقی عظيم هستی . اولا
معنايش اين است كه تو دارای خلق عظيم هستی ، چرا " « علی خلق عظيم
" گفته
|