نفـاس

مسأله ۵۱۴ ـ خونى كه مادر بعد از ولادت بچّه ـ از جهت ولادت ـ مى بیند اگر پیش از ده روز یا سر ده روز قطع شود، خون نفاس است، و همچنین است ـ بنابر احتیاط واجب ـ خونى كه با اوّلین جزء بچّه بیرون بیاید، و زن را در حال نفاس، نفساء مى گویند.

مسأله ۵۱۵ ـ خونى كه زن پیش از بیرون آمدن اوّلین جزء بچّه مى بیند نفاس نیست.

مسأله ۵۱۶ ـ لازم نیست كه خلقت بچّه تمام باشد، بلكه اگر ناتمام نیز باشد ـ در صورتى كه عرفاً بگویند زاییده است ـ خونى كه تا ده روز ببیند خون نفاس است، و در صورت شكّ در صدق زاییدن به نظر عرف، آن خون محكوم به احكام نفاس نیست.

مسأله ۵۱۷ ـ ممكن است خون نفاس یك آن بیشتر نیاید، ولى بیشتر از ده روز نمى شود.

مسأله ۵۱۸ ـ هرگاه شكّ كند كه چیزى سقط شده یا نه، یا چیزى كه سقط شده بچّه است یا نه، لازم نیست وارسى كند، و خونى كه از او خارج مى شود شرعاً خون نفاس نیست، هر چند احتیاط استحبابى وارسى كردن است.

مسأله ۵۱۹ ـ رساندن جایى از بدن به خط قرآن و اسم مبارك ذات خداوند متعال و سایر اسماءحُسنى بر نفساء حرام است، و همچنین است ـ بنابر احتیاط واجب ـ سایر كارهایى كه بر حائض حرام است، و آنچه بر حائض واجب است بر نفساء هم واجب مى باشد.

مسأله ۵۲۰ ـ طلاق دادن زنى كه در حال نفاس است باطل است، و نزدیكى كردن با او حرام است، ولى اگر شوهرش با او نزدیكى كند كفّاره ندارد.

مسأله ۵۲۱ ـ وقتى زن از خون نفاس پاك شد به طورى كه در باطن فرج هم خون نباشد، باید غسل كند و عبادتهاى خود را به جا آورد، و اگر دوباره خون ببیند، چنانچه روزهایى كه خون دیده با روزهایى كه در وسط پاك بوده روى هم از ده روز تجاوز نكرده باشد، در صورتى كه در حیض عادت داشته و روزهایى كه در وسط پاك بوده در بین دو خونِ در ایام عادت باشد، تمام آن دو خون و پاكى در وسط نفاس است، مثلاً اگر عادت او شش روز بوده و دو روز در وسط شش روز پاك بوده، تمام آن شش روز نفاس است، و در غیر این صورت روزهایى را كه خون دیده نفاس و در روزهایى كه پاك بوده بنابر احتیاط واجب جمع كند بین تروك نفساء و اعمال طاهره.

مسأله ۵۲۲ ـ اگر زن از خون نفاس پاك شود و احتمال دهد كه در باطن خون هست، بنابر احتیاط باید مقدارى پنبه داخل فرج نماید و كمى صبر كند، كه اگر پاك است براى عبادتهاى خود غسل كند.

مسأله ۵۲۳ ـ اگر خون نفاس زن از ده روز بگذرد، چنانچه در حیض عادت دارد، به اندازه روزهاى عادت او نفاس و بقیه استحاضه است، و اگر عادت ندارد تا ده روز نفاس و بقیه استحاضه مى باشد.

و احتیاط مستحبّ آن است كه كسى كه عادت دارد از روز بعد از عادت، و كسى كه عادت ندارد بعد از روز دهم تا روز هیجدهم زایمان كارهایى كه بر نفساء حرام است ترك كند، و اعمال مستحاضه را به جا آورد.

مسأله ۵۲۴ ـ زنى كه عادت حیضش كمتر از ده روز است، اگر بیشتر از روزهاى عادتش خون ببیند، باید به اندازه روزهاى عادت خود نفاس قرار دهد، و بعد از آن بنابر احتیاط واجب یك روز عبادت را ترك نماید، و در بقیه تا ده روز مخیر است احكام مستحاضه را جارى یا این كه عبادت را ترك نماید.

و اگر خون از ده روز بگذرد، باید روزهاى بعد از عادت را استحاضه قرار دهد و عبادتهایى كه در آن روزها به جا نیاورده قضا نماید، مثلا زنى كه عادت او شش روز بوده اگر بیشتر از شش روز خون ببیند، باید شش روز را نفاس قرار دهد و روز هفتم بنابر احتیاط واجب نیز عبادت را ترك كند، و در روز هشتم و نهم و دهم مخیر است بین این كه عبادت را ترك كند یا كارهاى استحاضه را به جا آورد، و اگر بیشتر از ده روز خون ببیند، از روز بعد از عادت او استحاضه مى باشد.

مسأله ۵۲۵ ـ زنى كه در حیض عادت دارد، اگر بعد از زاییدن تا یك ماه یا بیشتر پى درپى خون ببیند، به اندازه روزهاى عادت او نفاس است، و خونى كه بعد از نفاس تا ده روز مى بیند ـ اگر چه در روزهاى عادت ماهانه اش باشد ـ استحاضه است، مثلا زنى كه عادت حیض او از بیستم هر ماه تا بیست و هفتم آن است، اگر روز دهم ماه زائید و تا یك ماه یا بیشتر پى درپى خون دید، تا روز هفدهم نفاس و از روز هفدهم تا ده روز ـ حتّى خونى كه در روزهاى عادت خود كه از بیستم تا بیست و هفتم است مى بیند ـ استحاضه مى باشد، و بعد از گذشتن ده روز اگر خونى را كه مى بیند در روزهاى عادتش باشد حیض است، چه نشانه هاى حیض را داشته یا نداشته باشد، و همچنین است اگر در روزهاى عادتش نباشد ولى نشانه هاى حیض را داشته باشد، و امّا اگر نه در روزهاى عادتش باشد و نه نشانه هاى حیض را داشته باشد، استحاضه است.

مسأله ۵۲۶ ـ زنى كه در حیض عادت عددیه ندارد، اگر بعد از زایمان تا یك ماه یا بیشتر پى درپى خون ببیند ده روز اوّل نفاس است و ده روز دوم استحاضه مى باشد، و خونى كه بعد از آن مى بیند اگر نشانه حیض را داشته باشد یا در وقت عادتش باشد حیض، و اگر نداشته باشد آن هم استحاضه مى باشد.

 

غسل مسّ ميّت

مسأله ۵۲۷ ـ اگر كسى بدن انسان مرده اى را كه سرد شده و غسلش نداده اند مسّ كند ـ یعنى جایى از بدن خود را به آن برساند ـ باید غسل مسّ میت نماید، چه در خواب مسّ كند چه در بیدارى، با اختیار مسّ كند یا بى اختیار، حتّى اگر ناخن و استخوان او به ناخن و استخوان میت برسد باید غسل كند، ولى اگر حیوان مرده اى را مسّ كند، غسل بر او واجب نیست.

مسأله ۵۲۸ ـ براى مسّ مُرده اى كه تمام بدن او سرد نشده غسل واجب نیست، اگر چه جایى را كه سرد شده مسّ نماید.

مسأله ۵۲۹ ـ اگر موى خود را به بدن میت برساند، یا بدن خود را به موى میت، یا موى خود را به موى میت برساند، در صورتى كه مو به قدرى باشد كه تابع بدن محسوب شود، بنابر احتیاط غسل واجب است.

مسأله ۵۳۰ ـ براى مسّ بچّه مرده حتّى بچّه سقط شده اى كه چهار ماه او تمام شده، غسل مسّ میت واجب است، و براى مسّ بچّه سقط شده اى كه از چهار ماه كمتر دارد، غسل واجب نمى باشد، مگر این كه روح دمیده شده باشد، بنابراین اگر بچّه چهار ماهه اى مرده به دنیا بیاید و بدنش سرد شده باشد و با ظاهر بدن مادر تماس پیدا كند، مادر او باید غسل مسّ میت كند.

مسأله ۵۳۱ ـ بچّه اى كه بعد از مردن مادر و سرد شدن بدنش به دنیا مى آید، چنانچه با ظاهر بدن مادر تماس پیدا كرده باشد، بعد از بلوغ واجب است غسل مسّ میت كند.

مسأله ۵۳۲ ـ اگر انسان میتى را كه سه غسل او كاملا تمام شده مسّ نماید، غسل بر او واجب نمى شود، ولى اگر پیش از آن كه غسل سوم تمام شود جایى از بدن او را مسّ كند، اگر چه غسل سوم آن جا تمام شده باشد، باید غسل مسّ میت نماید.

مسأله ۵۳۳ ـ اگر دیوانه یا بچّه نابالغى میت را مسّ كند، بعد از آن كه آن دیوانه عاقل یا بچّه بالغ شد باید غسل مسّ میت نماید، و در صورتى كه بچّه ممیز باشد و غسل مسّ میت نماید، غسلش صحیح است.

مسأله ۵۳۴ ـ اگر از بدن مُرده اى كه غسلش نداده اند، قسمتى كه داراى استخوان است جدا شود و پیش از آن كه قسمت جدا شده را غسل دهند انسـان آن را مسّ نماید، بنابر احتیاط باید غسل مسّ میت كند، ولى اگر قسمتى كه جدا شده استخوان نداشته باشد، براى مسّ آن غسل واجب نیست، و امّا اگر از بدن زنده جدا شود هر چند داراى استخوان باشد، مسّ آن غسل ندارد.

مسأله ۵۳۵ ـ براى مسّ استخوانى كه گوشت ندارد و آن را غسل نداده اند ـ چه از مرده جدا شده باشد و چه از زنده ـ غسل واجب نیست، و همچنین است براى مسّ دندانى كه از مرده یا زنده جدا شده باشد.

مسأله ۵۳۶ ـ غسل مسّ میت را باید مثل غسل جنابت انجام داد، و كسى كه غسل مسّ میت كرده اگر بخواهد نماز بخواند، وضو واجب نیست، هر چند احتیاط مستحبّ آن است كه وضو هم بگیرد.

مسأله ۵۳۷ ـ اگر چند میت را مسّ كند یا یك میت را چند بار مسّ نماید، یك غسل كافیست.

مسأله ۵۳۸ ـ براى كسى كه بعد از مسّ میت غسل نكرده باشد، توقّف در مسجد و جماع و خواندن سوره هایى كه سجده واجب دارد مانعى ندارد، ولى براى نماز و مانند آن باید غسل كند.