حُسْنَ عافِیتِک وَ اَداءَ حَقِّک وَاَسْئَلُک یا رَبِّ قَلْباً سَلیماً وَ لِساناً صادِقاً

حسن عافیتت و اداء حقت را و از تو خواهم پروردگارا دلى سالم و زبانى راستگو

وَاَسْتَغْفِرُک لِما تَعْلَمُ وَ اَسْئَلُک خَیرَ ما تَعْلَمُ وَ اَعُوذُ بِک مِنْ شَرِّ ما تَعْلَمُ فَاِنَّک

و آمرزش خواهم از تو از آنچه مى دانى و از تو خواهم خیر آنچه را دانى و پناه مى برم به تو از شر آنچه مى دانى زیرا تو

تَعْلَمُ وَلانَعْلَمُ وَ اَنْتَ عَلاّمُ الْغُیوبِ

مى دانى و ما نمى دانیم و تویى داناى هر غیب

دعا نزد هر نماز فریضه جهت محفوظ ماندن خود و خانه ومال و فرزندانش

پنجم از حضرت صادق علیه السلام روایت است که هر کس این کلمات را بگوید نزد هر نماز فریضه محفوظ ماند خودش و خانه اش و مالش و اولادش

اُجیرُ نَفْسى وَ مالى وَ وَلَدى وَ اَهْلى وَ دارى وَ کلَّ ما هُوَ مِنّى بِاللَّهِ

پناه دهم خودم و مال و فرزند و خاندان و خانه ام و هرچه دارم به خداى یکتاى

الْواحِدِ الاَْحَدِ الصَّمَدِ الَّذى لَمْ یلِدْ وَ لَمْ یولَدْ وَ لَمْ یکنْ لَهُ کفُواً اَحَدٌ وَ اُجیرُ

یگانه بى نیازى که فرزند ندارد و فرزند کسى نیست و نیست برایش همتایى هیچکس و پناه دهم

نَفْسى وَ مالى وَ وَلَدى وَ کلَّ ما هُوَ مِنّى بِرَبِّ الْفَلَقِ مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ

خودم و مال و فرزند و هرچه از من است به پروردگار سپیده دم از شر آنچه آفریده

تا آخر سوره

وَ اُجیرُ نَفْسى وَ مالى وَ وَلَدى وَ کلَّ ما هُوَ مِنّى بِرَبِّ النّاسِ

و پناه دهم خودم و مال و فرزند و هرچه از من است به پروردگار مردم

تا آخر سوره

وَ اُجیرُ نَفْسى وَ مالى وَ وَلَدى وَ کلَّ ما هُوَ مِنّى بِاللَّهِ لا اِلهَ اِلا هُوَ الْحَىُّ الْقَیومُ

و پناه دهم خودم و مال و فرزند و هرچه از من است به خدایى که معبودى جز او نیست زنده و پاینده اى

لا تَاْخُذُهُ سِنَةٌ وَلانَوْمٌ تا آخر آیة الکرسى

که نگیردش چرت و نه خوابى

 

فصل پنجم ادعیه جهت رزق

دعا از امام صادق علیه السلام

در بعض دعاهاى وارده بجهت رزق و آنها پنج است : اوّل از معاویة بن عمّار منقول است که از حضرت صادق علیه السلام در خواستم که دعائى مرا تعلیم فرماید براى رزق پس آن حضرت این دعا را تعلیم من فرمود و من ندیدم چیزى براى زیاد شدن رزق بهتر از این فرمود بگو:

اَللّهُمَّ ارْزُقْنى مِنْ فَضْلِک الْواسِعِ الْحَلالِ الطَّیبِ رِزْقاً واسِعاً حَلالاً طَیباً

خدایا روزیم گردان از فضل وسیع و حلال و پاکیزه ات روزى وسیع حلال پاکیزه اى

بَلاغاً لِلدُّنْیا وَالاْخِرَةِ صَبّاً صَبّاً هَنیئاً مَری ئاً مِنْ غَیرِ کدٍّ وَلا مَنٍّ مِنْ اَحَدٍ مِنْ

که رساننده دنیا و آخرت باشد ریزان ریزان گوارا دلچسب بدون رنج و بدون منت از هیچیک از

خَلْقِک اِلا سَعَةً مِنْ فَضْلِک الْواسِعِ فَاِنَّک قُلْتَ وَاسْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ فَمِنْ

خلق خود جز فراخى از فضل وسیعت زیرا تو گفتى خدا را از فضلش درخواست کنید پس من از

فَضْلِک اَسْئَلُ وَ مِنْ عَطِیتِک اَسْئَلُ وَ مِنْ یدِک الْمَلاْ اَسْئَلُ

فضل تو درخواست کنم و از عطایت درخواست کنم و از دست پُرت خواستارم

دعا از امام باقر علیه السلام در سجده نماز فریضه

دوّم از حضرت امام محمّد باقر علیه السلام مروى است که به زید شحّام فرمود که بگو بجهت طلب روزى در سجده نماز فریضه :

یا خَیرَ الْمَسْئُولینَ وَ یا خَیرَ الْمُعْطینَ اُرْزُقْنى وَارْزُقْ عِیالى مِنْ

اى بهترین درخواست شدگان و اى بهترین عطاکنندگان روزى ده مرا و عیالم را از

فَضْلِک فَاِنَّک ذُوالْفَضْلِ الْعَظیمِ

فضل خود که براستى تویى صاحب فضل بزرگ

دعا از امام علیه السلام در سجده نماز شب

سوّم از ابوبصیر منقول است که شکایت کردم بسوى حضرت صادق علیه السلام از حاجت خود و خواستم از آن حضرت که مرا تعلیم فرماید دعائى بجهت رزق پس حضرت این دعا را تعلیم من فرمود که از زمانى که من خواندم آن را دیگر محتاج نشدم فرمود بگو در نماز شب در حال سجده :

یا خَیرَ مَدْعُوٍّ وَ یا خَیرَ مَسْئُولٍ وَ یا

اى بهترین خوانده شده و اى بهترین درخواست شده و اى

اَوْسَعَ مَنْ اَعْطى وَ یا خَیرَ مُرْتَجىً اُرْزُقْنى وَ اَوسِعْ عَلَىَّ مِنْ رِزْقِک وَ

وسیعتر کسى که عطا کند و اى بهترین مایه امید روزیم ده و فراخ گردان بر من از روزیت و

سَبِّبْ لى رِزْقاً مِنْ قِبَلِک اِنَّک عَلى کلِّ شَیئٍ قَدیرٌ

وسیله سازى کن روزیم را از جانب خود که تو بر هر چیز توانایى

مؤ لّف گوید که شیخ طوسى این دعا را در سجده آخر رکعت هشتم نافله شب در مصباح ذکر فرموده

 

دعا از حضرت رسول صلى الله علیه و آله

چهارم روایت شده که حضرت رسول صلى الله علیه و آله این دعا را براى طلب روزى تعلیم فرمود:

یا رازِقَ الْمُقِلّینَ وَ یا راحِمَ الْمَساکینَ وَ یا وَلِىَّ الْمُؤْمِنینَ وَ یا ذَا الْقُوَّةِ

اى روزى ده نداران و اى مهرورز به مسکینان و اى سرپرست مؤ منان و اى صاحب نیروى

الْمَتینَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ بَیتِهِ وَارْزُقْنى وَ عافِنى وَ اکفِنى ما اَهَمَّنى

محکم درود فرست بر محمّد و خاندانش و روزیم ده و عافیتم ده و کفایتم کن آنچه مهم است بر من

دعاى على بن الحسین علیه السلام

پنجم ابوبصیر این دعا را بجهت طلب روزى از حضرت صادق علیه السلام نقل کرده و آن حضرت فرموده که این دعاى علىّ بن الحسین علیهما السلام است که خدا را به آن مى خوانده :

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُک حُسْنَ الْمَعیشَةِ مَعیشَةً اَتَقَوّى بِها عَلى جَمیعِ حَوآئِجى وَ

خدایا از تو خواهم خوبى زندگانى را آن زندگانى که نیرو گیرم بدان بر همه خواسته هایم و

اَتَوَصَّلُ بِها فِى الْحَیوةِ اِلى آخِرَتى مِنْ غَیرِ اَنْ تُتْرِفَنى فیها فَاَطْغى اَوْ تُقَتِّرَ

برسم بدان در زنده بودنم به آخرت بدون آنکه بى خبر و سرکشم کنى در آن که طغیان کنم یا سختگیرى

بِها عَلَىَّ فَاَشْقى اَوْسِعْ عَلَىَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِک وَ اَفْضِلْ عَلَىَّ مِنْ سَیبِ فَضْلِک

بر من که بدبخت گردم وسیع گردان بر من از روزى حلالت و زیاده بخش بر من از فضل ریزانت

نِعْمَةً مِنْک سابِغَةً وَ عَطآءً غَیرَ مَمْنُونٍ ثُمَّ لاتَشْغَلْنى عَنْ شُکرِ نِعْمَتِک بِاِکثارٍ

نعمتى از تو ریزان و عطایى بى منت سپس سرگرمم مکن از سپاسگزارى نعمتت به زیادى

مِنْها تُلْهینى بَهْجَتُهُ وَ تَفْتِنُنى زَهَراتُ زَهْوَتِهِ وَلا بِاِقْلالٍ عَلَىَّ مِنْها یقْصُرُ

آن که غافل کند مرا خرمى و شادابیش و بفریبد مرا آب و رنگ فریبنده اش و نه به اندک دادنش بر من از دنیا که در نتیجه کوتاه آید

بِعَمَلى کدُّهُ وَ یمْلاَُ صَدْرى هَمُّهُ اَعْطِنى مِنْ ذلِک یا اِلهى غِنىً عَنْ شِرارِ

زحمت من از تلاشش و پر کند سینه ام را اندوهش عطا کن به من اى خدا از آن آنچه را که بى نیازى از بدان

خَلْقِک وَ بَلاغاً اَنالُ بِهِ رِضْوانَک وَ اَعُوذُ بِک یا اِلهى مِنْ شَرِّ الدُّنْیا وَ شَرِّ ما

خلقت باشد و برساند مرا به خشنودیت و پناه برم به تو خدایا از شر دنیا و شر آنچه

فیها وَ لاتَجْعَلْ عَلَىَّ الدُّنْیا سِجْناً وَلافِراقَها عَلَىَّ حُزْناً اَخْرِجْنى مِنْ فِتْنَتِها

در آن است و قرار مده دنیا را بر من زندان و نه جدا گشتنش را از من اندوه ، بیرونم آر از آشوبش در حال

مَرْضِیاً عَنّى مَقْبُولاً فیها عَمَلى اِلى دارِ الْحَیوانِ وَ مَساکنِ الاَْخْیارِ وَ اَبْدِلْنى

خشنودیت از من و پذیرفتگى عملم در آن بسوى خانه زندگى و جایگاههاى سکونت نیکان و عوضم ده

بِالدُّنْیا الْفانِیةِ نَعیمَ الدّارِ الْباقِیةِ اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِک مِنْ اَزْلِها وَ زِلْزالِها وَ

از دنیاى فانى به نعمتهاى خانه جاویدان خدایا پناه برم به تو از فشار و سختى و لرزشهاى آن و

مِنْ سَطَواتِ شَیاطینِها وَ سَلاطینِها وَ نَکالِها وَ مِنْ بَغْىِ مَنْ بَغى عَلَىَّ فیها

یورشهاى شیاطین و سلاطین آن و از وبالش و از ستم آنکس که بر من در آن ستم کند

اَللّهُمَّ مَنْ کادَنى فَکدْهُ وَ مَنْ اَرادَنى فَاَرِدْهُ وَ فُلَّ عَنّى حَدَّ مَنْ نَصَبَ لى حَدَّهُ

خدایا هرکه نقشه براى من بکشد تو برایش نقشه کش و هرکه قصد بد برایم کند تو درباره اش چنان کن و کند کن از من تیزى

وَاَطْفِءْ عَنّى نارَ مَنْ شَبَّ لى وَ قُودَهُ وَاکفِنى مَکرَ الْمَکرَةِ وَ افْقَاْعَنّى عُیونَ

سلاح کسى را که سلاحش را برایم تیز کرده و خاموش کن از من آتشى که برایم افروخته و کفایت کن از من مکر بداندیشان

الْکفَرَةِ وَاکفِنى هَمَّ مَنْ اَدْخَلَ عَلَىَّ هَمَّهُ وَادْفَعْ عَنّى شَرَّ الْحَسَدَةِ وَاعْصِمْنى

و کور کن از من چشم کافران را و کفایت کن از من اندوه آنکس که اندوهش را بدلم انداخته و دور کن از من شر حسودان را

مِنْ ذلِک بِالسَّکینَةِ وَاَلْبِسْنى دِرْعَک الْحَصینَةَ وَاَحْینى فى سِتْرِک الْواقى وَ

و نگاهم دار از آن به آرامش خود و بپوشان بر من زره محکمت را و زنده ام دار در پوشش نگهدارنده ات و

اَصْلِحْ لى حالى وَ صَدِّقْ قَوْلى بِفِعالى وَ بارِک لى فى اَهْلى وَ مالى

به صلاح درآور حالم را و راست درآور گفتارم را به کردارم و برکت ده برایم در خاندان و مالم

مؤ لّف گوید: که در باب دوّم در ذکر نمازها گذشت نمازهائى بجهت زیاد شدن روزى .

 

فصل ششم دعا بجهت دین

از امام صادق علیه السلام

در ذکر دو دعا بجهت دین :

اوّل از حضرت صادق علیه السلام منقول است که فرمود بگو:

اَللّهُمَّ لَحْظَةً مِنْ لَحَظاتِک تُیسِّرُ عَلى غُرَمآئى بِهَا الْقَضآءَ وَ تُیسِّرُ لى بِهَا

خدایا توجهى خواهم از توجهاتت که آسان گردانى بدان بر طلبکارانم پرداخت را و آسان گردانى برایم بدان

الاِْقْتِضآءَ اِنَّک عَلى کلِّ شَىْءٍقَدیرٌ

وام گیرى را که براستى تو بر هر چیز توانایى

از امام کاظم علیه السلام

دوّم این دعا است که از حضرت موسى بن جعفرعلیه السلام روایت شده :

اَللّهُمَّ ارْدُدْ اِلى جَمیعِ خَلْقِک مَظالِمَهُمُ الَّتى قِبَلى صَغیرَها وَ کبیرَها

خدایا بازگردان بسوى همه خلق خود حقوقى را که در نزد من دارند کوچک و بزرگش را

فى یسْرٍ مِنْک وَ عافِیةٍ وَ مالَمْ تَبْلُغْهُ قُوَّتى وَ لَمْ تَسَعْهُ ذاتُ یدى وَ لَمْ یقْوَ

در آسانى و تندرستى و آنچه را نیروى من بدان نرسد و داراییم بدان وفا نکند و بر آن قدرت نداشته باشد

عَلَیهِ بَدَنى وَ یقینى وَ نَفْسى فَاَدِّهِ عَنّى مِنْ جَزیلِ ما عِنْدَک مِنْ فَضْلِک ثُمَّ

بدنم و یقین و جانم پس آنرا بپرداز از من از آن فضل شایانى که دارى و بجاى مگذار از آن

لاتُخَلِّفْ عَلَىَّ مِنْهُ شَیئاً تَقْضیهِ مِنْ حَسَناتى یا اَرْحَمَ الرّاحمِینَ اَشْهَدُ اَنْ لا

بر من چیزى را که بپردازى آنرا از حسنات من اى مهربانترین مهربانان گواهى دهم که

اِلهَ اِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَریک لَهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ اَنَّ

معبودى نیست جز خداى یگانه اى که شریک ندارد و گواهى دهم که محمّد بنده و رسول او است و

الدّینَ کما شَرَعَ وَ اَنَّ الاِْ سْلامَ کما وَصَفَ وَ اَنَّ الْکتابَ کما اَنْزَلَ وَ اَنَّ

دین همانست که او مقرر داشته و اسلام همان است که توصیف کرده و کتاب چنان است که نازل فرموده و

الْقَوْلَ کما حَدَّثَ وَ اَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبینُ ذَکرَ اللَّهُ مُحَمَّداً وَ اَهْلَ بَیتِهِ بِخَیرٍ وَ

گفتار همانست که او گفته و همانا خدا برحق و آشکار است و خدا محمّد و خاندانش را بخیر یاد کند و

حَیا مُحَمَّداً وَ اَهْلَ بَیتِهِ بِالسَّلامِ

تحیت دهد به محمّد و خاندانش بوسیله سلام

 

فصل هفتم ادعیه براى اندوه و غم و خوف و غیره

بجهت ترس از امرى

در ذکر بعض دعاهاى وارده براى دفع اندوه و غم و خوف و غیره و مشتمل است بر دوازده دعا

اوّل روایت شده از حضرت امام محمّد باقر علیه السلام که چون نازل شد به تو امرى که از آن ترسانى رو کن به سوى قبله و دو رکعت نماز گذار پس بگو:

یا اَبْصَرَ النّاظِرینَ وَ یا اَسْمَعَ السّامِعینَ وَ یا اَسْرَعَ الْحاسِبینَ وَ یا اَرْحَمَ

اى بیناترین بینایان و اى شنواترین شنوایان و اى تندترین حسابگران و اى مهربانترین

الرّاحِمینَ

مهربانان

بگو این کلمات را هفتاد مرتبه و در هر مرتبه که گفتى حاجت خود را با آن ذکر کن

 

بجهت همّ و غمّ و اندوه و بلائى

دوّم از حضرت رسول صلى الله علیه و آله مرویست که فرمود هر که را برسد همّى یا غمىّ یا اندوهى یا بلائى یا شدّتى پس بگوید:

اَللَّهُ رَبّى لا اُشْرِک بِهِ شَیئاً تَوَکلْتُ عَلَى الْحَىِّ الَّذى لایمُوتُ

خدا پروردگار من است که شریک نسازم به او چیزى را توکل کنم بر زنده اى که هرگز نمیرد

دعاى حضرت یوسف علیه السلام جهت خارج شدن از چاه

سوّم از حضرت صادق علیه السلام منقول است که چون برادران یوسف حضرت یوسف را در چاه افکندند جبرئیل علیه السلام آمد نزد او و گفت چه مى کنى در اینجا اى پسر، جناب یوسف علیه السلام گفت برادرانم مرا افکندند در این چاه گفت دوست دارى که بیرون آیى از آن گفت این بسته به مشیت خداوند عَزّوجلّ است اگر خواست بیرون خواهد آورد مرا جبرئیل گفت که حق تعالى مى فرماید بخوان مرا به این دعا تا تو را از چاه بیرون آورم گفت کدامست آن دعا گفت بگو:

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُک بِاَنَّ لَک

خدایا از تو خواهم که تو را است

الْحَمْدَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْمَنّانُ بَدیعُ السَّمواتِ وَالاَْرْضِ ذُوالْجَلالِ وَالاِْکرامِ

ستایش و معبودى جز تو نیست که بسى منت گذار و پدیدآرنده آسمانها و زمین و صاحب جلالت و بزرگوارى هستى

اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَجْعَلَ لى مِمّا اَنَا فیهِ فَرَجَاً وَ مَخْرَجَاً

که درود فرستى بر محمّد و آل محمّد و قرار دهى براى من در آنچه در آن هستم گشایش و فرجى

پس کاروان آمد و او را بیرون آورد همچنانکه حق تعالى قصه او را در قرآن مجید ذکر فرموده

 

هنگام ترس

چهارم از حضرت صادق علیه السلام منقولست که هرگاه ترسیدى از امرى پس بگو:

اَللّهُمَّ اِنَّک لایکفى مِنْک اَحَدٌ وَ اَنْتَ تَکفى مِنْ کلِّ اَحَدٍ مِنْ خَلْقِک فَاکفِنى کذا

خدایا تو چنانى که کفایت نکند از تو هیچکس ولى تو هریک از آفریدگانت را کفایت کنى پس کفایت کن از من چنین

وَ کذا

و چنان را

و در حدیث دیگر فرمود مى گوئى :

یا کافِیاً مِنْ کلِّ شَىْءٍ وَلایکفى مِنْک شَىْءٌ

 اى کفایت کننده از هر چیز و چیزى نیست که از تو کفایت کند

فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ اِکفِنى ما اَهَمَّنى مِنْ اَمْرِ الدُّنْیا وَالاْ خِرَةِ وَ صَلِّ عَلى

در آسمانها و زمین کفایت کن آنچه مرا به اندوه انداخته از کار دنیا و آخرتم و درود فرست بر

مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ

محمّد و آلش

 

بجهت ترس از سلطان

و فرمود حضرت صادق علیه السلام که هر کسى که داخل شود بر سلطانى که از او بترسد پس بگوید:

بِاللَّهِ اَسْتَفْتِحُ وَ بِاللَّهِ اَسْتَنْجِحُ وَ بِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ اَتَوَجَّهُ اَللّهُمَّ

بوسیله خدا پیروزى جویم و به خدا کامیابى طلبم و به محمّد صلى الله علیه و آله رو کنم خدایا

ذَلِّلْ لى صُعُوبَتَهُ وَ سَهِّلْ لى حُزُونَتَهُ فَاِنَّک تَمْحُو ما تَشآءُ وَ تُثْبِتُ وَ عِنْدَک اُمُّ

رام کن برایم دشواریش را و هموار کن برایم ناهمواریش را که تو محو کنى آنچه را خواهى و پابرجاکنى و پیش تو است

الْکتابِ

دفتر اصلى کتاب

و بگوید نیز:

حَسْبِىَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ عَلَیهِ تَوَکلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ

بس است مرا خدا معبودى جز او نیست بر او توکل کنم و او است پروردگار عرش

الْعَظیمِ وَ اَمْتَنِعُ بِحَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ مِنْ حَوْلِهِمْ وَ قُوَّتِهِمْ وَ اَمْتَنِعُ بِرَبِّ الْفَلَقِ مِنْ

عظیم و خود را نگهدارم به نیرو و جنبش خدا از جنبش و نیروى ایشان و نگهدارم خود را به پروردگار سپیده دم از

شَرِّ ما خَلَقَ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ

شر آنچه آفریده و جنبش و نیرویى نیست جز به خدا

هنگام حادث شدن امرى

پنجم روایت شده که این دعاى حضرت باقرعلیه السلام است در امرى که حادث شود

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْلى

خدایا درود فرست بر محمّد و آل محمّد و بیامرز مرا

وَارْحَمْنى وَزَک عَمَلى وَ یسِّرْ مُنْقَلَبى وَاهْدِ قَلْبى وَ آمِنْ خَوْفى وَ عافِنى فى

و به من رحم کن و عملم را پاک کن و آسان کن بازگشتگاهم را و هدایت کن دلم را و امان بخش ترسم را و عافیت ده در

عُمْرى کلِّهِ وَ ثَبِّتْ حُجَّتى وَ اغْفِرْ خَطایاىَ وَ بَیضْ وَجْهى وَاعْصِمْنى فى

همه عمرم و پابرجا کن حجتم را و بیامرز گناهانم را و سفید گردان رویم را و نگاهم دار در

دینى وَ سَهِّلْ مَطْلَبى وَ وَسِّعْ عَلَىَّ فى رِزْقى فَاِنّى ضَعیفٌ وَ تَجاوَزْ عَنْ

دینم و آسان کن خواسته ام و فراخ گردان روزیم را زیرا که من ناتوانم و در گذر از

سَیئِ ما عِنْدى بِحُسْنِ ما عِنْدَک وَلاتَفْجَعْنى بِنَفْسى وَلاتَفْجَعْ لى حَمیماً

بدى آنچه نزد من است به خوبى آنچه پیش تو است و داغدارم مکن به خودم و داغدار مکن خویشانم را

وَهَبْ لى یا اِلهى لَحْظَةً مِنْ لَحَظاتِک تَکشِفُ بِها عَنّى جَمیعَ مابِهِ ابْتَلَیتَنى وَ

و ببخش به من معبودا توجهى از توجهاتت را که برطرف کنى بدان تمام گرفتاریهایم را و بازگردانى بدان

تَرُدُّبِها عَلَىَّ ما هُوَ اَحْسَنُ عادَتِک عِنْدى فَقَدْ ضَعُفَتْ قُوَّتى وَ قَلَّتْ حیلَتى

بر من آنچه را بهترین شیوه تو است در پیش من زیرا که نیرویم سُست و چاره ام کم شده و

وَانْقَطَعَ مِنْ خَلْقِک رَجآئى وَ لَمْ یبْقَ اِلاّ رَجآؤُک وَ تَوَکلى عَلَیک وَ قُدْرَتُک

بریده از خلق تو امیدم و برایم بجاى نمانده جز امید به تو و توکلم بر تو، و نیروى تو

عَلَىَّ یا رَبِّ اَنْ تَرْحَمَنى وَ تُعافِینى کقُدْرَتِک عَلَىَّ اَنْ تُعَذِّبَنى وَ تَبْتَلِینى

بر من پروردگارا براى رحم بر من و عافیتم همانند نیروى تو است بر من که عذابم کنى و گرفتارم سازى

اِلهى ذِکرُ عَوآیدِک یؤْنِسُنى وَ الرَّجآءُ لاِِنْعامِک یقَوّینى وَ لَمْ اَخْلُ مِنْ نِعَمِک

خدایا یاد نعمتهایت آرامم کند و امید نعمت بخشیت نیرویم دهد و هیچگاه بیرون نبوده ام از نعمتهایت از

مُنْذُ خَلَقْتَنى فَاَنْتَ رَبّى وَ سَیدِى وَ مَفْزَعى وَ مَلْجَاى وَ الْحافِظُ لى وَالذّآبُّ

آن روز که خلقم کرده اى پس تویى پروردگار و آقا و پناهگاه و ملجاء من و نگهبانم و دفاع کننده از من

عَنّى وَالرَّحیمُ بى وَ الْمُتَکفِّلُ بِرِزْقى وَ فى قَضآئِک وَ قُدْرَتِک کلُّ ما اَنَا فیهِ

و مهربان به من و کفالت کننده روزیم و در قضا و قدرت تو است هرچه من در آنم

فَلْیکنْ یا سَیدى وَ مَوْلاىَ فیما قَضَیتَ وَ قَدَّرْتَ وَ حَتَمْتَ تَعْجیلُ خَلاصى

پس چنان باشد اى آقاى من و سرورم در آنچه حکم و مقدر و مسلم فرموده اى تعجیل در خلاص

مِمّا اَنَا فیهِ جَمیعِهِ وَالْعافِیةُ لى فَاِنّى لا اَجِدُ لِدَفْعِ ذلِک اَحَداً غَیرَک وَلا اَعْتَمِدُ

شدنم از آنچه من درآنم همه آن و تندرستیم زیرا من نیابم براى رفع آن هیچکس را جز تو و تکیه نکنم

فیهِ اِلاّ عَلَیک فَکنْ یاذَا الْجَلالِ وَالاِْکرامِ عِنْدَ اَحْسَنِ ظَنّى بِک وَ رَجآئى لَک

در آن جز بر تو پس بوده باش اى داراى جلالت و بزرگوارى در نزد بهترین گمانى که به تو دارم و بهترین امیدم

وَارْحَمْ تَضَرُّعى وَاسْتِکانَتى وَ ضَعْفَ رُکنى وَ امْنُنْ بِذلِک عَلَىَّ وَ عَلى کلِّ

بر تو و رحم کن بر زارى و بیچارگى و سستى اساس و پایه ام و منت نِه بدان بر من و بر هر

داعٍ دَعاک یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ

خواننده اى که تو را بخواند اى مهربانترین مهربانان و درود خدا بر محمّد و آلش باد

 

دعاى على بن الحسین علیه السلام

ششم از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام منقول است که فرمود حضرت علىّ بن الحسین علیه السلام مى فرمود باکى ندارم هرگاه بگویم این کلمات را اگر جمع شوند براى ضرر من جن و انس

بِسْمِ اللَّهِ وَ

بنام خدا و

بِاللَّهِ وَ مِنَ اللَّهِ وَ اِلَى اللَّهِ وَ فى سَبیلِ اللَّهِ وَ عَلى مِلَّةِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیهِ

بذات خدا و از جانب خدا و بسوى خدا و در راه خدا و بر کیش رسول خدا درود خدا بر او

وَ آلِهِ اَللّهُمَّ اِلَیک اَسْلَمْتُ نَفْسى وَ اِلَیک وَجَّهْتُ وَجْهى وَ اِلَیک اَلْجَاْتُ

و آلش باد خدایا به تو تسلیم کردم خودم را و بسویت توجه دادم رویم را و به تو

ظَهْرى وَ اِلَیک فَوَّضْتُ اَمْرى اَللّهُمَّ احْفَظْنى بِحِفْظِ الاْیمانِ مِنْ بَینِ یدَىَّ وَ

پشت خود را گرم کردم و به تو واگذاردم کارم را خدایا حفظ کن مرا به حفاظت ایمان از پیش رویم و

مِنْ خَلْفى وَ عَنْ یمینى وَ عَنْ شِمالى وَ مِنْ فَوْقى وَ مِنْ تَحْتى وَ ما قِبَلى

از پشت سرم و از راست و از چپم و از بالاى سر و زیر پایم و آنچه در پیش دارم

وَادْفَعْ عَنّى بِحَوْلِک وَ قُوَّتِک فَاِنَّهُ لا حَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاّ بِک

و رفع کن از من به جنبش و نیروى خودت که جنبش و نیرویى نیست جز به تو

براى دفع کربت و خوف از سلطان

هفتم براى دفع کربت و خوف از سلطان وارد شده بخوانند دعااهلبیت علیهم السلام را:

یا کائِناً قَبْلَ کلِّشَىْءٍ وَ یا مُکوِّنَ

اى بوده پیش از هر چیز و اى بود کننده

کلِّشَىْءٍ وَ یا باقِیاًبَعْدَ کلِّشَىْءٍ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بى کذا وَ

هر چیز و اى باقى پس از هر چیز درود فرست بر محمد و آل محمد و با من چنین و

کذا

و چنان کن

بجاى کذا و کذا حاجت خود را بخواه

براى فرج و گشایش

هشتم از حضرت امام محمّد تقى علیه السلام مروى است که براى فرج و گشایش امر مواظبت کن بخواندن

یا مَنْ یکفى مِنْ کلِّشَىْءٍ وَلایکفى

اى که کفایت کند از هر چیز و کفایت نکند از او چیزى

مِنْهُ شَیى ءٌ اِکفِنى ما اَهَمَّنى

کفایت کن آنچه مرا به اندیشه فرو برده است

هنگام نزول مصیبتى

نهم از حضرت امام زین العابدین علیه السلام منقولست که مى فرمود به فرزند خود اى پسرک من هرگاه برسد مصیبتى به یکى از شماها یا نازل شود به او نازله اى وضوى کامل بگیرد و دو رکعت نماز گذارد یا چهار رکعت و بگوید در آخر آن :

یا مَوْضِعَ کلِّ شَکوى وَ یا سامِعَ کلِّ نَجْوى وَ یا شاهِدَ کلِّ مَلاٍَ وَ یا عالِمَ کلِّ

اى موضع هر شکایت و اى شنواى هر راز و اى حاضر هر انجمن و اى داناى هر

خَفِیةٍ وَ یا دافِعَ ما یشآءُ مِنْ بَلِیةٍ یا خَلیلَ اِبْراهیمَ وَ یا نَجِىَّ مُوسى وَ یا

پنهان و اى جلوگیر هرچه بخواهد از بلاها اى خلیل ابراهیم و اى انتخاب کننده موسى و اى

مُصْطَفِىَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ اَدْعُوک دُعآءَ مَنِ اشْتَدَّتْ فاقَتُهُ وَ قَلَّتْ

برگزیننده محمد صلى الله علیه و آله بخوانمت خواندن کسى که به سختى نیازمند شده و

حیلَتُهُ وَ ضَعُفَتْ قُوَّتُهُ دُعآءَ الْغَریبِ الْغَریقِ الْمُضْطَرِّ الَّذى لایجِدُ لِکشْفِ ما

چاره اش کم و نیرویش سست گشته خواندن دور از وطن غریق درمانده اى که نیابد براى

هُوَ فیهِ اِلاّ اَنْتَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ

برطرف شدن گرفتاریش جز تو اى مهربانترین مهربانان

پس بدرستى که نمى خواند این دعا را احدى مگر آنکه برطرف مى کند حق تعالى از او نازله را انشاءالله تعالى .

 

براى رفع همّ و غمّ

دهم از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام منقول است که براى رَفع همّ و غمّ غسل مى کنى و دو رکعت نماز مى گذارى و مى گوئى :

یا فارِجَ الْهَمِّ وَ یا کاشِفَ الْغَمِّ یا رَحْمنَ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ وَ رَحیمَهُما

اى گشاینده اندوه و اى زداینده غم اى بخشاینده دنیا و آخرت و مهرورز در آن دو

فَرِّجْ هَمّى وَاکشِفْ غَمّى یا اَللَّهُ الْواحِدُ الاَْحَدُ الصَّمَدُ الَّذى لَمْ یلِدْ وَ لَمْ یولَدْ

بگشا اندوهم و برطرف کن غصه ام را اى خداى یگانه یکتاى بى نیازى که فرزند نگیرد و

وَ لَمْ یکنْ لَهُ کفُواً اَحَدٌ اِعْصِمْنى وَ طَهِّرْنى وَ اذْهَبْ بِبَلِیتى

فرزند کسى نیست و نیست برایش همتایى هیچکس ، نگاهم دار و پاکم کن و گرفتاریم را برطرف کن

و بخوان آیة الکرسى و معوذتین را

براى رفع همّ

یازدهم روایت شده که براى رفع همّ مى گوئى در سجده صد مرتبه :

یا حَىُّ یا

اى زنده اى

قَیومُ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ بِرَحْمَتِک اَسْتَغیثُ فَاکفِنى ما اَهَمَّنى وَلا تَکلْنى اِلى

پاینده اى که معبودى جز تو نیست به رحمت تو پناه برم پس کفایت کن آنچه برایم اهمیت دارد و وامگذارم

نَفْسى

به خودم

 

جهت حاجت

دوازدهم از حضرت موسى بن جعفرعلیه السلام منقول است که به سماعه فرمود که اى سماعه هر وقت که از براى تو حاجتى باشد نزد حق تعالى پس بگو:

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُک

خدایا از تو خواهم

بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ عَلِی فَاِنَّ لَهُما عِنْدَک شَاْناً مِنَ الشَّاْنِ وَ قَدْراً مِنَ الْقَدْرِ فَبِحَقِّ

به حق محمّد و على زیرا آن دو را نزد تو منزلتى است از منزلتها و مقامى است از مقامها پس به حق

ذلِک الْشَّاْنِ وَ بِحَقِّ ذلِک الْقَدْرِ اَنْ تُصَلِّىَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَفْعَلْ

آن منزلت و به حق این مقام که درود فرستى بر محمّد و آل محمّد و بکنى درباره من

بى کذا وَ کذا

چنین و چنان

پس بدرستى که چون روز قیامت شود نماند ملک مقرّبى و نه پیغمبر مرسلى و نه مؤ من ممتحنى مگر آنکه او محتاج است بسوى محمّد و على صلواتُ اللَّهِ عَلیهما وآلِهِما در آن روز. فقیر گوید: که ابن ابى الحدید نقل کرده از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام که فرمود وقتى سؤ ال کردم از حضرت رسول صلى الله علیه و آله که دعا کند براى من به مغفرت فرمود دعا خواهم کرد پس برخاست و نماز گذاشت و دست به دعا برداشت گوش دادم به دعاى آن حضرت شنیدم مى گوید اَللّهُمَّ بِحَقِّ عَلِی عِنْدَک اِغْفِرْ لِعَلِی یعنى خدایا به حقّ علىّ نزد تو بیامرز علىّ را من گفتم یا رسول اللَّه این چه دعائى بود که کردى فرمود آیا کسى گرامى تر از او هست نزد خدا که من او را شفیع خود کنم نزد او مؤ لف گوید: که ما در باب اوّل در ذکر ادعیه سجده شکر ذکر کردیم بعض دعاهائى که مناسبت با این فصل داشت.