رفتار و خلق و خوى پيامبر ( ص )
خداوند در حق رسول مكرمش محمد بن عبد الله(ص) مىفرمايد:
"انك لعلى خلق عظيم . براستى كه بر خلق عظيمى هستى"
(سوره قلم آيه 4) بنده ناتوانى چه مىتواند در حق پيامبرى كه سراپا فضيلت
و رحمت و منبع خير و نيكى و بزرگوارى است بگويد؟ آنچه مىگويم قطرهاى است
از دريا.
خوى پيامبر (ص) و رفتار آن بزرگوار و كردار آن حضرت، سرمشق مسلمين و
بلكه نمونه عالى همه انسانها است و در حقيقت تجسم اسلام. پيغمبر (ص) به
همه مسلمانان با چشم برادرى و با نهايت مهر و محبت رفتار مىكرد. آن چنان
ساده و بى پيرايه لباس مىپوشيد و بر روى زمين مىنشست و در حلقه ياران
قرار مىگرفت كه اگر ناشناسى وارد مىشد، نمىدانست پيغمبر (ص) كدام است. در
عين سادگى، به نظافت لباس و بدن خيلى اهميت مىداد. وضوى پيامبر (ص)
هميشه با مسواك كردن دندانها همراه بود.
از استعمال عطر دريغ نمىفرمود. هميشه با پير و جوان مؤدب بود. هميشه در
سلام كردن پيشدستى مىكرد. تبسم نمكينى هميشه بر لبانش بود، ولى از بلند
خنديدن پرهيز داشت. به عيادت بيماران و تشيع جنازه مسلمانان زياد مىرفت.
مهمان نواز بود. يتيمان و درماندگان را مورد لطف خاص قرار مىداد.
دست مهر بر سر يتيمان مىكشيد. از خوابيدن روى بستر نرم پرهيز داشت و
مىفرمود: "من در دنيا همچون سوارى هستم كه ساعتى زير سايه درختى استراحت
كند و سپس كوچ كند".
با همه مهر و نرمى كه با زيردستان داشت در برابر دشمنان و منافقان بسيار
شدت عمل نشان مىداد. در جنگها هرگز هراسى به دل راه نمىداد و از همه
مسلمانان در جنگ به دشمن نزديكتر بود. از دشمنان سرسخت مانند كفار قريش در
فتح مكه عفو فرمود و آنها هم مجذوب اخلاق پيامبر (ص) شدند و دسته دسته به
اسلام روى آوردند. از زر و زيور دنيا دورى مىكرد. اموال عمومى را هرچه زودتر
بين مردم تقسيم مىكرد و با آن كه فرمانروا و پيامبر خدا بود، هرگز سهمى بيش
از ديگران براى خود برنمىداشت. براستى آن وجود مقدس مظهر و نمونه و سرمشق
براى همگان بود.