تثبيت نمايد .
اگر قانون بگويد الزاما هميشه بايد در نوشتن از دست و در سوار شدن از
اسب و الاغ و در روشنايی از چراغ نفتی و در پوشيدن از منسوجات دستی و .
. . استفاده كرد ، چنين قانونی به مبارزه با توسعه علم و تمدن و
احتياجات ناشی از آن برخاسته است و بديهی است كه جبر تاريخ آن را عوض‏
می‏كند .
قانون هر اندازه جزئی و مادی باشد ، يعنی خود را به مواد مخصوص و رنگ‏
و شكلهای مخصوص بسته باشد ، شانس بقا و دوام كمتری دارد ، و هر اندازه‏
كلی و معنوی باشد و توجه خود را نه به شكلهای ظاهری اشياء بلكه به روابط
ميان اشياء يا ميان اشخاص معطوف كرده باشد شانس بقا و دوام بيشتری‏
دارد .