بسم الله الرحمن الرحيم
در جلسه گذشته عرض كرديم كه اساس فكر شيعه در مسئله امامت با فكر
اهل تسنن مختلف است و اين دو فكر از ريشه با يكديگر اختلاف دارند .
لهذا به اين صورت درباره اين مسئله بحث كردن كه ما قائل به امامتيم ،
آنها هم قائل به امامت ، ولی شرايط امامت از نظر ما و آنها متفاوت
است ، اساسا درست نيست . چون آن چيزی كه شيعه به نام امامت معتقد
است ، غير از آن چيزی است كه آنها به نام امامت معتقدند . كما اينكه
مسئلهای كه به اين شكل طرح میشود كه آيا امامت به نص است يا به شورا
يعنی آيا امام را پيغمبر بايد تعيين كرده باشد يا مردم بايد او را
انتخاب بكنند نيز به اين صورت صحيح نيست . زيرا آنچه شيعه در باب
امامت میگويد و میگويد به نص است ، غير از آن چيزی است كه اهل تسنن
میگويند و میگويند به شور است . نه اينكه درباره يك چيز بحث میكنند و
يكی میگويد آن چيز به نص است و ديگری میگويد همان چيز به شور است . در
واقع بايد چنين گفت كه در نظر شيعه
|