روی آنرا پوشاند و بعد برگشت كه فقها از اين [ قضيه ] مسائلی را در باب
نماز استخراج كردهاند . سيد بحر العلوم میگويد :
و مشی خير الخلق فی المحراب
|
يفتح منه اكثر الابواب
|
يعنی اينكه پيغمبر ( ص ) در حال نماز دو قدم رفت جلو ، آن كار را كرد
و برگشت ، خيلی مسائل را حل میكند كه در باب نماز چه مقدار عمل خارج
جايز است يا جايز نيست و خيلی چيزهای ديگر . بنابر اين حالات مختلفی
بوده است .
مطلب ديگری كه عرفانی است اينست كه آنها كه روی مذاقهای عرفانی سخن
میگويند معتقدند كه اگر انجذاب خيلی كامل شد ، در آن ، حالت برگشت
است يعنی شخص در عين اينكه مشغول به خدا هست ، مشغول به ماوراء هم
هست . آنها اين طور میگويند و من هم اين حرف را قبول دارم ولی در اين
جلسه شايد خيلی قابل قبول نيست كه ما بخواهيم عرض بكنيم . مثل مسئله
خلع بدن است . افرادی كه تازه به اين مرحله میرسند ، يك لحظهای ، دو
لحظهای ، يك ساعتی خلع بدن میكنند . بعضی افراد در همه احوال در حال خلع
بدنند . ( البته من معتقد هستم و ديدهام ) مثلا الان با ما و شما نشستهاند
و در حال خلع بدن هستند . به نظر آنها آن حالتی كه در وقت نماز تير را
از بدنش بيرون بكشند و متوجه نشود ، ناقصتر از آن حالتی است كه در حال
نماز توجه به حال فقير دارد ، نه اينكه در اينجا از خدا غافل است و به
فقير توجه كرده ، بلكه آنچنان توجه به خدايش كامل است كه در آن حال
تمام عالم را میبيند . پس بنابر اين با اين قرائن نمیشود اينها را رد
كرد .