امامت به معنی رهبری اجتماع
مسئله امامت به معنی اولی كه عرض كردم ، همين رياست عامه است . يعنی پيغمبر كه از دنيا میرود يكی از شئون او كه بلا تكليف میماند ، رهبری اجتماع است . اجتماع زعيم میخواهد و هيچكس در اين جهت ترديد ندارد . زعيم اجتماع بعد از پيغمبر كيست ؟ اينست مسئلهای كه اصل آن را هم شيعه قبول دارد و هم سنی . هم شيعه قبول دارد كه اجتماع نيازمند به يك زعيم و رهبر عالی و فرمانده است و هم سنی . و در همين جاست كه مسئله خلافت به آن شكل مطرح است . شيعه میگويد پيغمبر ( ص ) رهبر و زعيم بعد از خودش را تعيين كرد و گفت بعد از من زمام امور مسلمين بايد بدست علی ( ع ) باشد و اهل تسنن با اختلاف منطقی كه دارند اين مطلب را لااقل به شكلی كه شيعه قبول دارد ، قبول ندارند و میگويند در اين جهت پيغمبر شخص معينی را تعيين نكرد و وظيفه خود مسلمين بوده است كه رهبر را بعد از پيغمبر انتخاب كنند . پس آنها هم اصل امامت و پيشوايی را كه مسلمين بايد پيشوا داشته باشند قبول دارند منتها آنها میگويند پيشوا به آن شكل تعيين میشود و شيعه میگويد خير ، به آن شكل تعيين شد ، پيشوا را خود پيغمبر اكرم به وحی الهی تعيين كرد . اگر مسئله امامت در همين حد میبود يعنی سخن فقط در رهبر سياسی مسلمين بعد از پيغمبر بود ، انصافا ما هم كه شيعه هستيم امامت را جزء فروع دين قرار میداديم نه اصول دين .