در كتاب امت و امامت ( 1 ) ص 100 میگويد : " چرا دين تاريخ ساخته
و دين فرهنگ به وجود آورده و دين انسانهای فراوان در نسلهای طولانی
تربيت كرده بيش و كم آنچنانكه میخواسته . اما يك مدينه فاضله در طول
تاريخ ، جامعه شناسان گفتند كه مورخين هم میدانند يك مدينه فاضله از
زمان افلاطون تا به حال ، حتی از زمان تمدن بين النهرين تا حالا يك مدينه
فاضله كه اينجوری ساخته شود وجود ندارد . . . زيرا مدينه فاضله عبارت از
دينی است كه امام ندارد ) . )
سؤال اول اينست كه چرا او امام دارد و اين ندارد ؟ البته مربوط به
نقص آن مكتب و كمال اين مكتب است . چون آن مكتب ضمانت روحی ندارد ،
فقط ضمانت عقلی دارد .
[ و در حاشيه اين كتاب استاد شهيد با اشاره به جملات فوق و جملات بعد
تا " و نمونهاش : امام " مینويسد : ]
فرق ايدئولوژی دينی با آن ايدئولوژيها تنها در داشتن امام و نداشتن او
نيست . به علاوه اينگونه نمونه را در ميان ياران و پيروان بايد نشان داد
نه در فرد استثنايی امام يا پيغمبر . اگر امام شدن در امكان همه هست پس
چرا فقط يك فرد ؟ و اگر نيست پس نمونه نيست . بلی نمونه به معنی مدل
اعلی درست است .
به نظر میرسد كه تز كتاب " امت و امامت " از كتاب " ديباچهای بر
رهبری " دكتر صاحب الزمانی گرفته شده باشد با اين تفاوت كه كتاب امت
و امامت يك تعهد مذهبی دارد و میخواهد يك نظريه مذهبی را تأييد كند
ولی كتاب ديباچهای بر رهبری چنين
|