روی آنرا پوشاند و بعد برگشت كه فقها از اين [ قضيه ] مسائلی را در باب‏
نماز استخراج كرده‏اند . سيد بحر العلوم می‏گويد :
و مشی خير الخلق فی المحراب
يفتح منه اكثر الابواب
يعنی اينكه پيغمبر ( ص ) در حال نماز دو قدم رفت جلو ، آن كار را كرد
و برگشت ، خيلی مسائل را حل می‏كند كه در باب نماز چه مقدار عمل خارج‏
جايز است يا جايز نيست و خيلی چيزهای ديگر . بنابر اين حالات مختلفی‏
بوده است .
مطلب ديگری كه عرفانی است اينست كه آنها كه روی مذاقهای عرفانی سخن‏
می‏گويند معتقدند كه اگر انجذاب خيلی كامل شد ، در آن ، حالت برگشت‏
است يعنی شخص در عين اينكه مشغول به خدا هست ، مشغول به ماوراء هم‏
هست . آنها اين طور می‏گويند و من هم اين حرف را قبول دارم ولی در اين‏
جلسه شايد خيلی قابل قبول نيست كه ما بخواهيم عرض بكنيم . مثل مسئله‏
خلع بدن است . افرادی كه تازه به اين مرحله می‏رسند ، يك لحظه‏ای ، دو
لحظه‏ای ، يك ساعتی خلع بدن می‏كنند . بعضی افراد در همه احوال در حال خلع‏
بدنند . ( البته من معتقد هستم و ديده‏ام ) مثلا الان با ما و شما نشسته‏اند
و در حال خلع بدن هستند . به نظر آنها آن حالتی كه در وقت نماز تير را
از بدنش بيرون بكشند و متوجه نشود ، ناقصتر از آن حالتی است كه در حال‏
نماز توجه به حال فقير دارد ، نه اينكه در اينجا از خدا غافل است و به‏
فقير توجه كرده ، بلكه آنچنان توجه به خدايش كامل است كه در آن حال‏
تمام عالم را می‏بيند . پس بنابر اين با اين قرائن نمی‏شود اينها را رد
كرد .