هفت روز نحس باشد در مهی
زان حذر كن تا نيابی هيچ رنج
فكر نمی‏كنم چنين چيزهايی هم وجود دارد . توكل می‏كنم يا اگر مثلا از سفر
خودم نگرانی داشته باشم ، بالاتر از توكل صدقه‏ای هم می‏دهم .
گاهی تطيرهايی هم ضميمه می‏شود . در خراسان اين قضيه هست و در بعضی از
بلاد ديگر ايران هم هست ولی در بعضی بلاد ديگر ايران من گاهی صحبت كرده‏ام‏
گفته‏اند اصلا آنجا نيست ، و من نمی‏فهمم كه اين چيست و از كجاست .
معتقدند كه يك مسافر وقتی می‏خواهد مسافرت كند ، اگر سيدی به او بر
بخورد مسافرتش شوم است و عاقبت ندارد ، برعكس اگر كولی به او برخورد
كند ديگر سفرش سفر مباركی است . يك وقتی من ( اين مطلب را ) به مرحوم‏
حاج ميرزا علی آقای شيرازی رضوان الله عليه ( آن مرد بزرگوار ) گفتم ، او
توجيهی كرد و علت تاريخی برايش ذكر كرد و آن را پسنديدم . او گفت دو
چيز است كه ريشه تاريخی‏اش بر می‏گردد به زمانی كه شيعه در ايران فوق‏
العاده در اقليت بوده‏اند و سيدها را هر جا گير می‏آوردند زنده زنده لای‏
جرز می‏گذاشتند ( زمان بنی‏العباس ) . يكی اينكه مردم به قم و كاشان متلك‏
می‏گويند . اين كه می‏گويند " نه قم خوبه نه كاشون ، لعنت به هر دو تاشون‏
" مربوط به دوره‏ای است كه مردم همه شهرها سنی بودند جز اين دو شهر كه‏
شيعه بودند و آنها كه سنی بودند تا اسم قم و كاشان را می‏بردند هر دو را
لعن می‏كردند چون قم و كاشان از قديم الايام دارالمؤمنين و دارالشيعه بوده‏
. ايشان می‏گفت اين مضمون و متلكی كه راجع به اين دو شهر می‏گويند به‏
اعتبار اين است كه همه جای ديگر سنی بودند و اينها شيعه بودند و سنيها
به شيعه‏ها فحش می‏دادند . يكی ديگر اينكه در دوره‏هايی كه سادات را هر جا
گير می‏آوردند نه فقط خود آن سيد را از بين می‏بردند بلكه اگر در خانه‏ای‏