پاورقی : . 1 انعام / . 124
بلند كردهاند و میگويند ما به چنين چيزی نيازمند هستيم ، میشنود ، يعنی
انسان به پيغمبر نياز دارد و با لسان تكوين هميشه فرياد او بلند است كه
خدايا ما راهنما میخواهيم ، و خدا اين نياز را میشنود و بنابراين آن را
بر میآورد . و عليم است ، و داناست و میداند . باز " میداند " راجع
به اموری است كه شنيدنی نيست ، فقط دانستنی است نه شنيدنی . مثلا
میداند كه اين نياز را چگونه بايد برآورد ، میداند كه چه كسی را به
رسالت مبعوث كند ( « الله اعلم حيث يجعل رسالته ») ( 1 ) . آنچه از
ناحيه آنهاست ، نياز آنها را میشنود و آنچه از ناحيه خود بايد بكند
میداند كه چه بكند .
بعد كه فرمود رحمتی است از ناحيه پروردگارت ، فورا فرمود : " « رب
السموات و الارض و ما بينهما ان كنتم موقنين » " پروردگار تو ، همان
پروردگار همه آسمانها و زمين ، يعنی پروردگار همه عالم . بعضی مفسرين اين
نكته را يادآوری كردهاند درست هم گفتهاند كه در " « رحمة من ربك » "
( رحمتی است از ناحيه پروردگار تو ) ( ممكن است ) اين توهم برای افرادی
كه ذهنشان مسبوق به اين است كه رب من غير از رب توست و رب تو غير از
رب من است ( ارباب انواع به مفهومی كه آنها قائل بودند نه به معنی
اسماء الهی ) ( پيدا شود كه ) خوب ، ( آن كه ) رحمت پروردگار توست ،
ارباب ما چطور ؟ آنها میگفتند " ارباب متفرقون خير عن الله الواحد
القهار " . نه ، رب من همان رب همه عالم است، نه اينكه رب من از رب
شما جداست . ( قرآن میگويد ) رب تو، همان رب همه آسمانها و زمين. مكرر
عرض كردهايم كه اسماء الهی وقتی كه ذكر میشود هر اسمی به يك تناسب
خاص آورده میشود . مثلا اينجا ممكن بود بگويد :
پاورقی : . 1 انعام / . 124 |