اصلی خلقت همه اينها طرحريزی شده ، يعنی ميان پيدايش يك بچه در رحم و
فعاليت كردن دستگاه پستان در وجود اين زن ارتباط مستقيمی برقرار است ،
ايندو با اينكه به ظاهر با يكديگر بی‏ارتباط هستند ، در متن واقع برای‏
يكديگر خلق شده‏اند . اگر در متن خلقت قرار نبود بچه‏ای در رحم اين زن خلق‏
بشود دستگاه پستان هم خلق نمی‏شد ، و اگر دستگاه پستان در اين جنس خلق‏
نمی‏شد اساسا بچه‏ای خلق نمی‏شد ، ايندو با يكديگر ارتباط دارند . افراد
استثنائی ، همان استثنائی بودنشان خودش دليل است . وقتی شما از يك‏
متخصص بپرسيد چرا فلان زن آبستن نمی‏شود ، می‏گويد اين علت خاصی دارد ،
يعنی يك بيماری است ، عاملی آمده و خلقت و طبيعت را از مسير اصلی‏
خودش منحرف كرده . پس مسير اصلی اين است كه ( اين توانايی را ) داشته‏
باشد . هميشه يك عامل خارجی سبب می‏شود كه بيماری پيدا شود .
پس اينجا ما دو طرز تفكر داريم ، يكی اينكه ميان بچه و شير پستان هيچ‏
ارتباطی قائل نباشيم ، و ديگر اينكه ميان ايندو ارتباط قائل باشيم ، يعنی‏
بگوييم آن نيرويی كه بچه را خلق می‏كند همان نيروست كه دستگاه پستان را
در جنس ماده پستاندار قرار داده است .
عين همين مطلب در كل عالم هست ، يعنی خورشيدی باشد ، زمينی باشد ،
عوامل جوی باشد ، عوامل زمينی باشد ( و ميان اينها ارتباط نباشد و نيروی‏
واحدی خالق اينها نباشد ، چنين چيزی قابل قبول نيست ) . اصلا نسبت عوامل‏
جوی با زمين به اصطلاح فلاسفه نسبت پدر و مادر است ، آنها را " آباء
سبعه " ، می‏گفتند و اينها را " امهات اربعه " . می‏گفتند چهار مادر و
هفت پدر ، از باب اينكه آن عوامل ، عوامل مذكر تشخيص داده می‏شد و اين‏
عوامل، عوامل مؤنث . انسان و حيوان و گياه را می‏گفتند " مواليد ثلاث "
يعنی سه بچه . هفت پدر ، چهار مادر ،