است . ) انسان تا در دنيا خودش را از آنچه كه موجب جهنم است نگه
ندارد در آخرت از جهنم نگهداری نمیشود . " « فضلا من ربك »" همه
اينها تفضلات پروردگار توست . اهل بهشت هر چه را كه دارند فضل پروردگار
میبينند " « ذلك هو الفوز العظيم » " و رستگاری بزرگ اين است .
نكتهای را عرض میكنم و آن اين است : برای آن گروه از اهل بهشت كه
اهل معرفت هستند نعمتهای بهشتی از دو جهت نعمت است : يك جهت خود
همين نعمت بودن اين نعمت ، كه نعمت برای انسان نعمت است ، همين طور
كه در دنيا هم ، قطع نظر از هر چيزی ، ميوه خوب ، غذای خوب ، لباس
خوب برای انسان نعمت است . چيزی كه برای يك شخص صاحبدل بالاتر است ،
جنبه كرامت بودن و تفضل بودن آن است ، يعنی اگر شما يك شخص فوق
العاده مورد احترام و محبوبی داشته باشيد چنانچه او هديهای برای شما
بفرستد ، اينجا شما دو لذت داريد كه يكی از آندو صد درجه بيشتر از ديگری
است ، يكی اينكه اين مثلا سيبی كه او فرستاده است سيب است مثل همه
سيبهای ديگر ، ديگر اينكه میگوييد اين سيبی است كه فلان كس فرستاده .
اين ديگر لذت روحی مطلب است . اهل حقيقت نعمتهای بهشتی را كه از خدا
میخواهند توجهشان به هديه بودن و فضل بودن آنهاست ، به تفضل بودن و
كرامت بودن آنهاست ، يعنی از اين جهت كه احساس میكنند آنچه كه دارند
هديه محبوبشان است ، هديه خداست ، برای آنها هزاران درجه بيشتر لذت
بخش است از خود ميوه از آن جهت كه ميوه ميوه است . اين است كه در
آخر به اين نكته اشاره میكند : " « فضلا من ربك » " در حالی كه اين
تفضل پروردگار است، و آنها اين " « فضلا من ربك »" را احساس میكنند،
درك میكنند كه اين فضل اوست، استفاده كنيد كه فضل اوست. يك جامه، يك
مداد ، يك كتاب و هر چيزی را اگر يك شخص
|