هفت روز نحس باشد در مهی
|
زان حذر كن تا نيابی هيچ رنج
|
فكر نمیكنم چنين چيزهايی هم وجود دارد . توكل میكنم يا اگر مثلا از سفر
خودم نگرانی داشته باشم ، بالاتر از توكل صدقهای هم میدهم .
گاهی تطيرهايی هم ضميمه میشود . در خراسان اين قضيه هست و در بعضی از
بلاد ديگر ايران هم هست ولی در بعضی بلاد ديگر ايران من گاهی صحبت كردهام
گفتهاند اصلا آنجا نيست ، و من نمیفهمم كه اين چيست و از كجاست .
معتقدند كه يك مسافر وقتی میخواهد مسافرت كند ، اگر سيدی به او بر
بخورد مسافرتش شوم است و عاقبت ندارد ، برعكس اگر كولی به او برخورد
كند ديگر سفرش سفر مباركی است . يك وقتی من ( اين مطلب را ) به مرحوم
حاج ميرزا علی آقای شيرازی رضوان الله عليه ( آن مرد بزرگوار ) گفتم ، او
توجيهی كرد و علت تاريخی برايش ذكر كرد و آن را پسنديدم . او گفت دو
چيز است كه ريشه تاريخیاش بر میگردد به زمانی كه شيعه در ايران فوق
العاده در اقليت بودهاند و سيدها را هر جا گير میآوردند زنده زنده لای
جرز میگذاشتند ( زمان بنیالعباس ) . يكی اينكه مردم به قم و كاشان متلك
میگويند . اين كه میگويند " نه قم خوبه نه كاشون ، لعنت به هر دو تاشون
" مربوط به دورهای است كه مردم همه شهرها سنی بودند جز اين دو شهر كه
شيعه بودند و آنها كه سنی بودند تا اسم قم و كاشان را میبردند هر دو را
لعن میكردند چون قم و كاشان از قديم الايام دارالمؤمنين و دارالشيعه بوده
. ايشان میگفت اين مضمون و متلكی كه راجع به اين دو شهر میگويند به
اعتبار اين است كه همه جای ديگر سنی بودند و اينها شيعه بودند و سنيها
به شيعهها فحش میدادند . يكی ديگر اينكه در دورههايی كه سادات را هر جا
گير میآوردند نه فقط خود آن سيد را از بين میبردند بلكه اگر در خانهای