كه می‏گويد : " « ظهر الوجود ببسم الله الرحمن الرحيم »" تمام هستی‏
مظهر « بسم الله الرحمن الرحيم »است ، مظهر رحمانيت يك رحمان و مظهر
رحيميت يك رحيم است . عالم را رحمانيت و رحيميت به وجود آورده ، و
به قول يكی از نويسنده‏های عرب ، حالت يك نفر مؤمن در وقتی كه در دنيا
قدم می‏زند حالت انسانی است كه در يك مهرگان و جشن قدم بر می‏دارد ، در
جايی قدم بر می‏دارد كه قبلا دعوتش كرده‏اند ، گفته‏اند بيا اينجا . مثل‏
اينكه انسان را در يك مهمانی دعوت كنند بعد برود آنجا ، هر چه كه آنجا
می‏بيند ميان آن و خودش رابطه برقرار می‏كند ، می‏گويد ببين ، آن گل را
آنجا گذاشته‏اند ، برای ما آنجا گذاشته‏اند ، برای اينكه ما استفاده كنيم‏
چون مهمان هستيم ، ببين ، منزلشان را چه زينت و آرايش كرده‏اند ! آن‏
تابلو را آنجا می‏بينی ، اين فرش را اينجا می‏بينی ؟ همه اينها را آماده‏
شده و حساب شده می‏بيند و با آمدن خودش ارتباط قائل است . قرآن می‏خواهد
كه انسان خودش را در عالم اين جور احساس كند ، حالت كسی كه دعوتش‏
كرده‏اند به منزلی و در آن منزل آنچه كه وجود دارد حساب دارد و با آمدن‏
او ارتباط دارد . آن وقت است كه انسان در خودش احساس مسؤوليت می‏كند
، بعد فكر می‏كند پس برای چه ما را دعوت كرده‏اند ؟ دعوت كرده‏اند كه‏
بياييم بخوريم و بچريم و برويم يا مسأله ديگری هم هست ؟ پس ما كه به‏
يك مهمانی و به منزلی كه برای ما آماده شده است آمده‏ايم ، بايد بدانيم‏
كه چه هدفی از اصل آمدن ما هست .
" « الله الذی سخر لكم البحر »" الله است آن كسی كه اين دريا را
مسخر شما قرار داده . معنای " مسخر قرار داده " يعنی آب را طوری خلق‏
كرده ، شما را به شكلی خلق كرده ، چوب را به شكلی خلق كرده ، هوا را به‏
شكلی خلق كرده و باد را به شكلی خلق كرده ، همه اينها را به گونه‏ای‏