اول دستش را بلند كند بعد پايش را بلند كند ، همين طور كم كم اين صفحه‏
داغ او را مجبور می‏كند دست و پايش را به يك ترتيب مخصوصی بلند كند ،
اين می‏شود رقص خرس . ولی به هر حال اين حيوان از راه سوزاندن پايش ،
بدون اينكه خودش بفهمد چكار می‏خواهد بكند چنين رقصی می‏كند . در تربيت‏
بچه و انسان به طور كلی تربيتی كه خود آن مربی نفهمد كه هدف چيست ،
همان حالت خرس مابی را پيدا می‏كند ، يعنی اين بچه وقتی شما به او
می‏گوييد اين كار را نكن ، اول بايد بفهمد كه چرا نبايد اين كار را بكند و
الا گيج می‏شود و حتی بيماری روانی پيدا می‏كند .
اتفاقا اين مثال در حديث آمده . گويا گاهی ( مردم ) بچه‏های كوچكشان را
می‏آوردند خدمت رسول اكرم و می‏گفتند يا رسول الله شما به گوش اينها مثلا
دعا بخوانيد ، يا همين قدر می‏خواستند كه پيغمبر بچه‏شان را در بغل بگيرد ،
نوازش بكند ، تبركی بود . ظاهرا مكرر اتفاق افتاده كه بچه را دادند به‏
پيغمبر اكرم بچه ادرارش شروع شد . تا ادرارش شروع شد پدر يا مادرش‏
دويد كه بچه را بگيرد ، فرمود : « " لا تضرموه " » بچه كه ادرارش‏
می‏گيرد نهيب به او نزنيد ، بگذاريد ادرارش را به طور كامل بكند . فرمود
مهم نيست ، من دامنم را آب می‏كشم ، بچه است ادرار كرده ، بعد دستور
كلی داد : هرگز بچه را وقتی ادرارش شروع می‏شود مانع نشويد ، نهيب نزنيد
( از نظر طبی هم اين امر بيماری بدنی برای بچه ايجاد می‏كند ) چرا ؟ اين‏
كه برای بچه تربيت نشد ! او كه نمی‏فهمد اصلا ادرار چيست ، نجس شدن‏
چيست ، كثيف شدن و متعفن شدن چيست . بنابراين بچه تا در اين سن هست‏
نبايد ادرار نكردن را به صورت يك امر ممنوع بر او تحميل كرد . او بعد
در جای ديگر هم خيال می‏كند كار بدی دارد می‏كند و نبايد اين كار را بكند .
بعد يك عارضه روحی برايش پيدا