اين گردهمايى را كه همه ساله با حضور بلندپايگان علمى و سياسى كشور تشكيل مى گردد, بايد يكى از مهمترين گردهمايى ها شمرد, زيرا موضوع آن نماز است كه برترين فريضه دينى است و مخاطب آن همه ى آحاد ملت اند و از اين رو لازم است كه دست اندركاران اجرايى ذيربط نكاتى را كه در آغاز اين گردهمايى خطاب به آنان تذكر داده مى شود صرفا يك توصيه ى تشريفاتى نينگارند. در پيام سال گذشته ى اينجانب به حاضران اين گردهمايى و ديگران چنين آمده است .
انسان كه از سويى گاه مظهر برترين و زيباترين حقايق هستى است, از سويى ديگر, گاه محل بروز زشتيها و پستيهاى بى همانند نيز مى گردد. اگر در جايى و زمانى او را مظهر آگاهى و محبت و فداكارى يا خردمندى و آفرينندگى و پيشرفت در عرصه هاى تعالى, يا آيت شوق و شور و اميد مى بينيم . در جايى و زمانى ديگر او را دچار غفلت و كينه و خودخواهى, يا جهل و عادت و ركود, يا سستى و نوميدى و بدبينى مشاهده مى كنيم . اين عنصر با استعداد, مى تواند برترين موجود گيتى تا پست ترين پديده ى هستى گردد. او مجهز به همه ى ابزارها و زمينه هاى تعالى و تكامل معنوى و مادى آفريده شده است . سرشت او, نيك و راه نيكى به روى او باز است . خرد و قدرت بر تصميم گيرى و انتخاب, دو بال تواناى اويند... و رسولان الهى راهنمايان و اميددهندگان و كمك كنندگان به او.
اما او با اين حال مى تواند تسليم ضعفها و هوسها و خودخواهيها يا جهلها و غفلتها و عادتهاى خود شود و خود را از همه ى آن بشارتها و اميدها و معراجها محروم سازد. اين همان است كه آن را بايد فساد پذيرى انسان ناميد و همان است كه در عمر دراز بشريت و نيز در عمر هر يك از آحاد بشر, بزرگترين مصيبت او و خطرناكترين تهديد او به شمار رفته است و مى رود.
براى پيشگيرى و نيز درمان اين آفت بزرگ, دين خدا ذكر را به انسان آموخته است . ذكر يعنى حقيقت را به ياد آوردن, خود را در برابر خدا يافتن, به او گوش سپردن و به او دل دادن ..
يعنى از دلمشغوليهايى كه آدمى را اسير وسوسه ى هوسها مى كند, يا ميل به برترى جويى و كين ورزى و آزمندى او را ارضا مى سازد. خود را رها ساختن, يعنى او را از جهنمى كه براى خود فراهم كرده است, به بهشت صفا و انس و بهجت و امن بردن .
و نماز با تركيب هماهنگ دل و زبان و حركت, نابترين و كاملترين نمونه و وسيله ى ذكر است . انسان در زندگى شخصى اش, گاه براثر محنتها و شدت ها و مصيبتها, و در زندگى جمعى اش, گاه با حوادث تحول آفرين مانند حركت عمومى به سوى جهاد يا انفاق يا كمك به نيازمندان, به عامل ذكر نزديك مى شود, و گاه با سرگرميهاى هوس آلود و غرق شدن در سرخوشى و اشرافيگرى و عيش بارگى, از آن دور مى افتد, عنصرى كه مى تواند در همه ى اين احوال او را به بهشت ذكر نزديك يا نزديكتر كند, نماز است .
نماز در حالات آمادگى روحى, به آدمى عروج و حال و حضور بيشتر مى بخشد و در حالات غفلت و نا آمادگى, در گوش او زنگ آماده باش مى نوازد و او را به وادى نورانى نزديك مى سازد.
لذا نماز در هيچ حالى نبايد ترك شود. در عين شدت و محنت, در بحبوحه ى ميدان جهاد, در هنگام فراغ و آسايش, و حتى در ميان محيط لجن آلودى كه انسان با هوسها و كينه ها و شهوت ها و خودخواهيها, پيرامون خود پديد آورده است . نماز يك شربت مقوى و شفابخش است, بايد آن را با دل و جان خود نوشيد و از هر نقطه كه در آن واقع شده ايم, يك گام يا يك ميدان به بهشت رضوان نزديك شد.
از اين روست كه نه حى على الجهاد و نه حى على الصوم و نه حى على الانفاق نگفته اند, ولى در هر روز بارها سروده اند, حى على الصلاه .
در دوران انقلاب و جنگ تحميلى, نماز, ما را در حركتمان مصممتر و نيرومندتر مى كرد, و امروز كه خطر غفلت و عيش بارگى و آرزوهاى حقير و تنگ نظرانه و عادتها و روز مرگيها ما را تهديد مى كند. نماز به ما مصونيت مى بخشد و بن بستهاى پندارى را مى شكند و راه ما را روشن و افق را درخشان مى سازد.
اين تنها برگى از كتاب مناقب نماز است, و همين براى به راه انداختن حركتى جدى تر از گذشته, مى تواند انگيزه يى ژرف و كارآمد پديد آورد.
همه بايد در اين حركت بزرگ كه شايسته است جهاد ناميده شود خود را ملتزم و متعهد بدانند. علماى دين, روشنفكران, هنرمندان, جوانان, پدران و مادران و همسران, دارندگان منبرها و رسانه ها, نويسندگان و پيش از همه مسوولان بخشهاى حكومتى مانند, وزارتخانه هاى آموزش و پرورش, علوم, تحقيقات, فناورى, فرهنگ و ارشاد اسلامى, صدا و سيما, سازمانهاى تبليغاتى, مراكز توليد سينمايى, پژوهشگاهها, مديرانى كه نيروى انسانى كلانى در قبضه ى امر و نهى آنهايند, مانند, نيروهاى مسلح, وزارتخانه ها, كارگاهها, دانشگاههاو مدارس, وسايل حمل و نقل و غيره و غيره ...
اينان هر يك به گونه اى مى توانند و مى بايد در اين حركت همگانى سهيم گردند و نقش ويژه ى خود را بگزارند.
اين كار با سهل انگارى و كم همتى به سرانجام خود نميرسد. از برترين شيوه ها و فنى ترين و هنرى ترين ابزارها بايد بهره گرفته شود.
نمايش نماز جماعت مهجورى, با جمع معدودى, آنهم از فرسودگان بى نشاط, ترويج نماز جماعت نيست . همچنانكه پخش صداى اذان از رسانه هاى صوت و تصوير, كافى نيست . جوانهاى ما هزاران صف جماعت پرشور و حال در سراسر كشور تشكيل مى دهند, مردم زيادى از آنان كه فيلمهاى سينمايى در گزارش واقعيتهاى زندگى آنان ساخته مى شود, اهل نماز و نياز و تهجدند, حنجره هاى بسيارى از روى ايمان و تعبد در هنگام اذان, صدا به اين سرود معنوى بلند مى كنند , گروههاى انبوهى در هنگام نماز از كار روزانه دست كشيده به مسجد رو مى آورند, اينها مى تواند در ساختهاى هنرى, چهره ى زيبا و ترغيب كننده ى اين فريضه نجابت بخش را به همه نشان دهد.
در دانشگاهها و ديگر مراكز انسانى انبوه, مسجد مى تواند جايگاه امن و صفا باشد و امام جماعت, غمگسارى و راهنمائى و همدلى را در كنار اقامه ى نماز, در آن مهبط رحمت و هدايت الهى به نمازگزاران هديه كند.
مجامع دانشجوئى و دانش آموزى در آن صورت, جذابترين مركز تجمع خود را مسجد, دانشگاه و مدرسه خواهند يافت و پايگاه تقوا, پايگاه فعاليت جوانان خواهد شد.
به مديران آموزش و پرورش و علوم يادآورى مى كنم كه سهم مسجدسازى و مسجد پردازى بايد در اعتبارات فعاليتهاى فوق برنامه, در رديف اول و بيش از سهم ديگر بخشهاى اين سرفصل باشد.
هجرت هفتگى روحانيون مستقر در مراكز نظامى و غيره, به روستاهاى همسايه ى اين مراكز از توصيه هاى پيشين من است كه بر آن تاكيد مى ورزم . همچنين فراهم ساختن فضاى مادى و معنوى براى اقامه ى نماز در بوستانها و گردشگاهها و نمايشگاهها و امثال آن .
امامان محترم جماعت, اگر خود براثر كهولت و غيره نمى توانند وظيفه ى رابطه و انس و راهنمائى را براى نمازگزاران, بويژه جوانان فراهم كنند, در كنار خود فضلاى جوان و پرنشاط را به كار گيرند و آنان را در كار با خود شريك سازند.
نمازهاى جمعه بايد پايگاه جذب و نصيحت و تعليم باشد.امامان محترم جمعه با كمك برگزاركنندگان مراسم نماز, همه ى سعى خود را در اين جهت مبذول دارند.
خدا راسپاس كه محيط عمومى كشور, محيط ذكر و نماز و معنويت است و خدا را سپاس كه خيل عظيمى از مردم ما بويژه جوانان با نماز و نياز, پيوندى روحى و عاطفى و عقلانى دارند.
ليكن اين همه بايد گامهاى نهائى شمرده نشود و بيش از گذشته تلاش عالمانه و مدبرانه و نازك انديشانه در اين رويكرد به كار رود.
اكنون اين سوال بسيار جدى و مهم براى اينجانب مطرح است, كه مسئولان اجرائى مخاطب اين مطالبات تا چه حد به وظيفه ى خود عمل كرده اند, صدا و سيما, آموزش و پرورش, وزارت علوم و ساير مراكز دانشگاهى, وزارت ارشاد اسلامى, سازمان تبليغات اسلامى, مراكز توليد سينمائى, نيروهاى مسلح, مديريت حمل و نقل و مديريت هاى شهرى و ديگران, چه اندازه وظيفه اى را كه در اين پيام از آنان خواسته شده است به انجام رسانده اند. از رياست محترم جمهورى و ديگر مسئولان عاليرتبه به جد انتظار مى رود كه دست اندركاران را با اين سوال اساسى مواجه سازند و پاسخ فعال آنان را مطالبه كنند.
توفيق همه ى حضرات را از خداوند متعال مسئلت مى كنم . والسلام عليكم و رحمه الله .

سيدعلى خامنه اى
16 / 06 / 81