امام خامنهای
(مدظلهالعالی) ضمن تأکید مکرر بر مراقبت از وحدت و یکپارچگی بهعنوان عامل
اصلی موفقیت و پیشرفت، در بیان هشدارگونهای فرمودند: «ایجاد دو جریانی، دو
فرقهای و دو قطبی از ضربههای مهلکی است که دشمن بهدنبال آن است.»
در اهمیت و اثرگذاری وحدت کلمه و یکپارچگی ملی، کمترین تردید و شبههای
نیست، اما آنچه در شرایط فعلی کشور حائز توجه است، چندین نکته مهم است:
الف. الزامات و مؤلفههای اساسی وحدت
1. اشتراک در زیرساختها و مبانی وحدت، چه آنکه گاهی اختلافها نه در سطح
بلکه در عمق و نه در سلیقهها بلکه در عقیدههاست، بهسان آنچه که اکنون
تحت پوشش دو عنوان اصولگرایی و اصلاحطلبی نمود یافته است زیرا محل نزاع در
واقع آرمانها و اصول مکتب و ارزشهای انقلاب، امام و نظام متکی بر آموزههای
اسلامی و مذهبی است و بهعبارتی اختلاف در نگرشها و بینشهاست نه روشها و
سلیقهها.
2. هر مجموعه منسجم و با ثباتی از محوریت و تکیهگاهی مطمئن برخوردار میباشد.
در نظام و جامعه اسلامی و انقلابی ما این ولیفقیه و جایگاه ولایت فقیه است
که چنین نقشی را ایفا مینماید از اینروی هرگونه زاویه گرفتن و یا مخالفتی
با ستون خیمه نظام، آفتی جدی برای اصل وحدت و یکپارچگی امت و جامعه بهشمار
میرود. هرچند این بدانمعنا نیست که ولیفقیه معصوم و مبرای از خطاست بلکه
بهدلیل هویت و شرایط ویژهای که این مقام دارد، بیش از دیگران بر اصل
مشاوره و نقد منصفانه نقادان تأکید میورزد و لذا از ضریب خطای کمتری نسبت
به دیگران نیز برخوردار میباشد.
اینجاست که عقل سلیم و وجدان پاک هر شهروندی برای حفظ قوام و اتحاد جامعه
که بسترساز امنیت و آرامش فراگیر و پشتوانه پیشرفت و عدالت است، تبعیت و
پیروی خالصانه و مؤمنانه از رهبری حکیم و فرزانه انقلاب را وظیفه دینی و
ملی میداند.
3. ترجیح مصالح و منافع ملی بهعنوان اساسیترین تکلیف و وظیفه انسانی و
انقلابی بر هر امر دیگری که موجب خدشهدار شدن شئونات نظام و جامعه اسلامی
میشود.
4. آشکارسازی مرز بین انقلابی بودن و ضدانقلاب، واگرایی و همگرایی، مدیریت
جهادی و روحیه انفعالی و ارتجاعی و...
ب. نگاه آسیبشناسانه نسبت به علل و پیامدهای واگرایی و دو قطبی شدن فضای
کشور
برخی علل و ریشههای واگرایی از این قرار است:
1. تغییر گفتمانی و رویکردی
فاصله گرفتن از گفتمان وحدتبخش انقلاب اسلامی و بیتوجهی و غفلت از وحدت و
مصالح عمومی و در نتیجه غلبهی رویکردهای بخشینگر، فردگرا، جریانمحور،
افراطگرایی قومی و مذهبی در سطوح مختلف اجتماعی و سیاسی و همچنین جابجایی
در کاربرد مفاهیم اساسی و ارزشی و تحریف معنایی و مفهومی برخی واژهها
همچون اصولگرایی و اصلاحطلبی.
2. سیاستزدگی و وامداری جریانها و قدرتهای سیاسی بدون ملاحظه مصالح ملی.
3. عمومیسازی اختلافات، بدون توجه به آثار سوئی که در سطح جامعه بهدنبال
دارد و ممکن است یأس و ناامیدی و تشویشهای ذهنی، دلهرهها و نگرانیهای
اجتماعی را دامن بزند.
4. ویژهخواری سیاسی و بهعبارتی عدم توازن و یا احساس بیعدالتی در توزیع
عادلانه ظرفیتهای عمومی بین جریانهای سیاسی و در نتیجه قرار نگرفتن هر
فردی در جایگاه مطلوب و شایسته خویش.
5. عامل نفوذ در ابعاد مختلف اطلاعاتی، امنیتی، فرهنگی، رسانهای، مدیریتی
و حتی نفوذ عناصر خودسر و فرصتطلبی که با نفوذشان پیرامون گلوگاههای قدرت،
در تصمیمسازی و بروز رفتارهای سیاسی افراطی و یا انفعالی و ارتجاعی
اثرگذاری مینمایند.
6. سوگیری در اطلاعرسانی، اطلاعرسانی جهتدار و غیرحسنهای که متأثر از
رویکردهای سیاسی و جناحی است و موجب سلب اعتماد به منابع خبری و اطلاعاتی
درست و سالم میشود.
7. تقابل انفعالی با کاهش آستانه تحمل جریانها و شخصیتهای سیاسی و بلکه
رویکرد تخریبی نسبت به یکدیگر.
8. فقدان نظام حزبی مطلوب و مناسب ارزشهای جامعه و ضعف در الگوی رقابت
سیاسی مبتنی بر اصول و ارزشهای انقلاب اسلامی.
و...
ج. راهبردها و راهکارهای ضروری
1. احیا و اقامه گفتمان انقلاب اسلامی با تکیه بر رهنمودهای حضرت امام
خمینی (ره) و امام خامنهای (مدظله العالی) بهویژه در زمینه وحدت و
انسجام ملی.
2. افزایش تعهد نسبت به جایگاه ولایت فقیه و ضرورت تبعیت مخلصانه از رهبری
حکیم و فرزانه انقلاب بهویژه توسط مسئولان و تصمیمسازان نظام.
3. صیانت و مراقبت از شبکه مدیریتی کشور و رصد و پیشگیری و بلکه مقابله با
توطئهها و برنامهها و فتنههای جبهه خصم.
4. تأکید و ترویج احترام و عمل به قانون و تبدیل آن به ارزش و هنجار عمومی
بهویژه در سطح نخبگانی و نهادهای رسمی جمهوری اسلامی.
5. توجه همگانی به دو حوزه جهاد کبیر (مبارزه و مقابله با جبهه استکبار) و
جهاد اکبر (مبارزه با هواهای نفسانی و هرگونه شهوت قدرت و ثروت و خواهشهای
فسادبرانگیز نفسانی.) چه آنکه دشمنان قسمخورده ملت بزرگ ایران در پی
تغییر ذائقه مردم و نوعی ادراکسازی در تغییر سبک زندگی ایران اسلامی به
شیوهها و مدلهای منحط غربی، از هرگونه اقدام یا فتنهای دریغ نمینمایند
و متأسفانه با ابزار و امکاناتی که در فضای مجازی مهیا ساختهاند، مسیر
زندگی مردم ایران را به سمت اندلسیشدن ظالمانه سوق میدهند.
یکی از مهمترین اهداف شوم و راهبردهای ظالمانه دشمنان ملت غیور ایران به
سرکردگی آمریکای جهانخوار که در محیط داخل دنبال میگردد، ایجاد فضای
واگرایی و دوقطبیسازی جامعه است که البته از این رهگذر آب را گلآلود و با
ایجاد تغییر، زمینهی فروپاشی نظام و انقلاب اسلامی را به خیال خامشان
فراهم سازند؛ آفت و آسیبی که جز با همگرایی و انسجام ملی برطرف نخواهد شد.
به این امید که با درس عبرت از گذشته تاریخ و درک هویت عزتبخش اسلامی
انقلابی جامعه سرافزار ایرانی، همواره در مسیر ایجاد یأس و ناامیدی در جبهه
خصم گام برداشته و به فضل الهی پرچم پرافتخار ایران اسلامی را به دست صاحب
اصلیاش امام زمان (عج) برسانیم. انشاءالله. |