بخش شهید آوینی حرف دل موبایل شعر و سبک اوقات شرعی کتابخانه گالری عکس صوتی فیلم و کلیپ لینکستان استخاره دانلود نرم افزار بازی آنلاین
خرابی لینک
 
next page

fehrest page

back page

نماز آيات

مسأله ۱۴۹۹ ـ نماز آیات ـ كه دستور آن خواهد آمد ـ به واسطه چهار چیز واجب مى شود :

(اوّل) گرفتن خورشید.

(دوم) گرفتن ماه، اگر چه مقدار كمى از آنها گرفته شود و كسى هم از آن نترسد.

(سوم) زلزله، اگر چه كسى هم نترسد.

(چهارم) رعد و برق و بادهاى سیاه و سرخ و مانند اینها از آیات آسمانى، در صورتى كه بیشتر مردم از آنها بترسند، و امّا در حوادث زمینى ـ مانند فرو رفتن آب دریا و افتادن كوه كه موجب ترس اكثر مردم شودـ احتیاط مستحبّ خواندن نماز آیات است.

مسأله ۱۵۰۰ ـ اگر از چیزهایى كه نماز آیات براى آنها واجب است بیشتر از یكى اتّفاق بیفتد، انسان باید براى هر یك از آنها یك نماز آیات بخواند، مثلا اگر خورشید بگیرد و زلزله هم بشود، باید یك نماز آیات براى گرفتن خورشید، و نماز دیگر هم براى زلزله بخواند.

مسأله ۱۵۰۱ ـ كسى كه قضاى چند نماز آیات بر او واجب است، چه همه آنها براى یك چیز واجب شده باشد ـ مثل آن كه سه مرتبه خورشید گرفته و نماز آنها را نخوانده است ـ چه براى چند چیز باشد ـ مثل خورشید گرفتن و ماه گرفتن ـ موقعى كه قضاى آنها را مى خواند، لازم نیست معین كند كه براى كدام یك از آنهاست، هر چند احتیاط مستحبّ آن است كه معین نماید اگر چه به تعیین اجمالى، مثل آن كه نیت كند اوّل نمازِ آیات یا دوم نمازِ آیاتى كه بر من واجب شده قضاى آن را به جا مى آورم.

مسأله ۱۵۰۲ ـ چیزهایى كه نماز آیات براى آنها واجب است، در هر جایى اتّفاق بیفتد، فقط مردم همان جا باید نماز آیات بخوانند، و بر مردم جاهاى دیگر واجب نیست.

مسأله ۱۵۰۳ ـ وقت نماز آیات در كسوف و خسوف، از زمانى است كه خورشید یا ماه شروع به گرفتن مى كند تا زمانى كه تمام قرص باز نشده، و احتیاط مستحبّ آن است كه به قدرى تأخیر نیندازد كه شروع به باز شدن كند، بلكه مستحبّ است هنگام شروع به گرفتن نماز را بخواند.

مسأله ۱۵۰۴ ـ اگر خواندن نماز آیات را به قدرى تأخیر بیندازد كه آفتاب یا ماه شروع به باز شدن كند ادا است، ولى اگر بعد از باز شدن تمام آن نماز بخواند قضا است.

مسأله ۱۵۰۵ ـ اگر مدّت گرفتن خورشید یا ماه به اندازه خواندن یك ركعت نماز یا كمتر باشد، نماز آیات واجب و ادا است، و همچنین است اگر مدّت گرفتن آنها بیشتر باشد ولى انسان نماز را نخواند تا به اندازه خواندن یك ركعت یا كمتر از آن به آخر وقت مانده باشد.

مسأله ۱۵۰۶ ـ موقعى كه زلزله و رعد و برق و مانند اینها اتّفاق مى افتد ـ چنانچه گذشت ـ باید نماز آیات بخواند، و باید به اندازه اى كه عرفاً تأخیر گفته مى شود نماز را عقب نیندازد، و در صورت تأخیر نماز را به جا آورد و بنابر احتیاط واجب نیت ادا و قضا نكند.

مسأله ۱۵۰۷ ـ اگر گرفتن خورشید یا ماه را نداند و بعد از باز شدن خورشید یا ماه بفهمد كه تمام آن گرفته بوده، باید قضاى نماز آیات را بخواند، ولى اگر بفهمد مقدارى از آن گرفته بوده، قضا بر او واجب نیست.

مسأله ۱۵۰۸ ـ اگر عدّه اى بگویند خورشید یا ماه گرفته است، چنانچه انسان از گفته آنان یقین یا اطمینان پیدا نكند، و در آن اشخاص شخصى كه گفته او شرعاً معتبر است نباشد، و نماز آیات نخواند و بعد معلوم شود راست گفته اند، در صورتى كه تمام خورشید یا ماه گرفته باشد، نماز آیات را بخواند، ولى اگر مقدارى از آن گرفته باشد خواندن نماز آیات بر او واجب نیست، و همچنین است اگر دو نفر كه عادل بودن آنان معلوم نیست، یا شخصى كه ثقه بودن او معلوم نیست بگویند خورشید یا ماه گرفته، بعد معلوم شود كه آن دو عادل بوده اند و یا آن شخص ثقه اى بوده كه ظنّ بر خلاف قول او نبوده است.

مسأله ۱۵۰۹ ـ اگر انسان از گفته كسانى كه از روى قاعده علمى از گرفتن خورشید و ماه خبر مى دهند، اطمینان پیدا كند كه خورشید یا ماه گرفته، باید نماز آیات را بخواند، و نیز اگر بگویند فلان وقت خورشید یا ماه مى گیرد و فلان مقدار طول مى كشد، و انسان از گفته آنان اطمینان پیدا كند، باید به اطمینان خودش عمل نماید.

مسأله ۱۵۱۰ ـ اگر بفهمد نماز آیاتى كه خوانده باطل بوده، واجب است دوباره بخواند، و اگر وقت گذشته قضا نماید.

مسأله ۱۵۱۱ ـ اگر در وقت نماز یومیه نماز آیات هم بر انسان واجب شود، چنانچه براى هر دو نماز وقت دارد هر كدام را اوّل بخواند اشكال ندارد، و اگر وقت یكى از آن دو تنگ باشد، اوّل آن را بخواند، و اگر وقت هر دو تنگ باشد باید اوّل نماز یومیه را بخواند.

مسأله ۱۵۱۲ ـ اگر در بین نماز یومیه بفهمد كه وقت نماز آیات تنگ است، چنانچه وقت نماز یومیه هم تنگ باشد، باید آن را تمام كند، بعد نماز آیات را بخواند، و اگر وقت نماز یومیه تنگ نباشد آن را قطع كند، و اوّل نماز آیات و بعد نماز یومیه را به جا آورد.

مسأله ۱۵۱۳ ـ اگر در بین نماز آیات بفهمد كه وقت نماز یومیه تنگ است، باید نماز آیات را رها كند و مشغول نماز یومیه شود، و بعد از آن كه نماز را تمام كرد پیش از انجام كارى كه نماز را باطل مى كند، بقیه نماز آیات را از همان جا كه رها كرده بخواند.

مسأله ۱۵۱۴ ـ اگر در حال حیض یا نفاس زن، خورشید یا ماه بگیرد، نماز آیات بر او واجب نیست و قضا هم ندارد، ولى در غیر موقّت مانند زلزله و رعد و برق بنابر احتیاط واجب بعد از پاك شدن نماز را بدون نیت ادا و قضا به جا آورد.

 

دستور نماز آیات

مسأله ۱۵۱۵ ـ نماز آیات دو ركعت است و در هر ركعت پنج ركوع دارد، و كیفیت آن این است كه انسان بعد از نیت تكبیر بگوید و یك حمد و یك سوره تمام بخواند و به ركوع رود و سر از ركوع بردارد، دوباره یك حمد و یك سوره بخواند باز به ركوع رود تا پنج مرتبه، و بعد از بلند شدن از ركوع پنجم دو سجده نماید و برخیزد، و ركعت دوم را هم مثل ركعت اوّل به جا آورد، و تشهّد بخواند و سلام دهد.

مسأله ۱۵۱۶ ـ در نماز آیات ممكن است انسان بعد از نیت و تكبیر و خواندن حمد، آیه هاى یك سوره را پنج قسمت كند، و یك آیه یا بیشتر یا كمتر از آن را بخواند و به ركوع رود و سر بردارد و بدون این كه حمد بخواند قسمت دوم از همان سوره را بخواند و به ركوع رود، و همین طور تا پیش از ركوع پنجم سوره را تمام نماید، مثلا به قصد سوره ( قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ )، ( بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ ) بگوید و به ركوع رود، بعد بایستد و بگوید: ( قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ ) دوباره به ركوع رود و بعد از ركوع بایستد و بگوید: ( اَللّهُ الصَّمَدُ ) باز به ركوع رود و بایستد و بگوید: ( لَمْ یلِدْ وَ لَمْ یوْلَدْ )و به ركوع برود، و سر بردارد و بگوید: ( وَ لَمْ یكُن لَهُ كُفُواً اَحَدٌ ) و بعد از آن به ركوع پنجم رود و بعد از سر برداشتن دو سجده كند، و ركعت دوم را هم مثل ركعت اوّل به جا آورد و بعد از سجده دوم تشهّد بخواند و نماز را سلام دهد، و نیز جایز است به كمتر از پنج قسمت تقسیم كند، ولى هر وقت سوره را تمام كرد لازم است حمد را قبل از ركوع بعدى بخواند، و بعد از آن یك سوره یا بعض از یك سوره را نیز بخواند.

مسأله ۱۵۱۷ ـ اگر در یك ركعت از نماز آیات پنج مرتبه حمد و سوره بخواند و در ركعت دیگر یك حمد بخواند و سوره را پنج قسمت كند، مانعى ندارد.

مسأله ۱۵۱۸ ـ چیزهایى كه در نمازهاى یومیه واجب و مستحبّ است، در نماز آیات هم واجب و مستحبّ مى باشد، ولى در نماز آیات ـ در صورتى كه با جماعت باشد ـ به جاى اذان و اقامه رجاءً سه مرتبه بگویند (اَلصَّلاة).

مسأله ۱۵۱۹ ـ مستحبّ است بعد از سر برداشتن از ركوع پنجم و دهم بگوید: (سَمِعَ اللّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ) و نیز پیش از هر ركوع و بعد از آن تكبیر بگوید، ولى بعد از ركوع پنجم و دهم گفتن تكبیر مستحبّ نیست.

مسأله ۱۵۲۰ ـ مستحبّ است پیش از ركوع دوم و چهارم و ششم و هشتم و دهم قنوت بخواند، و اگر فقط پیش از ركوع دهم هم بخواند كافیست.

مسأله ۱۵۲۱ ـ اگر در نماز آیات شكّ كند كه چند ركعت خوانده و فكرش به جایى نرسد، نماز باطل است.

مسأله ۱۵۲۲ ـ اگر شكّ كند كه در ركوع آخر ركعت اوّل است یا در ركوع اوّل ركعت دوم و فكرش به جایى نرسد، نمازش باطل است، و اگر در عدد ركوعها شكّ كند بنا را بر كمتر بگذارد، مگر در صورتى كه شكّ كند چهار ركوع كرده یا پنج ركوع، كه در این صورت چنانچه براى رفتن به سجده خم نشده باید ركوعى را كه شكّ كرده به جا آورد، و اگر شكّ او بعد از خم شدن براى سجده و پیش از رسیدن به سجده باشد بنابر احتیاط واجب برگردد و ركوع را به جا آورده و نماز را تمام نماید واعاده كند، ولى اگر به سجده رسیده باشد، باید به شكّ خود اعتنا نكند.

مسأله ۱۵۲۳ ـ هر یك از ركوعهاى نماز آیات ركن است كه اگر عمداً یا سهواً كم یا زیاد شود، نماز باطل است.

 

نماز عيد فطر و قربان

مسأله ۱۵۲۴ ـ نماز عید فطر و قربان در زمان حضور امام (علیه السلام) واجب است و باید با جماعت خوانده شود، و در زمان ما كه امام (علیه السلام) غایب است مستحبّ مى باشد، و مى شود آن را با جماعت یا فرادى خواند، و بنابر احتیاط واجب در صورت جماعت عدد كمتر از پنج نفر نباشد.

مسأله ۱۵۲۵ ـ وقت نماز عید فطر و قربان از اوّل آفتاب روز عید تا ظهر است.

مسأله ۱۵۲۶ ـ مستحبّ است نماز عید قربان را بعد از بلند شدن آفتاب بخوانند، و در عید فطر مستحبّ است بعد از بلند شدن آفتاب افطار كنند، و بنابر احتیاط واجب زكات فطره را بدهند، بعد نماز عید را بخوانند.

مسأله ۱۵۲۷ ـ نماز عید فطر و قربان دو ركعت است، كه در ركعت اوّل بعد از خواندن حمد و سوره باید پنج تكبیر بگوید، و بعد از هر تكبیر ـ بنابر احتیاط واجب ـ یك قنوت بخواند و بعد از قنوت پنجم تكبیر دیگرى بگوید و به ركوع رود و دو سجده به جا آورد و برخیزد، و در ركعت دوم چهار تكبیر بگوید، و بعد از هر تكبیر قنوت بخواند و تكبیر پنجم را بگوید و به ركوع رود و بعد از ركوع دو سجده كند و تشهّد بخواند و نماز را سلام دهد.

مسأله ۱۵۲۸ ـ در قنوت نماز عید فطر و قربان هر دعا و ذكرى بخوانند كافیست، ولى بهتر است دعایى را كه شیخ طوسى (رحمه الله) در مصباح المتهجّد نقل فرموده بخوانند:

«اَللّهُمَّ اَهْلَ الْكِبْرِیاءِ وَ الْعَظَمَةِ وَ اَهْلَ الْجُودِ وَ الْجَبَرُوتِ وَ اَهْلَ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ وَ اَهْلَ التَّقْوى وَ الْمَغْفِرَةِ اَسْأَلُكَ بِحَقِّ هذَا الْیوْمِ الَّذِی جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمِینَ عِیداً وَ لِمُحَمَّد (صلى الله علیه وآله وسلم) ذُخْراً وَ مَزِیداً اَنْ تُصَلِّی عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد وَ اَنْ تُدْخِلَنِی فِی كُلِّ خَیر اَدْخَلْتَ فِیهِ مُحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّد وَ اَنْ تُخْرِجَنِی مِنْ كُلِّ سُوء اَخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّد صَلَواتُكَ عَلَیهِ وَ عَلَیهِمْ، اَللّهُمَّ اِنِّی اَسْأَلُكَ خَیرَ ما سَأَلَكَ بِهِ عِبادُكَ الصّالِحُونَ وَ اَعُوذُ بِكَ مِمَّا اسْتَعاذَ مِنْهُ عِبادُكَ الصّالِحُونَ (اَلْمُخْلَصُونَ، الْمُخْلِصُونَ)».

و بهتر از آن این است كه دعایى را كه در تهذیب به سند معتبر ذكر فرموده بخوانند: «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیكَ لَهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، اَللّهُمَّ اَنْتَ اَهْلُ الْكِبْرِیاءِ وَ الْعَظَمَةِ وَ اَهْلُ الْجُودِ وَ الْجَبَرُوتِ وَ الْقُدْرَةِ وَ الْسُّلْطانِ وَ الْعِزَّةِ، اَسْأَلُكَ فِی هذَا الْیوْمِ الَّذِی جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمِینَ عِیداً وَ لُمحَمَّد (صلى الله علیه وآله وسلم) ذُخْراً وَ مَزِیداً، اَسْأَلُكَ اَنْ تُصَلِّی عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد وَ اَنْ تُصَلِّی عَلى مَلائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِینَ وَ اَنْبِیائِكَ الْمُرْسَلِینَ وَ اَنْ تَغْفِرَ لَنا وَ لِجَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ الْمُسْلِمِینَ وَ الْمُسْلِماتِ اَلاَحْیاءِ مِنْهُمْ وَ الاَمْواتِ، اَللّهُمَّ اِنِّی اَسْأَلُكَ مِنْ خَیرِ ما سَأَلَكَ عِبادُكَ الْمُرْسَلُونَ وَ اَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ ما عاذَ بِهِ عِبادُكَ الْمُخْلَصُونَ، اَللّهُ اَكْبَرُ اَوَّلُ كُلِّ شَیئ وَ اخِرُهُ وَ بَدِیعُ كُلِّ شَیئ وَ مُنْتَهاهُ وَ عالِمُ كُلِّ شَیئ وَ مَعادُهُ وَ مَصِیرُ كُلِّ شَیئ اِلَیهِ وَ مَرَدُّهُ وَ مُدَبِّرُ الاُمُورِ وَ باعِثُ مَنْ فِی الْقُبُورِ، قابِلُ الاَعْمالِ مُبْدِى الْخَفِیاتِ مُعْلِنُ السَّرائِرِ، اَللّهُ اَكْبَرُ عَظِیمُ الْمَلَكُوتِ شَدِیدُ الْجَبَرُوتِ حَی لا یمُوتُ دائِم لا یزُولُ اِذا قَضى اَمْراً فَاِنَّما یقُولُ لَهُ كُنْ فَیكُونُ، اَللّهُ اَكْبَرُ خَشَعَتْ لَكَ الاَصْواتُ وَ عَنَتْ لَكَ الْوُجُوهُ وَ حارَتْ دُونَكَ الاَبْصارُ وَكَلَّتِ الاَلْسُنُ عَنْ عَظَمَتِكَ وَ النَّواصِی كُلُّها بِیدِكَ وَ مَقادِیرُ الاُمُورِ كُلُّها اِلَیكَ، لا یقْضِی فِیها غَیرُكَ وَ لا یتِمُّ مِنْها شَیئ دُونَكَ، اَللّهُ اَكْبَرُ اَحاطَ بِكُلِّ شَیئ حِفْظُكَ وَ قَهَرَ كُلَّ شَیئ عِزُّكَ وَ نَفَذَ كُلَّ شَیئ اَمْرُكَ وَ قامَ كُلُّ شَیئ بِكَ وَ تَواضَعَ كُلُّ شَیئ لِعَظَمَتِكَ وَ ذَلَّ كُلُّ شَیئ لِعِزَّتِكَ وَ اسْتَسْلَمَ كُلُّ شَیئ لِقُدْرَتِكَ وَ خَضَعَ كُلُّ شَیئ لِمُلْكِكَ، اَللّهُ اَكْبَرُ».

مسأله ۱۵۲۹ ـ در زمان غایب بودن امام (علیه السلام) ـ بنابر احتیاط مستحبّ ـ بعد از نماز عید فطر و قربان، در جماعت دو خطبه بخوانند، و بهتر است كه در خطبه عید فطر احكام زكات فطره، و در خطبه عید قربان احكام قربانى را بگویند.

مسأله ۱۵۳۰ ـ نماز عید سوره مخصوصى ندارد، ولى بهتر است كه در ركعت اوّل آن سوره ( سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الأَعْلى ) «سوره ۸۷» و در ركعت دوم سوره شمس «سوره ۹۱» را بخوانند، و افضل از همه آن است كه در ركعت اوّل سوره شمس، و در ركعت دوم سوره غاشیه «سوره ۸۸» را بخوانند.

مسأله ۱۵۳۱ ـ مستحبّ است نماز عید را در صحرا بخوانند، ولى در مكّه مستحبّ است در مسجد الحرام خوانده شود.

مسأله ۱۵۳۲ ـ مستحبّ است امام جماعت و مأموم پیش از نماز غسل كند، و عمامه سفیدى از پنبه بر سر بگذارد كه یك طرف آن را بر سینه اش و طرف دیگر را بین دو كتفش بیندازد، و پیاده و پا برهنه و با وقار به نماز عید برود.

مسأله ۱۵۳۳ ـ مستحبّ است در نماز عید بر زمین سجده كنند، و در حال گفتن تكبیرها دستها را بلند كنند، و امام جماعت قرائت را بلند بخواند.

مسأله ۱۵۳۴ ـ مستحبّ است بعد از نماز مغرب و عشاء شب عید فطر و بعد از نماز صبح آن و بعد از نماز عید فطر، این تكبیرها را بگوید: «اَللّهُ اَكْبَرُ، اَللّهُ اَكْبَرُ، لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَ اللّهُ اَكْبَرُ، اَللّهُ اَكْبَرُ وَ لِلّهِ الْحَمْدُ، اَللّهُ اَكْبَرُ عَلى ما هَدانا».

مسأله ۱۵۳۵ ـ مستحبّ است انسان در عید قربان بعد از ده نماز، كه اوّل آنها نماز ظهر روز عید و آخر آنها نماز صبح روز دوازدهم است، تكبیرهایى را كه در مسأله پیش گذشت بگوید، و بعد از آن بگوید: «اَللّهُ اَكْبَرُ عَلى ما رَزَقَنا مِنْ بَهِیمَةِ الاَْنْعامِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ عَلى ما اَبْلانا» ولى اگر عید قربان را در منى باشد مستحبّ است بعد از پانزده نماز، كه اوّل آنها نماز ظهر روز عید و آخر آنها نماز صبح روز سیزدهم ذى حجّه است، این تكبیرها را بگوید.

مسأله ۱۵۳۶ ـ احتیاط مستحبّ آن است كه زنها از رفتن به نماز عید خوددارى كنند، ولى این احتیاط براى زنهاى پیر نیست.

مسأله ۱۵۳۷ ـ در نماز عید هم ـ مثل نمازهاى دیگر ـ مأموم باید غیر از حمد و سوره، چیزهاى دیگر نماز را خودش بخواند.

مسأله ۱۵۳۸ ـ اگر مأموم موقعى برسد كه امام مقدارى از تكبیرها را گفته، بعد از آن كه امام به ركوع رفت باید آنچه از تكبیرها و قنوتها را كه با امام نگفته خودش بگوید و خود را به ركوع امام برساند، و اگر در هر قنوت یك «سُبْحانَ اللّهِ» یا یك «اَلْحَمْدُ لِلّهِ» بگوید كافیست.

مسأله ۱۵۳۹ ـ اگر در نماز عید موقعى برسد كه امام در ركوع است، مى تواند نیت كند و تكبیر اوّل نماز را بگوید و به ركوع رود، هر چند احتیاط این است كه نماز را به قصد رجاء به جا آورد.

مسأله ۱۵۴۰ ـ اگر در نماز عید یك سجده از ركعت آخر یا تشهّد را فراموش كند، در صورتى كه كارى كه نماز را باطل مى كند انجام نداده باشد، برگردد و آن را به جا آورد، و اگر سجده از ركعت قبل باشد، بنابر احتیاط واجب آن را قضا كند، و در هر حال اگر كارى كند كه براى آن در نماز یومیه سجده سهو لازم است ـ اگر چه به احتیاط ـ بنابر احتیاط واجب دو سجده سهو بنماید.

 

اجير گرفتن براى نماز

مسأله ۱۵۴۱ ـ بعد از مرگ انسان مى شود براى نماز و عبادتهاى دیگر او كه در زندگى به جا نیاورده، دیگرى را اجیر كنند، یعنى به او مزد دهند كه آنها را به جا آورد، و اگر كسى بدون مزد هم آنها را انجام دهد، صحیح است.

مسأله ۱۵۴۲ ـ انسان مى تواند براى بعضى از كارهاى مستحبّى، مثل زیارت قبر پیغمبر و امامان (علیهم السلام) از طرف زندگان اجیر شود، به این معنى كه متعلّق اجاره نیابت از آنان در انجام آن كار باشد، چنانكه مى تواند همین نیابت را تبرّعاً انجام دهد، و نیز مى تواند كار واجب یا مستحبّى را انجام دهد و ثواب آن را براى مردگان یا زندگان هدیه نماید.

مسأله ۱۵۴۳ ـ كسى كه براى نماز قضاى میت اجیر شده، باید در مسائل نماز یا مجتهد باشد، یا نماز را از روى تقلید صحیح انجام بدهد، یا آن كه عمل به احتیاط كند.

مسأله ۱۵۴۴ ـ اجیر باید موقع نیت میت را معین نماید، و لازم نیست اسم او را بداند، پس اگر نیت كند از طرف كسى نماز مى خوانم كه براى او اجیر شده ام كافیست.

مسأله ۱۵۴۵ ـ اجیر باید عمل را به قصد آنچه در ذمّه میت است به جا آورد، و اگر عملى را انجام دهد و ثواب آن را براى او هدیه كند، كافى نیست.

مسأله ۱۵۴۶ ـ باید كسى را اجیر كنند كه بدانند یا حجّت شرعیه داشته باشند ـ مثل اطمینان یا اخبار دو عادل یا شخص مورد وثوقى كه ظنّ بر خلاف قولش نباشد ـ كه عمل را انجام مى دهد.

مسأله ۱۵۴۷ ـ كسى را كه براى نمازهاى میت اجیر كرده اند، اگر ثابت شود كه عمل را به جا نیاورده، یا باطل انجام داده، باید دوباره اجیر بگیرند.

مسأله ۱۵۴۸ ـ هرگاه شكّ كند كه اجیر عمل را انجام داده یا نه، همین كه مورد اطمینان باشد و بگوید انجام داده ام، یا بینه یا خبر ثقه اى كه ظنّ بر خلاف آن نباشد قائم شود بر این كه انجام داده، كفایت مى كند، و اگر شكّ كند كه عمل او صحیح بوده یا نه، بنابر صحّت آن بگذارد.

مسأله ۱۵۴۹ ـ كسى را كه عذرى دارد ـ مثلا با تیمّم یا نشسته نماز مى خواند ـ نمى شود براى نمازهاى میت اجیر كرد، اگر چه نمازهاى میت هم همان طور قضا شده باشد.

مسأله ۱۵۵۰ ـ مرد براى زن و زن براى مرد مى تواند اجیر شود، و در بلند و آهسته خواندن نماز باید اجیر به تكلیف خود عمل نماید.

مسأله ۱۵۵۱ ـ در قضاى نمازهاى میت ترتیب واجب نیست، هر چند احتیاط مستحبّ رعایت ترتیب است، مگر در نمازهایى كه اداى آنها ترتیب دارد، مثل نماز ظهر و عصر یا مغرب و عشاء از یك روز.

مسأله ۱۵۵۲ ـ اگر با اجیر شرط كنند كه عمل را به طور مخصوصى انجام دهد، باید همان طور به جا آورد، مگر این كه علم به فساد عمل داشته باشد كه در این صورت نمى تواند بر آن عمل اجیر شود، و اگر با او شرط نكنند، باید در آن عمل به تكلیف خود رفتار نماید، و احتیاط مستحبّ آن است كه از وظیفه خودش و میت هر كدام كه به احتیاط نزدیكتر است به آن عمل كند، مثلا اگر وظیفه میت گفتن سه مرتبه تسبیحات اربعه بوده و تكلیف او یك مرتبه است، سه مرتبه بگوید.

مسأله ۱۵۵۳ ـ اگر با اجیر شرط نكنند كه نماز را با چه مقدار از مستحبّات آن بخواند، باید مقدارى از مستحبّات نماز را كه معمول است به جا آورد.

مسأله ۱۵۵۴ ـ اگر انسان چند نفر را براى قضاى نماز میت اجیر كند، بنابر آنچه در مسأله «۱۵۵۱» گذشت، لازم نیست براى هركدام آنها وقتى را معین نماید.

مسأله ۱۵۵۵ ـ اگر كسى اجیر شود كه مثلا در مدّت یك سال نمازهاى میت را بخواند، و پیش از تمام شدن سال بمیرد، باید براى نمازهایى كه مى دانند به جا نیاورده دیگرى را اجیر نمایند، و اگر احتمال مى دهند به جا نیاورده، بنابر احتیاط واجب نیز اجیر بگیرند.

مسأله ۱۵۵۶ ـ كسى را كه براى نمازهاى میت اجیر كرده اند، اگر پیش از تمام كردن نمازها بمیرد و اجرت همه آنها را گرفته باشد، چنانچه شرط كرده باشند كه تمام نمازها را خودش بخواند، اگر قادر بر عمل بوده اجاره صحیح، و اجاره كننده مى تواند اجرة المثل باقى مانده را بگیرد، یا آن كه اجاره را فسخ نموده و اجرة المثل مقدارى را كه به جا آورده كسر و مابقى را بگیرد، و اگر قادر نبوده اجاره نسبت به ما بعد فوت اجیر باطل است، و مى تواند اجرة المسمّاى باقى مانده را گرفته، یا آن كه اجاره مقدار گذشته را فسخ نموده و اجرة المثل آن را بدهد، و اگر شرط نكرده باشند كه خودش بخواند باید ورثه اش از مال او كسى را اجیر بگیرند، و امّا اگر مال نداشته باشد بر ورثه او چیزى واجب نیست.

مسأله ۱۵۵۷ ـ اگر اجیر پیش از تمام كردن نمازهاى میت بمیرد و خودش هم نماز قضا داشته باشد، بعد از عمل به دستورى كه در مسأله قبلى ذكر شد، اگر چیزى از مال او زیاد آمد، در صورتى كه وصیت كرده باشد و اجرت نمازهاى او بیش از ثلث باشد و ورثه اجازه بدهند، براى تمام نمازهاى او اجیر بگیرند، و اگر اجازه ندهند، ثلث آن را به مصرف نماز او برسانند.

 
 Copyright © 2003-2013 - AVINY.COM - All Rights Reserved