بخش شهید آوینی حرف دل موبایل شعر و سبک اوقات شرعی کتابخانه گالری عکس صوتی فیلم و کلیپ لینکستان استخاره دانلود نرم افزار بازی آنلاین
خرابی لینک
 

نماز

نماز مهمترين اعمال دينى است كه اگر قبول درگاه خداوند عالم شود، عبادتهاى ديگر هم قبول مى‏شود و اگر پذيرفته نشود اعمال ديگر هم قبول نمى‏شود. و همانطور كه اگر انسان شبانه روز پنج نوبت در نهر آبى شستشو كند چرك بر بدنش نمى‏ماند، نمازهاى پنجگانه هم انسان را از گناهان پاك مى‏كند. و سزاوار است كه انسان نماز را در اوّل وقت بخواند و كسى كه نماز را پست و سبك شمارد، مانند كسى است كه نماز نمى‏خواند، پيغمبر اكرم‏صلى الله عليه وآله وسلم فرمود: كسى كه به نماز اهميّت ندهد و آن را سبك شمارد سزاوار عذاب آخرت است. روزى حضرت در مسجد تشريف داشتند مردى وارد و مشغول نماز شد و ركوع و سجودش را كامل به جا نياورد، حضرت فرمودند اگر اين مرد در حالى كه نمازش اينطور است از دنيا برود، به دين من از دنيا نرفته است، پس انسان بايد مواظب باشد كه به عجله و شتابزدگى نماز نخواند و در حال نماز به ياد خدا و با خضوع و خشوع و وقار باشد، و متوجّه باشد كه با چه كسى سخن مى‏گويد و خود را در مقابل عظمت و بزرگى خداوند عالم بسيار پست و ناچيز ببيند و اگر انسان در موقع نماز كاملاً به اين مطلب توجّه كند، از خود بى‏خبر مى‏شود. و نيز بايد نمازگزار توبه و استغفار نمايد و گناهانى كه مانع قبول شدن نماز است، مانند حسد، كبر، غيبت، خوردن حرام، آشاميدن مسكرات و ندادن خمس و زكات بلكه هر معصيتى را ترك كند، و همچنين سزاوار است كارهايى كه ثواب نماز را كم مى‏كند به جا نياورد، مثلاً در حال خواب آلودگى و خوددارى از بول به نماز نايستد، و نيز كارهايى كه ثواب نماز را زياد مى‏كند به جا آورد، مثلاً انگشترى عقيق به دست كند و لباس پاكيزه بپوشد و شانه و مسواك كند و خود را خوشبو نمايد.

 

نمازهاى واجب

 مسئله 598- نمازهاى واجب، پنج نماز است:

 اوّل: نمازهاى يوميّه.

 دوّم: نماز آيات.

 سوم: نماز ميّت.

 چهارم: نماز طواف واجب كعبه.

 پنجم: نماز قضاى پدر و مادر كه بر پسر بزرگتر واجب است.

 

نمازهاى واجب يوميه

مسئله 599- نمازهاى واجب يوميه، نيز پنج نماز است:

 1 و 2 - ظهر و عصر، هر كدام چهار ركعت.

 3 - مغرب، سه ركعت.

 4 - عشا، چهار ركعت.

 5 - صبح، دو ركعت، و در سفر بايد نمازهاى چهار ركعتى را با شرايطى كه گفته مى‏شود دو ركعت خواند.

 

وقت نمازهاى يوميه

مسئله 600- اگر چوب يا چيزى مانند آن را كه شاخص مى‏گويند، راست در زمين هموار فرو برند صبح كه آفتاب بيرون مى‏آيد سايه آن به طرف مغرب مى‏افتد و هر چه آفتاب بالا مى‏آيد اين سايه كم مى‏شود و در شهرهاى ايران در اوّل ظهر شرعى به حدّاقلّ مى‏رسد و سپس سايه آن به طرف مشرق برمى‏گردد و هر چه خورشيد رو به مغرب مى‏رود سايه زيادتر مى‏گردد بنابراين وقتى سايه به حدّاقلّ رسيد و دو مرتبه رو به زياد شدن كرد معلوم مى‏شود ظهر شرعى شده است ولى در بعضى شهرها مثل مكّه مكّرمه كه گاهى موقع ظهر سايه به كلّى از بين مى‏رود بعد از آنكه سايه دوباره پيدا شد معلوم مى‏شود ظهر شده است.

مسئله 601- مغرب موقعى است كه سرخى طرف مشرق كه بعد از غروب آفتاب پيدا مى‏شود، از بين برود.

مسئله 602- نزديك اذان صبح از طرف مشرق سپيده‏اى رو به بالا حركت مى‏كند كه آن را فجر اوّل گويند موقعى كه آن سپيده پهن شد فجر دوم، و اوّل وقت نماز صبح است.

مسئله 603- وقت نماز ظهر و عصر بعد از زوال تا مغرب )تقريباً يك ربع بعد از غروب آفتاب( ولى وقت فضيلت آنها از اوّل زوال است تا موقعى كه سايه شاخص به اندازه دو هفتم آن شود )تقريباً يك ساعت و نيم بعد از ظهر( و وقت فضيلت عصر ادامه دارد تا موقعى كه سايه شاخص به چهار هفتم آن برسد (تقريباً سه ساعت بعد از ظهر) و وقت نماز مغرب و عشا بعد از مغرب است تا اوّل اذان صبح ولى وقت فضيلت آنها از مغرب است تا وقتى كه سرخى طرف مغرب از بين برود (يك ساعت و نيم بعد از غروب آفتاب) و وقت فضيلت عشا ادامه دارد تا ثلث شب (تقريباً ساعت نه و نيم) و وقت نماز صبح از اوّل طلوع فجر است تا طلوع آفتاب و وقت فضيلت آن از طلوع فجر است تا وقتى كه سرخى طرف مشرق پيدا شود (تقريباً يك ساعت بعد از طلوع فجر).

مسئله 604- آخر وقت نماز مغرب و عشا طلوع فجر است ولى اگر نماز مغرب يا عشا را تا نصف شب نخواند بهتر آن است كه تا قبل از اذان صبح بدون اينكه نيّت ادا يا قضا كند به جا آورد و بايد شب را براى نماز مغرب و عشا و نماز شب و مانند اينها از اوّل غروب تا اذان صبح حساب كرد، بنابراين تقريباً يازده ساعت و يك ربع بعد از ظهر شرعى نصف شب است.

مسئله 605- اگر كسى نماز عصر را عمداً قبل از نماز ظهر بخواند نمازش باطل است مگر اينكه تا مغرب بيشتر از به جا آوردن يك نماز وقت نباشد كه در اين فرض اگر كسى تا اين موقع نماز ظهر را نخواند نماز ظهر او قضا شده و بايد نماز عصر را بخواند، و اگر كسى پيش از اين وقت اشتباهاً تمام نماز عصر را پيش از نماز ظهر بخواندنمازش صحيح است و احوط آن است كه آن را نماز ظهر قرار داده و چهار ركعت ديگر به قصد ما فى الذّمّه به جا آورد و همينطور است در نماز مغرب و عشا.

مسئله 606- اگر پيش از خواندن نماز ظهر سهواً مشغول نماز عصر شود و در بين نماز بفهمد اشتباه كرده است، بايد نيّت را به نماز ظهر برگرداند و بعد از آنكه نماز را تمام كرد نماز عصر را بخواند و همينطور است در نماز مغرب و عشا.

مسئله 607- اگر به نيّت نماز ظهر مشغول نماز شود و در بين نماز يادش بيايد كه نماز ظهر را خوانده است، نمى‏تواند نيّت را به نماز عصر برگرداند بلكه بايد نماز را بشكند و نماز عصر را بخواند و همينطور است در نماز مغرب و عشا.

مسئله 608- موقعى انسان مى‏تواند مشغول نماز شود كه اطمينان كند وقت داخل شده است يا يك نفر ثقه به داخل شدن وقت خبر دهد. بنابراين اذان انسان وقت شناس و مورد اطمينان كافى است چنانكه به گفته منجّم ثقه هم مى‏توان اكتفا نمود.

مسئله 609- اگر يك نفر ثقه به داخل شدن وقت خبر دهد، يا انسان اطمينان پيدا كند كه وقت نماز شده و مشغول نماز شود و در بين نماز بفهمد كه هنوز وقت داخل نشده نماز او باطل است و همچنين است اگر بعد از نماز بفهمد كه تمام نماز را پيش از وقت خوانده، ولى اگر در بين نماز بفهمد وقت داخل شده يا بعد از نماز بفهمد كه در بين نماز وقت داخل شده نماز او صحيح است.

مسئله 610- اگر وقت نماز به قدرى تنگ است كه به واسطه به جا آوردن بعضى از كارهاى مستحب نماز، مقدارى از آن بعد از وقت خوانده مى‏شود بايد آن مستحب را به جا نياورد. مثلاً اگر به واسطه خواندن قنوت و تسبيحات مستحبّى مقدارى از نماز بعد از وقت خوانده مى‏شود بايد آنها را نخواند و اگر بخواند معصيت كرده ولى نماز او صحيح است.

مسئله 611- كسى كه به اندازه خواندن يك ركعت نماز وقت دارد، بايد نماز را به نيّت ادا بخواند ولى نبايد عمداً نماز را تا اين وقت تأخير بيندازد.

مسئله 612- مستحب است انسان نماز را در اوّل وقت آن بخواند و راجع به آن خيلى سفارش شده است و هرچه به اوّل وقت نزديكتر باشد بهتر است مگر آنكه تأخير آن از جهتى بهتر باشد مثلاً صبر كند كه نماز را به جماعت بخواند.

مسئله 613- اگر در بين نماز عصر شك كند كه نماز ظهر را خوانده يا نه، بايد نيّت را به نماز ظهر برگرداند، ولى اگر وقت به قدرى كم است كه بعد از تمام شدن نماز، مغرب مى‏شود بايد به نيّت نماز عصر نماز را تمام كند و نماز ظهرش قضا ندارد و همچنين است در نماز مغرب و عشا.

مسئله 614- اگر انسان نمازى را كه خوانده احتياطاً دوباره بخواند و در بين نماز يادش بيايد نمازى را كه بايد پيش از آن بخواند نخوانده است مى‏تواند نيّت را به آن نماز برگرداند، مثلاً موقعى كه نماز عصر را احتياطاً مى‏خواند اگر يادش بيايد نماز ظهر را نخوانده است مى‏تواند نيّت را به نماز ظهر برگرداند.

مسئله 615- برگرداندن نيّت از نماز قضا به نماز ادا و از نماز مستحب به نماز واجب جايز نيست.

مسئله 616 - اگر وقت نماز ادا وسعت داشته باشد، انسان مى‏تواند در بين نماز نيّت را به نماز قضا برگرداند.

 

نمازهاى مستحبّ

مسئله 617- نمازهاى مستحبّى زياد است و آنها را نافله گويند و بين نمازهاى مستحبّى به خواندن نافله‏هاى شبانه روز بيشتر سفارش شده و آنها در غير روز جمعه سى و چهار ركعت است كه هشت ركعت آن نافله ظهر و هشت ركعت نافله عصر و چهار ركعت نافله مغرب و دو ركعت نافله عشا و يازده ركعت نافله شب و دو ركعت نافله صبح مى‏باشد، و چون دو ركعت نافله عشا را بايد نشسته خواند، يك ركعت حساب مى‏شود. ولى در روز جمعه بر شانزده ركعت نافله ظهر و عصر، چهار ركعت اضافه مى‏شود.

مسئله 618- از يازده ركعت نافله شب، هشت ركعت آن بايد به نيّت نافله شب و دو ركعت آن به نيّت نماز شفع و يك ركعت آن به نيّت وتر خوانده شود.

مسئله 619- كليه نوافل را بايد دو ركعت دو ركعت نظير نماز صبح خواند مگر نماز وتر را كه يك ركعت است و بايد بعد از به جا آوردن دو سجده تشهّد خواند و سلام داد.

مسئله 620- نمازهاى نافله را مى‏شود نشسته خواند، بلكه مى‏تواند در حال خوابيدن يا راه رفتن و سوارى بخواند ولى اگر نشسته بخواند مستحب است دو برابر بخواند، مثلاً كسى كه نافله ظهر را كه هشت ركعت است نشسته مى‏خواند مستحب است شانزده ركعت بخواند و اگر در حال راه رفتن و سواره خواند لازم نيست رو به قبله باشد چنانكه لازم نيست ركوع و سجده داشته باشد و گفتن ذكر ركوع و سجده كفايت مى‏كند.

مسئله 621- نمازهاى نافله را حتّى نافله عشا را در سفر مى‏توان خواند بجز نافله نماز ظهر و عصر كه نبايد خوانده شود.

 

وقت نمازهاى مستحبّ

مسئله 622- نافله ظهر پيش از نماز ظهر خوانده مى‏شود و وقت فضيلت آن از اوّل ظهر است تا موقعى كه سايه شاخص به اندازه دو هفتم آن شود (تقريباً يك ساعت و نيم بعد از ظهر).

مسئله 623- نافله عصر پيش از نماز عصر خوانده مى‏شود و وقت فضيلت آن تا موقعى است كه آن مقدار از سايه شاخص كه بعد از ظهر پيدا مى‏شود به چهار هفتم آن برسد (تقريباً سه ساعت بعد از ظهر).

مسئله 624- وقت فضيلت نافله مغرب بعد از تمام شدن نماز مغرب است تا وقتى كه سرخى طرف مغرب كه بعد از غروب كردن آفتاب در آسمان پيدا مى‏شود از بين برود (تقريباً يك ساعت و نيم بعد از غروب آفتاب).

مسئله 625- وقت فضيلت نافله عشا بعد از تمام شدن نماز عشا تا ثلث شب است (تقريباً ساعت ده) و بهتر است بعد از نماز عشا بلافاصله خوانده شود.

مسئله 626- نافله صبح پيش از نماز صبح خوانده مى‏شود و وقت فضيلت آن بعد از طلوع فجر است تا وقتى كه سرخى طرف مشرق پيدا شود (تقريباً يك ساعت بعد از طلوع فجر).

 مسئله 627- وقت فضيلت نافله شب از نصف شب است تا اذان صبح و هر چه نزديك به اذان صبح خوانده شود فضيلتش بيشتر است.

مسئله 628- اوقات ذكر شده براى نوافل چنانكه گفته شد وقت فضيلت آنهاست، بنابراين نوافل يوميه مانند نافله‏هاى ظهر و عصر را هر وقتى از روز بخواند اداست و نوافل ليليه را هم هر وقتى از شب بخواند در وقت خوانده است مثلاً كسى كه براى او سخت است نافله شب را بعد از نصف شب بخواند مى‏تواند آن را در اوّل شب به جا آورد. و همچنين كسى كه نماز ظهر و عصر را نزديك غروب مى‏خواند مى‏تواند نوافل آنها را هم همان وقت به نيّت ادا بخواند و همچنين اگر كسى نوافلى را كه بايد قبل از نماز واجب بخواند نظير نافله ظهر و عصر بعد از آنها بخواند، يا نوافلى كه بايد بعد از نماز واجبى بخواند نظير نافله مغرب قبل از آن بخواند نيز اداست.

 

احكام نماز غفيله

مسئله 629- يكى از نمازهاى مستحبّى، نماز غفيله است كه بين نماز مغرب و عشا خوانده مى‏شود و وقت فضيلت آن بعد از نماز مغرب است تا وقتى كه سرخى طرف مغرب از بين برود و تا طلوع فجر هر وقت بخوانند اداست. و در ركعت اوّل بعد از حمد بايد به جاى سوره اين آيه را بخوانند:

«وَ ذَاالنُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنادى فِى الظُّلُماتِ أَنْ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنّى كُنْتُ مِنَ الظَّالِمينَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِى الْمُؤْمِنينَ».(1)

و در ركعت دوّم بعد از حمد به جاى سوره اين آيه را بخوانند:

«وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَيْبِ لا يَعْلَمُها إِلّا هُوَ وَ يَعْلَمُ ما فِى الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلّا يَعْلَمُها وَ لا حَبَّةٍ فى ظُلُماتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا يابِسٍ إِلّا فى كِتابٍ مُبينٍ».(2)

و در قنوت بگويند:

«أَللَّهُمَّ إِنّى أَسْأَلُكَ بِمَفاتِحِ الْغَيْبِ الَّتى لا يَعْلَمُها إِلّا أَنْتَ أَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَفْعَلَ بى كَذا وَ كَذا»(3)،

و به جاى كذا و كذا حاجتهاى خود را بگويند، و بعد بگويند:

«أَللَّهُمَّ أَنْتَ وَلِىُّ نِعْمَتى وَ الْقادِرُ عَلى طَلِبَتى تَعْلَمُ حاجَتى فَأَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ لَمَّا قَضَيْتَها لى».(4)

مسئله 630- دو ركعت از نافله مغرب را مى‏توان به صورت نماز غفيله به جا آورد.

-------------------------------------------------------------------------------

1) و يونس‏عليه السلام را ياد كن آنگاه كه خشمگين رفت و پنداشت كه ما هرگز بر او قدرتى نداريم، تا در دل تاريكها ندا در داد كه: معبودى جز تو نيست، منزّهى تو، راستى كه من از ستمكاران بودم. پس دعاى او را برآورده كرديم و او را از اندوه رهانيديم، و مؤمنان را نيز چنين نجات مى‏دهيم. (انبياء / 87 - 88). 

2) و كليدهاى غيب، تنها نزد اوست. جز او كسى آن را نمى‏داند، و آنچه در خشكى و درياست مى‏داند، و هيچ برگى فرو نمى‏افتد مگر اينكه آن را مى‏داند، و هيچ دانه‏اى در تاريكيهاى زمين، و هيچ تَر و خشكى نيست مگر اينكه در كتابى روشن، ثبت است. (انعام / 59).

3) خداوندا به درستى كه من از تو سؤال مى‏كنم به وسيله كليدهاى غيب كه آن را هيچ كس جز تو نمى‏داند، اينكه درود فرستى بر محمد و آل محمد صلى الله عليه وآله وسلم و اينكه انجام دهى براى من..........

4) پروردگارا تو صاحب نعمت من و توانمند بر خواسته من هستى، حاجت من را مى‏دانى پس از تو سؤال مى‏كنم به حقّ محمد و آل محمد - كه سلام بر آنان باد - اينكه خواسته مرا روا نمايى.

 
 Copyright © 2003-2013 - AVINY.COM - All Rights Reserved